istrefa.com

Lista Lokalnych Forów Dyskusyjnych

Witaj w istrefa.com - oto lista lokalnych forów dyskusyjnych wszystkich miejscowości w Polsce.

Znajdź swoją miejscowość, rozpocznij dyskusję, udostępnij na mediach społecznościowych, przyciągnij uwagę ludzi i zobacz, co naprawdę myślą.

Nie musisz zakładać konta, ani się logować, żeby pisać!

Szukaj forum miejscowości:

lub wybierz województwo:

Najnowsze wpisy na forach lokalnych:

Baborów » Re: Tematyka ciałkiem nowa kup kwiaty z Baborowa a nie z Krakowa 😊
--- Scroll down for English --- 6 kwietnia 1932 roku miała miejsce uroczystość poświęcenia nowego cmentarza żydowskiego przy ul. Abrahama 3 w Krakowie. W 1919 r., a następnie w 1923 r. zakupiono grunty z przeznaczeniem pod cmentarz. Dość szybko podjęto decyzję o budowie monumentalnego domu przedpogrzebowego. Powierzono ją krakowskiemu architektowi inż. Adolfowi Siódmakowi. Ponadto przewidziano powstanie budynku dla bractwa pogrzebowego Chewra Kadisza (tzw. Szary Domek). Prace z uwagi na trudności natury formalnej oraz finansowej przeciągały się w czasie i trwały aż do r. 1932, kiedy to cmentarz został otwarty. Od 1941 r. cmentarz przy ul. Abrahama 3 był jedynym miejscem pochówku krakowskich Żydów. W okresie II wojny światowej cmentarz ten został całkowicie zrujnowany a dom przedpogrzebowy zniszczony (wysadzony). Dwa dni później, krakowska prasa szeroko pisała o tym wydarzeniu … Źródło: Małopolska Biblioteka Cyfrowa – Ilustrowany Kurier Codzienny (nr 96, s. 16) oraz Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa – Nowy Dziennik (nr 96, s. 4) --- A dedication ceremony of the New Jewish Cemetery located at Abrahama 3 Street in Krakow took place on 6th April 1932. The first piece of land dedicated to the cemetery was purchased in 1919, followed by another one in 1923. A decision to build a monumental pre-burial house was made quickly. The person made responsible for it was a Krakow architect, engineer Adolf Siódmak. Moreover, the plan provided for a building dedicated to a Chevra Kadisha funeral society (known as ”Szary Domek”). Due to red tape and financial difficulties, the works strang out until 1932 when the cemetery was opened. From1941 the cemetery at Abrahama 3 was the only burial place for Krakow Jews. During WWII the cemetery was completely ruined, while the pre-burial house was blown up. Two days later, the local press in Krakow wrote about this event. Source: Małopolska Digital Library – Ilustrowany Kurier Codzienny (nr 96, p. 16) and Jagiellonian Digital Library – Nowy Dziennik (nr 96, p. 4)

Baborów » Re: To fajne forum było ale przez przygłupa się skonczyło 😭
--- Scroll down for English --- 6 kwietnia 1932 roku miała miejsce uroczystość poświęcenia nowego cmentarza żydowskiego przy ul. Abrahama 3 w Krakowie. W 1919 r., a następnie w 1923 r. zakupiono grunty z przeznaczeniem pod cmentarz. Dość szybko podjęto decyzję o budowie monumentalnego domu przedpogrzebowego. Powierzono ją krakowskiemu architektowi inż. Adolfowi Siódmakowi. Ponadto przewidziano powstanie budynku dla bractwa pogrzebowego Chewra Kadisza (tzw. Szary Domek). Prace z uwagi na trudności natury formalnej oraz finansowej przeciągały się w czasie i trwały aż do r. 1932, kiedy to cmentarz został otwarty. Od 1941 r. cmentarz przy ul. Abrahama 3 był jedynym miejscem pochówku krakowskich Żydów. W okresie II wojny światowej cmentarz ten został całkowicie zrujnowany a dom przedpogrzebowy zniszczony (wysadzony). Dwa dni później, krakowska prasa szeroko pisała o tym wydarzeniu … Źródło: Małopolska Biblioteka Cyfrowa – Ilustrowany Kurier Codzienny (nr 96, s. 16) oraz Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa – Nowy Dziennik (nr 96, s. 4) --- A dedication ceremony of the New Jewish Cemetery located at Abrahama 3 Street in Krakow took place on 6th April 1932. The first piece of land dedicated to the cemetery was purchased in 1919, followed by another one in 1923. A decision to build a monumental pre-burial house was made quickly. The person made responsible for it was a Krakow architect, engineer Adolf Siódmak. Moreover, the plan provided for a building dedicated to a Chevra Kadisha funeral society (known as ”Szary Domek”). Due to red tape and financial difficulties, the works strang out until 1932 when the cemetery was opened. From1941 the cemetery at Abrahama 3 was the only burial place for Krakow Jews. During WWII the cemetery was completely ruined, while the pre-burial house was blown up. Two days later, the local press in Krakow wrote about this event. Source: Małopolska Digital Library – Ilustrowany Kurier Codzienny (nr 96, p. 16) and Jagiellonian Digital Library – Nowy Dziennik (nr 96, p. 4)--- Scroll down for English --- 6 kwietnia 1932 roku miała miejsce uroczystość poświęcenia nowego cmentarza żydowskiego przy ul. Abrahama 3 w Krakowie. W 1919 r., a następnie w 1923 r. zakupiono grunty z przeznaczeniem pod cmentarz. Dość szybko podjęto decyzję o budowie monumentalnego domu przedpogrzebowego. Powierzono ją krakowskiemu architektowi inż. Adolfowi Siódmakowi. Ponadto przewidziano powstanie budynku dla bractwa pogrzebowego Chewra Kadisza (tzw. Szary Domek). Prace z uwagi na trudności natury formalnej oraz finansowej przeciągały się w czasie i trwały aż do r. 1932, kiedy to cmentarz został otwarty. Od 1941 r. cmentarz przy ul. Abrahama 3 był jedynym miejscem pochówku krakowskich Żydów. W okresie II wojny światowej cmentarz ten został całkowicie zrujnowany a dom przedpogrzebowy zniszczony (wysadzony). Dwa dni później, krakowska prasa szeroko pisała o tym wydarzeniu … Źródło: Małopolska Biblioteka Cyfrowa – Ilustrowany Kurier Codzienny (nr 96, s. 16) oraz Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa – Nowy Dziennik (nr 96, s. 4) --- A dedication ceremony of the New Jewish Cemetery located at Abrahama 3 Street in Krakow took place on 6th April 1932. The first piece of land dedicated to the cemetery was purchased in 1919, followed by another one in 1923. A decision to build a monumental pre-burial house was made quickly. The person made responsible for it was a Krakow architect, engineer Adolf Siódmak. Moreover, the plan provided for a building dedicated to a Chevra Kadisha funeral society (known as ”Szary Domek”). Due to red tape and financial difficulties, the works strang out until 1932 when the cemetery was opened. From1941 the cemetery at Abrahama 3 was the only burial place for Krakow Jews. During WWII the cemetery was completely ruined, while the pre-burial house was blown up. Two days later, the local press in Krakow wrote about this event. Source: Małopolska Digital Library – Ilustrowany Kurier Codzienny (nr 96, p. 16) and Jagiellonian Digital Library – Nowy Dziennik (nr 96, p. 4)--- Scroll down for English --- 6 kwietnia 1932 roku miała miejsce uroczystość poświęcenia nowego cmentarza żydowskiego przy ul. Abrahama 3 w Krakowie. W 1919 r., a następnie w 1923 r. zakupiono grunty z przeznaczeniem pod cmentarz. Dość szybko podjęto decyzję o budowie monumentalnego domu przedpogrzebowego. Powierzono ją krakowskiemu architektowi inż. Adolfowi Siódmakowi. Ponadto przewidziano powstanie budynku dla bractwa pogrzebowego Chewra Kadisza (tzw. Szary Domek). Prace z uwagi na trudności natury formalnej oraz finansowej przeciągały się w czasie i trwały aż do r. 1932, kiedy to cmentarz został otwarty. Od 1941 r. cmentarz przy ul. Abrahama 3 był jedynym miejscem pochówku krakowskich Żydów. W okresie II wojny światowej cmentarz ten został całkowicie zrujnowany a dom przedpogrzebowy zniszczony (wysadzony). Dwa dni później, krakowska prasa szeroko pisała o tym wydarzeniu … Źródło: Małopolska Biblioteka Cyfrowa – Ilustrowany Kurier Codzienny (nr 96, s. 16) oraz Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa – Nowy Dziennik (nr 96, s. 4) --- A dedication ceremony of the New Jewish Cemetery located at Abrahama 3 Street in Krakow took place on 6th April 1932. The first piece of land dedicated to the cemetery was purchased in 1919, followed by another one in 1923. A decision to build a monumental pre-burial house was made quickly. The person made responsible for it was a Krakow architect, engineer Adolf Siódmak. Moreover, the plan provided for a building dedicated to a Chevra Kadisha funeral society (known as ”Szary Domek”). Due to red tape and financial difficulties, the works strang out until 1932 when the cemetery was opened. From1941 the cemetery at Abrahama 3 was the only burial place for Krakow Jews. During WWII the cemetery was completely ruined, while the pre-burial house was blown up. Two days later, the local press in Krakow wrote about this event. Source: Małopolska Digital Library – Ilustrowany Kurier Codzienny (nr 96, p. 16) and Jagiellonian Digital Library – Nowy Dziennik (nr 96, p. 4)--- Scroll down for English --- 6 kwietnia 1932 roku miała miejsce uroczystość poświęcenia nowego cmentarza żydowskiego przy ul. Abrahama 3 w Krakowie. W 1919 r., a następnie w 1923 r. zakupiono grunty z przeznaczeniem pod cmentarz. Dość szybko podjęto decyzję o budowie monumentalnego domu przedpogrzebowego. Powierzono ją krakowskiemu architektowi inż. Adolfowi Siódmakowi. Ponadto przewidziano powstanie budynku dla bractwa pogrzebowego Chewra Kadisza (tzw. Szary Domek). Prace z uwagi na trudności natury formalnej oraz finansowej przeciągały się w czasie i trwały aż do r. 1932, kiedy to cmentarz został otwarty. Od 1941 r. cmentarz przy ul. Abrahama 3 był jedynym miejscem pochówku krakowskich Żydów. W okresie II wojny światowej cmentarz ten został całkowicie zrujnowany a dom przedpogrzebowy zniszczony (wysadzony). Dwa dni później, krakowska prasa szeroko pisała o tym wydarzeniu … Źródło: Małopolska Biblioteka Cyfrowa – Ilustrowany Kurier Codzienny (nr 96, s. 16) oraz Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa – Nowy Dziennik (nr 96, s. 4) --- A dedication ceremony of the New Jewish Cemetery located at Abrahama 3 Street in Krakow took place on 6th April 1932. The first piece of land dedicated to the cemetery was purchased in 1919, followed by another one in 1923. A decision to build a monumental pre-burial house was made quickly. The person made responsible for it was a Krakow architect, engineer Adolf Siódmak. Moreover, the plan provided for a building dedicated to a Chevra Kadisha funeral society (known as ”Szary Domek”). Due to red tape and financial difficulties, the works strang out until 1932 when the cemetery was opened. From1941 the cemetery at Abrahama 3 was the only burial place for Krakow Jews. During WWII the cemetery was completely ruined, while the pre-burial house was blown up. Two days later, the local press in Krakow wrote about this event. Source: Małopolska Digital Library – Ilustrowany Kurier Codzienny (nr 96, p. 16) and Jagiellonian Digital Library – Nowy Dziennik (nr 96, p. 4)--- Scroll down for English --- 6 kwietnia 1932 roku miała miejsce uroczystość poświęcenia nowego cmentarza żydowskiego przy ul. Abrahama 3 w Krakowie. W 1919 r., a następnie w 1923 r. zakupiono grunty z przeznaczeniem pod cmentarz. Dość szybko podjęto decyzję o budowie monumentalnego domu przedpogrzebowego. Powierzono ją krakowskiemu architektowi inż. Adolfowi Siódmakowi. Ponadto przewidziano powstanie budynku dla bractwa pogrzebowego Chewra Kadisza (tzw. Szary Domek). Prace z uwagi na trudności natury formalnej oraz finansowej przeciągały się w czasie i trwały aż do r. 1932, kiedy to cmentarz został otwarty. Od 1941 r. cmentarz przy ul. Abrahama 3 był jedynym miejscem pochówku krakowskich Żydów. W okresie II wojny światowej cmentarz ten został całkowicie zrujnowany a dom przedpogrzebowy zniszczony (wysadzony). Dwa dni później, krakowska prasa szeroko pisała o tym wydarzeniu … Źródło: Małopolska Biblioteka Cyfrowa – Ilustrowany Kurier Codzienny (nr 96, s. 16) oraz Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa – Nowy Dziennik (nr 96, s. 4) --- A dedication ceremony of the New Jewish Cemetery located at Abrahama 3 Street in Krakow took place on 6th April 1932. The first piece of land dedicated to the cemetery was purchased in 1919, followed by another one in 1923. A decision to build a monumental pre-burial house was made quickly. The person made responsible for it was a Krakow architect, engineer Adolf Siódmak. Moreover, the plan provided for a building dedicated to a Chevra Kadisha funeral society (known as ”Szary Domek”). Due to red tape and financial difficulties, the works strang out until 1932 when the cemetery was opened. From1941 the cemetery at Abrahama 3 was the only burial place for Krakow Jews. During WWII the cemetery was completely ruined, while the pre-burial house was blown up. Two days later, the local press in Krakow wrote about this event. Source: Małopolska Digital Library – Ilustrowany Kurier Codzienny (nr 96, p. 16) and Jagiellonian Digital Library – Nowy Dziennik (nr 96, p. 4)

Baborów » Re: Czy Baborów ma Rabina?
--- Scroll down for English --- 6 kwietnia 1932 roku miała miejsce uroczystość poświęcenia nowego cmentarza żydowskiego przy ul. Abrahama 3 w Krakowie. W 1919 r., a następnie w 1923 r. zakupiono grunty z przeznaczeniem pod cmentarz. Dość szybko podjęto decyzję o budowie monumentalnego domu przedpogrzebowego. Powierzono ją krakowskiemu architektowi inż. Adolfowi Siódmakowi. Ponadto przewidziano powstanie budynku dla bractwa pogrzebowego Chewra Kadisza (tzw. Szary Domek). Prace z uwagi na trudności natury formalnej oraz finansowej przeciągały się w czasie i trwały aż do r. 1932, kiedy to cmentarz został otwarty. Od 1941 r. cmentarz przy ul. Abrahama 3 był jedynym miejscem pochówku krakowskich Żydów. W okresie II wojny światowej cmentarz ten został całkowicie zrujnowany a dom przedpogrzebowy zniszczony (wysadzony). Dwa dni później, krakowska prasa szeroko pisała o tym wydarzeniu … Źródło: Małopolska Biblioteka Cyfrowa – Ilustrowany Kurier Codzienny (nr 96, s. 16) oraz Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa – Nowy Dziennik (nr 96, s. 4) --- A dedication ceremony of the New Jewish Cemetery located at Abrahama 3 Street in Krakow took place on 6th April 1932. The first piece of land dedicated to the cemetery was purchased in 1919, followed by another one in 1923. A decision to build a monumental pre-burial house was made quickly. The person made responsible for it was a Krakow architect, engineer Adolf Siódmak. Moreover, the plan provided for a building dedicated to a Chevra Kadisha funeral society (known as ”Szary Domek”). Due to red tape and financial difficulties, the works strang out until 1932 when the cemetery was opened. From1941 the cemetery at Abrahama 3 was the only burial place for Krakow Jews. During WWII the cemetery was completely ruined, while the pre-burial house was blown up. Two days later, the local press in Krakow wrote about this event. Source: Małopolska Digital Library – Ilustrowany Kurier Codzienny (nr 96, p. 16) and Jagiellonian Digital Library – Nowy Dziennik (nr 96, p. 4)

Baborów » Re: Czy w Gminie Baborów mieszkają Zydzi?
YouTube

Baborów » Re: Dawno temu w Baborowie 😧
YouTubeYouTubeYouTubeYouTubeYouTubeYouTubeYouTubeYouTubeYouTubeYouTubeYouTubeYouTube

Baborów » Re: Tematyka ciałkiem nowa Kultura Baborowa!!!
--- Scroll down for English --- 6 kwietnia 1932 roku miała miejsce uroczystość poświęcenia nowego cmentarza żydowskiego przy ul. Abrahama 3 w Krakowie. W 1919 r., a następnie w 1923 r. zakupiono grunty z przeznaczeniem pod cmentarz. Dość szybko podjęto decyzję o budowie monumentalnego domu przedpogrzebowego. Powierzono ją krakowskiemu architektowi inż. Adolfowi Siódmakowi. Ponadto przewidziano powstanie budynku dla bractwa pogrzebowego Chewra Kadisza (tzw. Szary Domek). Prace z uwagi na trudności natury formalnej oraz finansowej przeciągały się w czasie i trwały aż do r. 1932, kiedy to cmentarz został otwarty. Od 1941 r. cmentarz przy ul. Abrahama 3 był jedynym miejscem pochówku krakowskich Żydów. W okresie II wojny światowej cmentarz ten został całkowicie zrujnowany a dom przedpogrzebowy zniszczony (wysadzony). Dwa dni później, krakowska prasa szeroko pisała o tym wydarzeniu … Źródło: Małopolska Biblioteka Cyfrowa – Ilustrowany Kurier Codzienny (nr 96, s. 16) oraz Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa – Nowy Dziennik (nr 96, s. 4) --- A dedication ceremony of the New Jewish Cemetery located at Abrahama 3 Street in Krakow took place on 6th April 1932. The first piece of land dedicated to the cemetery was purchased in 1919, followed by another one in 1923. A decision to build a monumental pre-burial house was made quickly. The person made responsible for it was a Krakow architect, engineer Adolf Siódmak. Moreover, the plan provided for a building dedicated to a Chevra Kadisha funeral society (known as ”Szary Domek”). Due to red tape and financial difficulties, the works strang out until 1932 when the cemetery was opened. From1941 the cemetery at Abrahama 3 was the only burial place for Krakow Jews. During WWII the cemetery was completely ruined, while the pre-burial house was blown up. Two days later, the local press in Krakow wrote about this event. Source: Małopolska Digital Library – Ilustrowany Kurier Codzienny (nr 96, p. 16) and Jagiellonian Digital Library – Nowy Dziennik (nr 96, p. 4)--- Scroll down for English --- 6 kwietnia 1932 roku miała miejsce uroczystość poświęcenia nowego cmentarza żydowskiego przy ul. Abrahama 3 w Krakowie. W 1919 r., a następnie w 1923 r. zakupiono grunty z przeznaczeniem pod cmentarz. Dość szybko podjęto decyzję o budowie monumentalnego domu przedpogrzebowego. Powierzono ją krakowskiemu architektowi inż. Adolfowi Siódmakowi. Ponadto przewidziano powstanie budynku dla bractwa pogrzebowego Chewra Kadisza (tzw. Szary Domek). Prace z uwagi na trudności natury formalnej oraz finansowej przeciągały się w czasie i trwały aż do r. 1932, kiedy to cmentarz został otwarty. Od 1941 r. cmentarz przy ul. Abrahama 3 był jedynym miejscem pochówku krakowskich Żydów. W okresie II wojny światowej cmentarz ten został całkowicie zrujnowany a dom przedpogrzebowy zniszczony (wysadzony). Dwa dni później, krakowska prasa szeroko pisała o tym wydarzeniu … Źródło: Małopolska Biblioteka Cyfrowa – Ilustrowany Kurier Codzienny (nr 96, s. 16) oraz Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa – Nowy Dziennik (nr 96, s. 4) --- A dedication ceremony of the New Jewish Cemetery located at Abrahama 3 Street in Krakow took place on 6th April 1932. The first piece of land dedicated to the cemetery was purchased in 1919, followed by another one in 1923. A decision to build a monumental pre-burial house was made quickly. The person made responsible for it was a Krakow architect, engineer Adolf Siódmak. Moreover, the plan provided for a building dedicated to a Chevra Kadisha funeral society (known as ”Szary Domek”). Due to red tape and financial difficulties, the works strang out until 1932 when the cemetery was opened. From1941 the cemetery at Abrahama 3 was the only burial place for Krakow Jews. During WWII the cemetery was completely ruined, while the pre-burial house was blown up. Two days later, the local press in Krakow wrote about this event. Source: Małopolska Digital Library – Ilustrowany Kurier Codzienny (nr 96, p. 16) and Jagiellonian Digital Library – Nowy Dziennik (nr 96, p. 4)--- Scroll down for English --- 6 kwietnia 1932 roku miała miejsce uroczystość poświęcenia nowego cmentarza żydowskiego przy ul. Abrahama 3 w Krakowie. W 1919 r., a następnie w 1923 r. zakupiono grunty z przeznaczeniem pod cmentarz. Dość szybko podjęto decyzję o budowie monumentalnego domu przedpogrzebowego. Powierzono ją krakowskiemu architektowi inż. Adolfowi Siódmakowi. Ponadto przewidziano powstanie budynku dla bractwa pogrzebowego Chewra Kadisza (tzw. Szary Domek). Prace z uwagi na trudności natury formalnej oraz finansowej przeciągały się w czasie i trwały aż do r. 1932, kiedy to cmentarz został otwarty. Od 1941 r. cmentarz przy ul. Abrahama 3 był jedynym miejscem pochówku krakowskich Żydów. W okresie II wojny światowej cmentarz ten został całkowicie zrujnowany a dom przedpogrzebowy zniszczony (wysadzony). Dwa dni później, krakowska prasa szeroko pisała o tym wydarzeniu … Źródło: Małopolska Biblioteka Cyfrowa – Ilustrowany Kurier Codzienny (nr 96, s. 16) oraz Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa – Nowy Dziennik (nr 96, s. 4) --- A dedication ceremony of the New Jewish Cemetery located at Abrahama 3 Street in Krakow took place on 6th April 1932. The first piece of land dedicated to the cemetery was purchased in 1919, followed by another one in 1923. A decision to build a monumental pre-burial house was made quickly. The person made responsible for it was a Krakow architect, engineer Adolf Siódmak. Moreover, the plan provided for a building dedicated to a Chevra Kadisha funeral society (known as ”Szary Domek”). Due to red tape and financial difficulties, the works strang out until 1932 when the cemetery was opened. From1941 the cemetery at Abrahama 3 was the only burial place for Krakow Jews. During WWII the cemetery was completely ruined, while the pre-burial house was blown up. Two days later, the local press in Krakow wrote about this event. Source: Małopolska Digital Library – Ilustrowany Kurier Codzienny (nr 96, p. 16) and Jagiellonian Digital Library – Nowy Dziennik (nr 96, p. 4)--- Scroll down for English --- 6 kwietnia 1932 roku miała miejsce uroczystość poświęcenia nowego cmentarza żydowskiego przy ul. Abrahama 3 w Krakowie. W 1919 r., a następnie w 1923 r. zakupiono grunty z przeznaczeniem pod cmentarz. Dość szybko podjęto decyzję o budowie monumentalnego domu przedpogrzebowego. Powierzono ją krakowskiemu architektowi inż. Adolfowi Siódmakowi. Ponadto przewidziano powstanie budynku dla bractwa pogrzebowego Chewra Kadisza (tzw. Szary Domek). Prace z uwagi na trudności natury formalnej oraz finansowej przeciągały się w czasie i trwały aż do r. 1932, kiedy to cmentarz został otwarty. Od 1941 r. cmentarz przy ul. Abrahama 3 był jedynym miejscem pochówku krakowskich Żydów. W okresie II wojny światowej cmentarz ten został całkowicie zrujnowany a dom przedpogrzebowy zniszczony (wysadzony). Dwa dni później, krakowska prasa szeroko pisała o tym wydarzeniu … Źródło: Małopolska Biblioteka Cyfrowa – Ilustrowany Kurier Codzienny (nr 96, s. 16) oraz Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa – Nowy Dziennik (nr 96, s. 4) --- A dedication ceremony of the New Jewish Cemetery located at Abrahama 3 Street in Krakow took place on 6th April 1932. The first piece of land dedicated to the cemetery was purchased in 1919, followed by another one in 1923. A decision to build a monumental pre-burial house was made quickly. The person made responsible for it was a Krakow architect, engineer Adolf Siódmak. Moreover, the plan provided for a building dedicated to a Chevra Kadisha funeral society (known as ”Szary Domek”). Due to red tape and financial difficulties, the works strang out until 1932 when the cemetery was opened. From1941 the cemetery at Abrahama 3 was the only burial place for Krakow Jews. During WWII the cemetery was completely ruined, while the pre-burial house was blown up. Two days later, the local press in Krakow wrote about this event. Source: Małopolska Digital Library – Ilustrowany Kurier Codzienny (nr 96, p. 16) and Jagiellonian Digital Library – Nowy Dziennik (nr 96, p. 4)--- Scroll down for English --- 6 kwietnia 1932 roku miała miejsce uroczystość poświęcenia nowego cmentarza żydowskiego przy ul. Abrahama 3 w Krakowie. W 1919 r., a następnie w 1923 r. zakupiono grunty z przeznaczeniem pod cmentarz. Dość szybko podjęto decyzję o budowie monumentalnego domu przedpogrzebowego. Powierzono ją krakowskiemu architektowi inż. Adolfowi Siódmakowi. Ponadto przewidziano powstanie budynku dla bractwa pogrzebowego Chewra Kadisza (tzw. Szary Domek). Prace z uwagi na trudności natury formalnej oraz finansowej przeciągały się w czasie i trwały aż do r. 1932, kiedy to cmentarz został otwarty. Od 1941 r. cmentarz przy ul. Abrahama 3 był jedynym miejscem pochówku krakowskich Żydów. W okresie II wojny światowej cmentarz ten został całkowicie zrujnowany a dom przedpogrzebowy zniszczony (wysadzony). Dwa dni później, krakowska prasa szeroko pisała o tym wydarzeniu … Źródło: Małopolska Biblioteka Cyfrowa – Ilustrowany Kurier Codzienny (nr 96, s. 16) oraz Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa – Nowy Dziennik (nr 96, s. 4) --- A dedication ceremony of the New Jewish Cemetery located at Abrahama 3 Street in Krakow took place on 6th April 1932. The first piece of land dedicated to the cemetery was purchased in 1919, followed by another one in 1923. A decision to build a monumental pre-burial house was made quickly. The person made responsible for it was a Krakow architect, engineer Adolf Siódmak. Moreover, the plan provided for a building dedicated to a Chevra Kadisha funeral society (known as ”Szary Domek”). Due to red tape and financial difficulties, the works strang out until 1932 when the cemetery was opened. From1941 the cemetery at Abrahama 3 was the only burial place for Krakow Jews. During WWII the cemetery was completely ruined, while the pre-burial house was blown up. Two days later, the local press in Krakow wrote about this event. Source: Małopolska Digital Library – Ilustrowany Kurier Codzienny (nr 96, p. 16) and Jagiellonian Digital Library – Nowy Dziennik (nr 96, p. 4)--- Scroll down for English --- 6 kwietnia 1932 roku miała miejsce uroczystość poświęcenia nowego cmentarza żydowskiego przy ul. Abrahama 3 w Krakowie. W 1919 r., a następnie w 1923 r. zakupiono grunty z przeznaczeniem pod cmentarz. Dość szybko podjęto decyzję o budowie monumentalnego domu przedpogrzebowego. Powierzono ją krakowskiemu architektowi inż. Adolfowi Siódmakowi. Ponadto przewidziano powstanie budynku dla bractwa pogrzebowego Chewra Kadisza (tzw. Szary Domek). Prace z uwagi na trudności natury formalnej oraz finansowej przeciągały się w czasie i trwały aż do r. 1932, kiedy to cmentarz został otwarty. Od 1941 r. cmentarz przy ul. Abrahama 3 był jedynym miejscem pochówku krakowskich Żydów. W okresie II wojny światowej cmentarz ten został całkowicie zrujnowany a dom przedpogrzebowy zniszczony (wysadzony). Dwa dni później, krakowska prasa szeroko pisała o tym wydarzeniu … Źródło: Małopolska Biblioteka Cyfrowa – Ilustrowany Kurier Codzienny (nr 96, s. 16) oraz Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa – Nowy Dziennik (nr 96, s. 4) --- A dedication ceremony of the New Jewish Cemetery located at Abrahama 3 Street in Krakow took place on 6th April 1932. The first piece of land dedicated to the cemetery was purchased in 1919, followed by another one in 1923. A decision to build a monumental pre-burial house was made quickly. The person made responsible for it was a Krakow architect, engineer Adolf Siódmak. Moreover, the plan provided for a building dedicated to a Chevra Kadisha funeral society (known as ”Szary Domek”). Due to red tape and financial difficulties, the works strang out until 1932 when the cemetery was opened. From1941 the cemetery at Abrahama 3 was the only burial place for Krakow Jews. During WWII the cemetery was completely ruined, while the pre-burial house was blown up. Two days later, the local press in Krakow wrote about this event. Source: Małopolska Digital Library – Ilustrowany Kurier Codzienny (nr 96, p. 16) and Jagiellonian Digital Library – Nowy Dziennik (nr 96, p. 4)--- Scroll down for English --- 6 kwietnia 1932 roku miała miejsce uroczystość poświęcenia nowego cmentarza żydowskiego przy ul. Abrahama 3 w Krakowie. W 1919 r., a następnie w 1923 r. zakupiono grunty z przeznaczeniem pod cmentarz. Dość szybko podjęto decyzję o budowie monumentalnego domu przedpogrzebowego. Powierzono ją krakowskiemu architektowi inż. Adolfowi Siódmakowi. Ponadto przewidziano powstanie budynku dla bractwa pogrzebowego Chewra Kadisza (tzw. Szary Domek). Prace z uwagi na trudności natury formalnej oraz finansowej przeciągały się w czasie i trwały aż do r. 1932, kiedy to cmentarz został otwarty. Od 1941 r. cmentarz przy ul. Abrahama 3 był jedynym miejscem pochówku krakowskich Żydów. W okresie II wojny światowej cmentarz ten został całkowicie zrujnowany a dom przedpogrzebowy zniszczony (wysadzony). Dwa dni później, krakowska prasa szeroko pisała o tym wydarzeniu … Źródło: Małopolska Biblioteka Cyfrowa – Ilustrowany Kurier Codzienny (nr 96, s. 16) oraz Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa – Nowy Dziennik (nr 96, s. 4) --- A dedication ceremony of the New Jewish Cemetery located at Abrahama 3 Street in Krakow took place on 6th April 1932. The first piece of land dedicated to the cemetery was purchased in 1919, followed by another one in 1923. A decision to build a monumental pre-burial house was made quickly. The person made responsible for it was a Krakow architect, engineer Adolf Siódmak. Moreover, the plan provided for a building dedicated to a Chevra Kadisha funeral society (known as ”Szary Domek”). Due to red tape and financial difficulties, the works strang out until 1932 when the cemetery was opened. From1941 the cemetery at Abrahama 3 was the only burial place for Krakow Jews. During WWII the cemetery was completely ruined, while the pre-burial house was blown up. Two days later, the local press in Krakow wrote about this event. Source: Małopolska Digital Library – Ilustrowany Kurier Codzienny (nr 96, p. 16) and Jagiellonian Digital Library – Nowy Dziennik (nr 96, p. 4)--- Scroll down for English --- 6 kwietnia 1932 roku miała miejsce uroczystość poświęcenia nowego cmentarza żydowskiego przy ul. Abrahama 3 w Krakowie. W 1919 r., a następnie w 1923 r. zakupiono grunty z przeznaczeniem pod cmentarz. Dość szybko podjęto decyzję o budowie monumentalnego domu przedpogrzebowego. Powierzono ją krakowskiemu architektowi inż. Adolfowi Siódmakowi. Ponadto przewidziano powstanie budynku dla bractwa pogrzebowego Chewra Kadisza (tzw. Szary Domek). Prace z uwagi na trudności natury formalnej oraz finansowej przeciągały się w czasie i trwały aż do r. 1932, kiedy to cmentarz został otwarty. Od 1941 r. cmentarz przy ul. Abrahama 3 był jedynym miejscem pochówku krakowskich Żydów. W okresie II wojny światowej cmentarz ten został całkowicie zrujnowany a dom przedpogrzebowy zniszczony (wysadzony). Dwa dni później, krakowska prasa szeroko pisała o tym wydarzeniu … Źródło: Małopolska Biblioteka Cyfrowa – Ilustrowany Kurier Codzienny (nr 96, s. 16) oraz Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa – Nowy Dziennik (nr 96, s. 4) --- A dedication ceremony of the New Jewish Cemetery located at Abrahama 3 Street in Krakow took place on 6th April 1932. The first piece of land dedicated to the cemetery was purchased in 1919, followed by another one in 1923. A decision to build a monumental pre-burial house was made quickly. The person made responsible for it was a Krakow architect, engineer Adolf Siódmak. Moreover, the plan provided for a building dedicated to a Chevra Kadisha funeral society (known as ”Szary Domek”). Due to red tape and financial difficulties, the works strang out until 1932 when the cemetery was opened. From1941 the cemetery at Abrahama 3 was the only burial place for Krakow Jews. During WWII the cemetery was completely ruined, while the pre-burial house was blown up. Two days later, the local press in Krakow wrote about this event. Source: Małopolska Digital Library – Ilustrowany Kurier Codzienny (nr 96, p. 16) and Jagiellonian Digital Library – Nowy Dziennik (nr 96, p. 4)--- Scroll down for English --- 6 kwietnia 1932 roku miała miejsce uroczystość poświęcenia nowego cmentarza żydowskiego przy ul. Abrahama 3 w Krakowie. W 1919 r., a następnie w 1923 r. zakupiono grunty z przeznaczeniem pod cmentarz. Dość szybko podjęto decyzję o budowie monumentalnego domu przedpogrzebowego. Powierzono ją krakowskiemu architektowi inż. Adolfowi Siódmakowi. Ponadto przewidziano powstanie budynku dla bractwa pogrzebowego Chewra Kadisza (tzw. Szary Domek). Prace z uwagi na trudności natury formalnej oraz finansowej przeciągały się w czasie i trwały aż do r. 1932, kiedy to cmentarz został otwarty. Od 1941 r. cmentarz przy ul. Abrahama 3 był jedynym miejscem pochówku krakowskich Żydów. W okresie II wojny światowej cmentarz ten został całkowicie zrujnowany a dom przedpogrzebowy zniszczony (wysadzony). Dwa dni później, krakowska prasa szeroko pisała o tym wydarzeniu … Źródło: Małopolska Biblioteka Cyfrowa – Ilustrowany Kurier Codzienny (nr 96, s. 16) oraz Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa – Nowy Dziennik (nr 96, s. 4) --- A dedication ceremony of the New Jewish Cemetery located at Abrahama 3 Street in Krakow took place on 6th April 1932. The first piece of land dedicated to the cemetery was purchased in 1919, followed by another one in 1923. A decision to build a monumental pre-burial house was made quickly. The person made responsible for it was a Krakow architect, engineer Adolf Siódmak. Moreover, the plan provided for a building dedicated to a Chevra Kadisha funeral society (known as ”Szary Domek”). Due to red tape and financial difficulties, the works strang out until 1932 when the cemetery was opened. From1941 the cemetery at Abrahama 3 was the only burial place for Krakow Jews. During WWII the cemetery was completely ruined, while the pre-burial house was blown up. Two days later, the local press in Krakow wrote about this event. Source: Małopolska Digital Library – Ilustrowany Kurier Codzienny (nr 96, p. 16) and Jagiellonian Digital Library – Nowy Dziennik (nr 96, p. 4)--- Scroll down for English --- 6 kwietnia 1932 roku miała miejsce uroczystość poświęcenia nowego cmentarza żydowskiego przy ul. Abrahama 3 w Krakowie. W 1919 r., a następnie w 1923 r. zakupiono grunty z przeznaczeniem pod cmentarz. Dość szybko podjęto decyzję o budowie monumentalnego domu przedpogrzebowego. Powierzono ją krakowskiemu architektowi inż. Adolfowi Siódmakowi. Ponadto przewidziano powstanie budynku dla bractwa pogrzebowego Chewra Kadisza (tzw. Szary Domek). Prace z uwagi na trudności natury formalnej oraz finansowej przeciągały się w czasie i trwały aż do r. 1932, kiedy to cmentarz został otwarty. Od 1941 r. cmentarz przy ul. Abrahama 3 był jedynym miejscem pochówku krakowskich Żydów. W okresie II wojny światowej cmentarz ten został całkowicie zrujnowany a dom przedpogrzebowy zniszczony (wysadzony). Dwa dni później, krakowska prasa szeroko pisała o tym wydarzeniu … Źródło: Małopolska Biblioteka Cyfrowa – Ilustrowany Kurier Codzienny (nr 96, s. 16) oraz Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa – Nowy Dziennik (nr 96, s. 4) --- A dedication ceremony of the New Jewish Cemetery located at Abrahama 3 Street in Krakow took place on 6th April 1932. The first piece of land dedicated to the cemetery was purchased in 1919, followed by another one in 1923. A decision to build a monumental pre-burial house was made quickly. The person made responsible for it was a Krakow architect, engineer Adolf Siódmak. Moreover, the plan provided for a building dedicated to a Chevra Kadisha funeral society (known as ”Szary Domek”). Due to red tape and financial difficulties, the works strang out until 1932 when the cemetery was opened. From1941 the cemetery at Abrahama 3 was the only burial place for Krakow Jews. During WWII the cemetery was completely ruined, while the pre-burial house was blown up. Two days later, the local press in Krakow wrote about this event. Source: Małopolska Digital Library – Ilustrowany Kurier Codzienny (nr 96, p. 16) and Jagiellonian Digital Library – Nowy Dziennik (nr 96, p. 4)--- Scroll down for English --- 6 kwietnia 1932 roku miała miejsce uroczystość poświęcenia nowego cmentarza żydowskiego przy ul. Abrahama 3 w Krakowie. W 1919 r., a następnie w 1923 r. zakupiono grunty z przeznaczeniem pod cmentarz. Dość szybko podjęto decyzję o budowie monumentalnego domu przedpogrzebowego. Powierzono ją krakowskiemu architektowi inż. Adolfowi Siódmakowi. Ponadto przewidziano powstanie budynku dla bractwa pogrzebowego Chewra Kadisza (tzw. Szary Domek). Prace z uwagi na trudności natury formalnej oraz finansowej przeciągały się w czasie i trwały aż do r. 1932, kiedy to cmentarz został otwarty. Od 1941 r. cmentarz przy ul. Abrahama 3 był jedynym miejscem pochówku krakowskich Żydów. W okresie II wojny światowej cmentarz ten został całkowicie zrujnowany a dom przedpogrzebowy zniszczony (wysadzony). Dwa dni później, krakowska prasa szeroko pisała o tym wydarzeniu … Źródło: Małopolska Biblioteka Cyfrowa – Ilustrowany Kurier Codzienny (nr 96, s. 16) oraz Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa – Nowy Dziennik (nr 96, s. 4) --- A dedication ceremony of the New Jewish Cemetery located at Abrahama 3 Street in Krakow took place on 6th April 1932. The first piece of land dedicated to the cemetery was purchased in 1919, followed by another one in 1923. A decision to build a monumental pre-burial house was made quickly. The person made responsible for it was a Krakow architect, engineer Adolf Siódmak. Moreover, the plan provided for a building dedicated to a Chevra Kadisha funeral society (known as ”Szary Domek”). Due to red tape and financial difficulties, the works strang out until 1932 when the cemetery was opened. From1941 the cemetery at Abrahama 3 was the only burial place for Krakow Jews. During WWII the cemetery was completely ruined, while the pre-burial house was blown up. Two days later, the local press in Krakow wrote about this event. Source: Małopolska Digital Library – Ilustrowany Kurier Codzienny (nr 96, p. 16) and Jagiellonian Digital Library – Nowy Dziennik (nr 96, p. 4)

Baborów » Re: Na Baborowskim forum jest wirus świrus
--- Scroll down for English --- 6 kwietnia 1932 roku miała miejsce uroczystość poświęcenia nowego cmentarza żydowskiego przy ul. Abrahama 3 w Krakowie. W 1919 r., a następnie w 1923 r. zakupiono grunty z przeznaczeniem pod cmentarz. Dość szybko podjęto decyzję o budowie monumentalnego domu przedpogrzebowego. Powierzono ją krakowskiemu architektowi inż. Adolfowi Siódmakowi. Ponadto przewidziano powstanie budynku dla bractwa pogrzebowego Chewra Kadisza (tzw. Szary Domek). Prace z uwagi na trudności natury formalnej oraz finansowej przeciągały się w czasie i trwały aż do r. 1932, kiedy to cmentarz został otwarty. Od 1941 r. cmentarz przy ul. Abrahama 3 był jedynym miejscem pochówku krakowskich Żydów. W okresie II wojny światowej cmentarz ten został całkowicie zrujnowany a dom przedpogrzebowy zniszczony (wysadzony). Dwa dni później, krakowska prasa szeroko pisała o tym wydarzeniu … Źródło: Małopolska Biblioteka Cyfrowa – Ilustrowany Kurier Codzienny (nr 96, s. 16) oraz Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa – Nowy Dziennik (nr 96, s. 4) --- A dedication ceremony of the New Jewish Cemetery located at Abrahama 3 Street in Krakow took place on 6th April 1932. The first piece of land dedicated to the cemetery was purchased in 1919, followed by another one in 1923. A decision to build a monumental pre-burial house was made quickly. The person made responsible for it was a Krakow architect, engineer Adolf Siódmak. Moreover, the plan provided for a building dedicated to a Chevra Kadisha funeral society (known as ”Szary Domek”). Due to red tape and financial difficulties, the works strang out until 1932 when the cemetery was opened. From1941 the cemetery at Abrahama 3 was the only burial place for Krakow Jews. During WWII the cemetery was completely ruined, while the pre-burial house was blown up. Two days later, the local press in Krakow wrote about this event. Source: Małopolska Digital Library – Ilustrowany Kurier Codzienny (nr 96, p. 16) and Jagiellonian Digital Library – Nowy Dziennik (nr 96, p. 4)--- Scroll down for English --- 6 kwietnia 1932 roku miała miejsce uroczystość poświęcenia nowego cmentarza żydowskiego przy ul. Abrahama 3 w Krakowie. W 1919 r., a następnie w 1923 r. zakupiono grunty z przeznaczeniem pod cmentarz. Dość szybko podjęto decyzję o budowie monumentalnego domu przedpogrzebowego. Powierzono ją krakowskiemu architektowi inż. Adolfowi Siódmakowi. Ponadto przewidziano powstanie budynku dla bractwa pogrzebowego Chewra Kadisza (tzw. Szary Domek). Prace z uwagi na trudności natury formalnej oraz finansowej przeciągały się w czasie i trwały aż do r. 1932, kiedy to cmentarz został otwarty. Od 1941 r. cmentarz przy ul. Abrahama 3 był jedynym miejscem pochówku krakowskich Żydów. W okresie II wojny światowej cmentarz ten został całkowicie zrujnowany a dom przedpogrzebowy zniszczony (wysadzony). Dwa dni później, krakowska prasa szeroko pisała o tym wydarzeniu … Źródło: Małopolska Biblioteka Cyfrowa – Ilustrowany Kurier Codzienny (nr 96, s. 16) oraz Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa – Nowy Dziennik (nr 96, s. 4) --- A dedication ceremony of the New Jewish Cemetery located at Abrahama 3 Street in Krakow took place on 6th April 1932. The first piece of land dedicated to the cemetery was purchased in 1919, followed by another one in 1923. A decision to build a monumental pre-burial house was made quickly. The person made responsible for it was a Krakow architect, engineer Adolf Siódmak. Moreover, the plan provided for a building dedicated to a Chevra Kadisha funeral society (known as ”Szary Domek”). Due to red tape and financial difficulties, the works strang out until 1932 when the cemetery was opened. From1941 the cemetery at Abrahama 3 was the only burial place for Krakow Jews. During WWII the cemetery was completely ruined, while the pre-burial house was blown up. Two days later, the local press in Krakow wrote about this event. Source: Małopolska Digital Library – Ilustrowany Kurier Codzienny (nr 96, p. 16) and Jagiellonian Digital Library – Nowy Dziennik (nr 96, p. 4)--- Scroll down for English --- 6 kwietnia 1932 roku miała miejsce uroczystość poświęcenia nowego cmentarza żydowskiego przy ul. Abrahama 3 w Krakowie. W 1919 r., a następnie w 1923 r. zakupiono grunty z przeznaczeniem pod cmentarz. Dość szybko podjęto decyzję o budowie monumentalnego domu przedpogrzebowego. Powierzono ją krakowskiemu architektowi inż. Adolfowi Siódmakowi. Ponadto przewidziano powstanie budynku dla bractwa pogrzebowego Chewra Kadisza (tzw. Szary Domek). Prace z uwagi na trudności natury formalnej oraz finansowej przeciągały się w czasie i trwały aż do r. 1932, kiedy to cmentarz został otwarty. Od 1941 r. cmentarz przy ul. Abrahama 3 był jedynym miejscem pochówku krakowskich Żydów. W okresie II wojny światowej cmentarz ten został całkowicie zrujnowany a dom przedpogrzebowy zniszczony (wysadzony). Dwa dni później, krakowska prasa szeroko pisała o tym wydarzeniu … Źródło: Małopolska Biblioteka Cyfrowa – Ilustrowany Kurier Codzienny (nr 96, s. 16) oraz Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa – Nowy Dziennik (nr 96, s. 4) --- A dedication ceremony of the New Jewish Cemetery located at Abrahama 3 Street in Krakow took place on 6th April 1932. The first piece of land dedicated to the cemetery was purchased in 1919, followed by another one in 1923. A decision to build a monumental pre-burial house was made quickly. The person made responsible for it was a Krakow architect, engineer Adolf Siódmak. Moreover, the plan provided for a building dedicated to a Chevra Kadisha funeral society (known as ”Szary Domek”). Due to red tape and financial difficulties, the works strang out until 1932 when the cemetery was opened. From1941 the cemetery at Abrahama 3 was the only burial place for Krakow Jews. During WWII the cemetery was completely ruined, while the pre-burial house was blown up. Two days later, the local press in Krakow wrote about this event. Source: Małopolska Digital Library – Ilustrowany Kurier Codzienny (nr 96, p. 16) and Jagiellonian Digital Library – Nowy Dziennik (nr 96, p. 4)--- Scroll down for English --- 6 kwietnia 1932 roku miała miejsce uroczystość poświęcenia nowego cmentarza żydowskiego przy ul. Abrahama 3 w Krakowie. W 1919 r., a następnie w 1923 r. zakupiono grunty z przeznaczeniem pod cmentarz. Dość szybko podjęto decyzję o budowie monumentalnego domu przedpogrzebowego. Powierzono ją krakowskiemu architektowi inż. Adolfowi Siódmakowi. Ponadto przewidziano powstanie budynku dla bractwa pogrzebowego Chewra Kadisza (tzw. Szary Domek). Prace z uwagi na trudności natury formalnej oraz finansowej przeciągały się w czasie i trwały aż do r. 1932, kiedy to cmentarz został otwarty. Od 1941 r. cmentarz przy ul. Abrahama 3 był jedynym miejscem pochówku krakowskich Żydów. W okresie II wojny światowej cmentarz ten został całkowicie zrujnowany a dom przedpogrzebowy zniszczony (wysadzony). Dwa dni później, krakowska prasa szeroko pisała o tym wydarzeniu … Źródło: Małopolska Biblioteka Cyfrowa – Ilustrowany Kurier Codzienny (nr 96, s. 16) oraz Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa – Nowy Dziennik (nr 96, s. 4) --- A dedication ceremony of the New Jewish Cemetery located at Abrahama 3 Street in Krakow took place on 6th April 1932. The first piece of land dedicated to the cemetery was purchased in 1919, followed by another one in 1923. A decision to build a monumental pre-burial house was made quickly. The person made responsible for it was a Krakow architect, engineer Adolf Siódmak. Moreover, the plan provided for a building dedicated to a Chevra Kadisha funeral society (known as ”Szary Domek”). Due to red tape and financial difficulties, the works strang out until 1932 when the cemetery was opened. From1941 the cemetery at Abrahama 3 was the only burial place for Krakow Jews. During WWII the cemetery was completely ruined, while the pre-burial house was blown up. Two days later, the local press in Krakow wrote about this event. Source: Małopolska Digital Library – Ilustrowany Kurier Codzienny (nr 96, p. 16) and Jagiellonian Digital Library – Nowy Dziennik (nr 96, p. 4)--- Scroll down for English --- 6 kwietnia 1932 roku miała miejsce uroczystość poświęcenia nowego cmentarza żydowskiego przy ul. Abrahama 3 w Krakowie. W 1919 r., a następnie w 1923 r. zakupiono grunty z przeznaczeniem pod cmentarz. Dość szybko podjęto decyzję o budowie monumentalnego domu przedpogrzebowego. Powierzono ją krakowskiemu architektowi inż. Adolfowi Siódmakowi. Ponadto przewidziano powstanie budynku dla bractwa pogrzebowego Chewra Kadisza (tzw. Szary Domek). Prace z uwagi na trudności natury formalnej oraz finansowej przeciągały się w czasie i trwały aż do r. 1932, kiedy to cmentarz został otwarty. Od 1941 r. cmentarz przy ul. Abrahama 3 był jedynym miejscem pochówku krakowskich Żydów. W okresie II wojny światowej cmentarz ten został całkowicie zrujnowany a dom przedpogrzebowy zniszczony (wysadzony). Dwa dni później, krakowska prasa szeroko pisała o tym wydarzeniu … Źródło: Małopolska Biblioteka Cyfrowa – Ilustrowany Kurier Codzienny (nr 96, s. 16) oraz Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa – Nowy Dziennik (nr 96, s. 4) --- A dedication ceremony of the New Jewish Cemetery located at Abrahama 3 Street in Krakow took place on 6th April 1932. The first piece of land dedicated to the cemetery was purchased in 1919, followed by another one in 1923. A decision to build a monumental pre-burial house was made quickly. The person made responsible for it was a Krakow architect, engineer Adolf Siódmak. Moreover, the plan provided for a building dedicated to a Chevra Kadisha funeral society (known as ”Szary Domek”). Due to red tape and financial difficulties, the works strang out until 1932 when the cemetery was opened. From1941 the cemetery at Abrahama 3 was the only burial place for Krakow Jews. During WWII the cemetery was completely ruined, while the pre-burial house was blown up. Two days later, the local press in Krakow wrote about this event. Source: Małopolska Digital Library – Ilustrowany Kurier Codzienny (nr 96, p. 16) and Jagiellonian Digital Library – Nowy Dziennik (nr 96, p. 4)

Ścinawa » Re: Wybory samorządowe 2024
Ci ludzie nie mają żadnego prawa do podejmowania decyzji!!! Nie chcemy Was!!!

Baborów » Re: Ojciec krupy emeryt na niepotrzebnym etacie w zuku
--- Scroll down for English --- 6 kwietnia 1932 roku miała miejsce uroczystość poświęcenia nowego cmentarza żydowskiego przy ul. Abrahama 3 w Krakowie. W 1919 r., a następnie w 1923 r. zakupiono grunty z przeznaczeniem pod cmentarz. Dość szybko podjęto decyzję o budowie monumentalnego domu przedpogrzebowego. Powierzono ją krakowskiemu architektowi inż. Adolfowi Siódmakowi. Ponadto przewidziano powstanie budynku dla bractwa pogrzebowego Chewra Kadisza (tzw. Szary Domek). Prace z uwagi na trudności natury formalnej oraz finansowej przeciągały się w czasie i trwały aż do r. 1932, kiedy to cmentarz został otwarty. Od 1941 r. cmentarz przy ul. Abrahama 3 był jedynym miejscem pochówku krakowskich Żydów. W okresie II wojny światowej cmentarz ten został całkowicie zrujnowany a dom przedpogrzebowy zniszczony (wysadzony). Dwa dni później, krakowska prasa szeroko pisała o tym wydarzeniu … Źródło: Małopolska Biblioteka Cyfrowa – Ilustrowany Kurier Codzienny (nr 96, s. 16) oraz Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa – Nowy Dziennik (nr 96, s. 4) --- A dedication ceremony of the New Jewish Cemetery located at Abrahama 3 Street in Krakow took place on 6th April 1932. The first piece of land dedicated to the cemetery was purchased in 1919, followed by another one in 1923. A decision to build a monumental pre-burial house was made quickly. The person made responsible for it was a Krakow architect, engineer Adolf Siódmak. Moreover, the plan provided for a building dedicated to a Chevra Kadisha funeral society (known as ”Szary Domek”). Due to red tape and financial difficulties, the works strang out until 1932 when the cemetery was opened. From1941 the cemetery at Abrahama 3 was the only burial place for Krakow Jews. During WWII the cemetery was completely ruined, while the pre-burial house was blown up. Two days later, the local press in Krakow wrote about this event. Source: Małopolska Digital Library – Ilustrowany Kurier Codzienny (nr 96, p. 16) and Jagiellonian Digital Library – Nowy Dziennik (nr 96, p. 4)

Baborów » Re: Ojciec krupy emeryt zatrudniony na etacie w zuku
--- Scroll down for English --- 6 kwietnia 1932 roku miała miejsce uroczystość poświęcenia nowego cmentarza żydowskiego przy ul. Abrahama 3 w Krakowie. W 1919 r., a następnie w 1923 r. zakupiono grunty z przeznaczeniem pod cmentarz. Dość szybko podjęto decyzję o budowie monumentalnego domu przedpogrzebowego. Powierzono ją krakowskiemu architektowi inż. Adolfowi Siódmakowi. Ponadto przewidziano powstanie budynku dla bractwa pogrzebowego Chewra Kadisza (tzw. Szary Domek). Prace z uwagi na trudności natury formalnej oraz finansowej przeciągały się w czasie i trwały aż do r. 1932, kiedy to cmentarz został otwarty. Od 1941 r. cmentarz przy ul. Abrahama 3 był jedynym miejscem pochówku krakowskich Żydów. W okresie II wojny światowej cmentarz ten został całkowicie zrujnowany a dom przedpogrzebowy zniszczony (wysadzony). Dwa dni później, krakowska prasa szeroko pisała o tym wydarzeniu … Źródło: Małopolska Biblioteka Cyfrowa – Ilustrowany Kurier Codzienny (nr 96, s. 16) oraz Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa – Nowy Dziennik (nr 96, s. 4) --- A dedication ceremony of the New Jewish Cemetery located at Abrahama 3 Street in Krakow took place on 6th April 1932. The first piece of land dedicated to the cemetery was purchased in 1919, followed by another one in 1923. A decision to build a monumental pre-burial house was made quickly. The person made responsible for it was a Krakow architect, engineer Adolf Siódmak. Moreover, the plan provided for a building dedicated to a Chevra Kadisha funeral society (known as ”Szary Domek”). Due to red tape and financial difficulties, the works strang out until 1932 when the cemetery was opened. From1941 the cemetery at Abrahama 3 was the only burial place for Krakow Jews. During WWII the cemetery was completely ruined, while the pre-burial house was blown up. Two days later, the local press in Krakow wrote about this event. Source: Małopolska Digital Library – Ilustrowany Kurier Codzienny (nr 96, p. 16) and Jagiellonian Digital Library – Nowy Dziennik (nr 96, p. 4)--- Scroll down for English --- 6 kwietnia 1932 roku miała miejsce uroczystość poświęcenia nowego cmentarza żydowskiego przy ul. Abrahama 3 w Krakowie. W 1919 r., a następnie w 1923 r. zakupiono grunty z przeznaczeniem pod cmentarz. Dość szybko podjęto decyzję o budowie monumentalnego domu przedpogrzebowego. Powierzono ją krakowskiemu architektowi inż. Adolfowi Siódmakowi. Ponadto przewidziano powstanie budynku dla bractwa pogrzebowego Chewra Kadisza (tzw. Szary Domek). Prace z uwagi na trudności natury formalnej oraz finansowej przeciągały się w czasie i trwały aż do r. 1932, kiedy to cmentarz został otwarty. Od 1941 r. cmentarz przy ul. Abrahama 3 był jedynym miejscem pochówku krakowskich Żydów. W okresie II wojny światowej cmentarz ten został całkowicie zrujnowany a dom przedpogrzebowy zniszczony (wysadzony). Dwa dni później, krakowska prasa szeroko pisała o tym wydarzeniu … Źródło: Małopolska Biblioteka Cyfrowa – Ilustrowany Kurier Codzienny (nr 96, s. 16) oraz Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa – Nowy Dziennik (nr 96, s. 4) --- A dedication ceremony of the New Jewish Cemetery located at Abrahama 3 Street in Krakow took place on 6th April 1932. The first piece of land dedicated to the cemetery was purchased in 1919, followed by another one in 1923. A decision to build a monumental pre-burial house was made quickly. The person made responsible for it was a Krakow architect, engineer Adolf Siódmak. Moreover, the plan provided for a building dedicated to a Chevra Kadisha funeral society (known as ”Szary Domek”). Due to red tape and financial difficulties, the works strang out until 1932 when the cemetery was opened. From1941 the cemetery at Abrahama 3 was the only burial place for Krakow Jews. During WWII the cemetery was completely ruined, while the pre-burial house was blown up. Two days later, the local press in Krakow wrote about this event. Source: Małopolska Digital Library – Ilustrowany Kurier Codzienny (nr 96, p. 16) and Jagiellonian Digital Library – Nowy Dziennik (nr 96, p. 4)--- Scroll down for English --- 6 kwietnia 1932 roku miała miejsce uroczystość poświęcenia nowego cmentarza żydowskiego przy ul. Abrahama 3 w Krakowie. W 1919 r., a następnie w 1923 r. zakupiono grunty z przeznaczeniem pod cmentarz. Dość szybko podjęto decyzję o budowie monumentalnego domu przedpogrzebowego. Powierzono ją krakowskiemu architektowi inż. Adolfowi Siódmakowi. Ponadto przewidziano powstanie budynku dla bractwa pogrzebowego Chewra Kadisza (tzw. Szary Domek). Prace z uwagi na trudności natury formalnej oraz finansowej przeciągały się w czasie i trwały aż do r. 1932, kiedy to cmentarz został otwarty. Od 1941 r. cmentarz przy ul. Abrahama 3 był jedynym miejscem pochówku krakowskich Żydów. W okresie II wojny światowej cmentarz ten został całkowicie zrujnowany a dom przedpogrzebowy zniszczony (wysadzony). Dwa dni później, krakowska prasa szeroko pisała o tym wydarzeniu … Źródło: Małopolska Biblioteka Cyfrowa – Ilustrowany Kurier Codzienny (nr 96, s. 16) oraz Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa – Nowy Dziennik (nr 96, s. 4) --- A dedication ceremony of the New Jewish Cemetery located at Abrahama 3 Street in Krakow took place on 6th April 1932. The first piece of land dedicated to the cemetery was purchased in 1919, followed by another one in 1923. A decision to build a monumental pre-burial house was made quickly. The person made responsible for it was a Krakow architect, engineer Adolf Siódmak. Moreover, the plan provided for a building dedicated to a Chevra Kadisha funeral society (known as ”Szary Domek”). Due to red tape and financial difficulties, the works strang out until 1932 when the cemetery was opened. From1941 the cemetery at Abrahama 3 was the only burial place for Krakow Jews. During WWII the cemetery was completely ruined, while the pre-burial house was blown up. Two days later, the local press in Krakow wrote about this event. Source: Małopolska Digital Library – Ilustrowany Kurier Codzienny (nr 96, p. 16) and Jagiellonian Digital Library – Nowy Dziennik (nr 96, p. 4)--- Scroll down for English --- 6 kwietnia 1932 roku miała miejsce uroczystość poświęcenia nowego cmentarza żydowskiego przy ul. Abrahama 3 w Krakowie. W 1919 r., a następnie w 1923 r. zakupiono grunty z przeznaczeniem pod cmentarz. Dość szybko podjęto decyzję o budowie monumentalnego domu przedpogrzebowego. Powierzono ją krakowskiemu architektowi inż. Adolfowi Siódmakowi. Ponadto przewidziano powstanie budynku dla bractwa pogrzebowego Chewra Kadisza (tzw. Szary Domek). Prace z uwagi na trudności natury formalnej oraz finansowej przeciągały się w czasie i trwały aż do r. 1932, kiedy to cmentarz został otwarty. Od 1941 r. cmentarz przy ul. Abrahama 3 był jedynym miejscem pochówku krakowskich Żydów. W okresie II wojny światowej cmentarz ten został całkowicie zrujnowany a dom przedpogrzebowy zniszczony (wysadzony). Dwa dni później, krakowska prasa szeroko pisała o tym wydarzeniu … Źródło: Małopolska Biblioteka Cyfrowa – Ilustrowany Kurier Codzienny (nr 96, s. 16) oraz Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa – Nowy Dziennik (nr 96, s. 4) --- A dedication ceremony of the New Jewish Cemetery located at Abrahama 3 Street in Krakow took place on 6th April 1932. The first piece of land dedicated to the cemetery was purchased in 1919, followed by another one in 1923. A decision to build a monumental pre-burial house was made quickly. The person made responsible for it was a Krakow architect, engineer Adolf Siódmak. Moreover, the plan provided for a building dedicated to a Chevra Kadisha funeral society (known as ”Szary Domek”). Due to red tape and financial difficulties, the works strang out until 1932 when the cemetery was opened. From1941 the cemetery at Abrahama 3 was the only burial place for Krakow Jews. During WWII the cemetery was completely ruined, while the pre-burial house was blown up. Two days later, the local press in Krakow wrote about this event. Source: Małopolska Digital Library – Ilustrowany Kurier Codzienny (nr 96, p. 16) and Jagiellonian Digital Library – Nowy Dziennik (nr 96, p. 4)--- Scroll down for English --- 6 kwietnia 1932 roku miała miejsce uroczystość poświęcenia nowego cmentarza żydowskiego przy ul. Abrahama 3 w Krakowie. W 1919 r., a następnie w 1923 r. zakupiono grunty z przeznaczeniem pod cmentarz. Dość szybko podjęto decyzję o budowie monumentalnego domu przedpogrzebowego. Powierzono ją krakowskiemu architektowi inż. Adolfowi Siódmakowi. Ponadto przewidziano powstanie budynku dla bractwa pogrzebowego Chewra Kadisza (tzw. Szary Domek). Prace z uwagi na trudności natury formalnej oraz finansowej przeciągały się w czasie i trwały aż do r. 1932, kiedy to cmentarz został otwarty. Od 1941 r. cmentarz przy ul. Abrahama 3 był jedynym miejscem pochówku krakowskich Żydów. W okresie II wojny światowej cmentarz ten został całkowicie zrujnowany a dom przedpogrzebowy zniszczony (wysadzony). Dwa dni później, krakowska prasa szeroko pisała o tym wydarzeniu … Źródło: Małopolska Biblioteka Cyfrowa – Ilustrowany Kurier Codzienny (nr 96, s. 16) oraz Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa – Nowy Dziennik (nr 96, s. 4) --- A dedication ceremony of the New Jewish Cemetery located at Abrahama 3 Street in Krakow took place on 6th April 1932. The first piece of land dedicated to the cemetery was purchased in 1919, followed by another one in 1923. A decision to build a monumental pre-burial house was made quickly. The person made responsible for it was a Krakow architect, engineer Adolf Siódmak. Moreover, the plan provided for a building dedicated to a Chevra Kadisha funeral society (known as ”Szary Domek”). Due to red tape and financial difficulties, the works strang out until 1932 when the cemetery was opened. From1941 the cemetery at Abrahama 3 was the only burial place for Krakow Jews. During WWII the cemetery was completely ruined, while the pre-burial house was blown up. Two days later, the local press in Krakow wrote about this event. Source: Małopolska Digital Library – Ilustrowany Kurier Codzienny (nr 96, p. 16) and Jagiellonian Digital Library – Nowy Dziennik (nr 96, p. 4)

Pionki » Re: Miśkiewicz bez większości w radzie
To napisał małpka Dyzio...

Ścinawa » Re: Wybory samorządowe 2024
Wydatki bieżące zwiększa się o 2, 3 mln a przychody zmniejsza się o 780 tysięcy no tak drogie te wybory były.

Baborów » Re: D..olec ma pracę?
Czy przygłup piszący o Dolcu ma problemy psychiczne? 17 kwietnia 1389 r., był pierwszym dniem dwudniowego pogromu praskich Żydów, jaki dokonała chrześcijańska społeczność Pragi. W wyniku tych wydarzeń śmierć poniosło setki Żydów. Po tych wydarzeniach wielu Żydów wyjechało z Czech i na miejsce swojego osiedlenia wybrało Kraków. To właśnie z ich przybyciem wiąże się powstanie Synagogi Starej, która z całą pewnością funkcjonowała już w roku 1407. Synagoga Stara jest symbolem historii i tradycji krakowskich Żydów, gdyż do momentu wybuchu II wojny światowej stanowiła centralny ośrodek żydowskiego życia religijnego w Krakowie. Synagoga Stara to typowa dwunawowa gotycka synagoga oparta na wzorcach europejskich (Wormacja, Ratyzbona i Praga), wyróżniająca się jednak na tle swych europejskich pierwowzorów większymi rozmiarami. W 1557 r. synagoga uległa niemal całkowitemu spaleniu, zresztą nie był to jedyny pożar w jej historii. Dość szybko postanowiono ją odbudować, jednak w zmienionym stylu, nadając jej zgodnie z duchem epoki renesansowy charakter. Pomimo dość daleko idących zmian, zachowano dwunawowy układ synagogi, odtworzono krzyżowo-żebrowe sklepienia oraz podniesiono mury, zwieńczając je arkadową attyką. Prace budowlane trwały do 1570 r. Na kolejny kapitalny remont budynek synagogi musiał czekać wiele lat. Dopiero w 1900 r. ze względu na bardzo zły stan techniczny oraz wizualny powołano do życia Komitet Odbudowy Starej Synagogi. Wieloetapowe prace budowlane prowadzone były w latach 1904 – 1914 oraz 1924 – 1925 i znacznie poprawiły stan oraz infrastrukturę synagogi, dodając do jej unikatowej architektonicznej konsystencji neorenesansowy pierwiastek. W okresie II wojny światowej Niemcy z pełną premedytacją zdewastowali synagogę, urządzając w niej magazyny. Sprzęty liturgiczne, archiwalia oraz bezcenną bibliotekę rozkradziono lub zniszczono. Zrujnowano również synagogę w warstwie technicznej oraz architektonicznej. W latach 1956 – 1959 odbudowano Starą Synagogę, przywracając jej unikatowy wygląd. Renowację w całości sfinansowano z budżetu państwa. W 1959 r. Krakowska Kongregacja Wyznania Mojżeszowego uroczyście przekazała synagogę na cele muzealne. Zdjęcia pochodzą z zasobu Muzeum Krakowa i przedstawiają Starą Synagogę po 1865 (fot. Natan Krieger), uroczystość przekazania w dniu 13 kwietnia 1959 r. Starej Synagogi przez Kongregację Wyznania Mojżeszowego na cele muzealne. Na zdjęciu Przewodniczący Kongregacji Maciej Jakubowicz, oraz wejście do obecnego Muzeum Krakowa oddział Stara Synagoga (fot. Henryk Hermanowicz, l. 60. XX w.)17 kwietnia 1389 r., był pierwszym dniem dwudniowego pogromu praskich Żydów, jaki dokonała chrześcijańska społeczność Pragi. W wyniku tych wydarzeń śmierć poniosło setki Żydów. Po tych wydarzeniach wielu Żydów wyjechało z Czech i na miejsce swojego osiedlenia wybrało Kraków. To właśnie z ich przybyciem wiąże się powstanie Synagogi Starej, która z całą pewnością funkcjonowała już w roku 1407. Synagoga Stara jest symbolem historii i tradycji krakowskich Żydów, gdyż do momentu wybuchu II wojny światowej stanowiła centralny ośrodek żydowskiego życia religijnego w Krakowie. Synagoga Stara to typowa dwunawowa gotycka synagoga oparta na wzorcach europejskich (Wormacja, Ratyzbona i Praga), wyróżniająca się jednak na tle swych europejskich pierwowzorów większymi rozmiarami. W 1557 r. synagoga uległa niemal całkowitemu spaleniu, zresztą nie był to jedyny pożar w jej historii. Dość szybko postanowiono ją odbudować, jednak w zmienionym stylu, nadając jej zgodnie z duchem epoki renesansowy charakter. Pomimo dość daleko idących zmian, zachowano dwunawowy układ synagogi, odtworzono krzyżowo-żebrowe sklepienia oraz podniesiono mury, zwieńczając je arkadową attyką. Prace budowlane trwały do 1570 r. Na kolejny kapitalny remont budynek synagogi musiał czekać wiele lat. Dopiero w 1900 r. ze względu na bardzo zły stan techniczny oraz wizualny powołano do życia Komitet Odbudowy Starej Synagogi. Wieloetapowe prace budowlane prowadzone były w latach 1904 – 1914 oraz 1924 – 1925 i znacznie poprawiły stan oraz infrastrukturę synagogi, dodając do jej unikatowej architektonicznej konsystencji neorenesansowy pierwiastek. W okresie II wojny światowej Niemcy z pełną premedytacją zdewastowali synagogę, urządzając w niej magazyny. Sprzęty liturgiczne, archiwalia oraz bezcenną bibliotekę rozkradziono lub zniszczono. Zrujnowano również synagogę w warstwie technicznej oraz architektonicznej. W latach 1956 – 1959 odbudowano Starą Synagogę, przywracając jej unikatowy wygląd. Renowację w całości sfinansowano z budżetu państwa. W 1959 r. Krakowska Kongregacja Wyznania Mojżeszowego uroczyście przekazała synagogę na cele muzealne. Zdjęcia pochodzą z zasobu Muzeum Krakowa i przedstawiają Starą Synagogę po 1865 (fot. Natan Krieger), uroczystość przekazania w dniu 13 kwietnia 1959 r. Starej Synagogi przez Kongregację Wyznania Mojżeszowego na cele muzealne. Na zdjęciu Przewodniczący Kongregacji Maciej Jakubowicz, oraz wejście do obecnego Muzeum Krakowa oddział Stara Synagoga (fot. Henryk Hermanowicz, l. 60. XX w.)17 kwietnia 1389 r., był pierwszym dniem dwudniowego pogromu praskich Żydów, jaki dokonała chrześcijańska społeczność Pragi. W wyniku tych wydarzeń śmierć poniosło setki Żydów. Po tych wydarzeniach wielu Żydów wyjechało z Czech i na miejsce swojego osiedlenia wybrało Kraków. To właśnie z ich przybyciem wiąże się powstanie Synagogi Starej, która z całą pewnością funkcjonowała już w roku 1407. Synagoga Stara jest symbolem historii i tradycji krakowskich Żydów, gdyż do momentu wybuchu II wojny światowej stanowiła centralny ośrodek żydowskiego życia religijnego w Krakowie. Synagoga Stara to typowa dwunawowa gotycka synagoga oparta na wzorcach europejskich (Wormacja, Ratyzbona i Praga), wyróżniająca się jednak na tle swych europejskich pierwowzorów większymi rozmiarami. W 1557 r. synagoga uległa niemal całkowitemu spaleniu, zresztą nie był to jedyny pożar w jej historii. Dość szybko postanowiono ją odbudować, jednak w zmienionym stylu, nadając jej zgodnie z duchem epoki renesansowy charakter. Pomimo dość daleko idących zmian, zachowano dwunawowy układ synagogi, odtworzono krzyżowo-żebrowe sklepienia oraz podniesiono mury, zwieńczając je arkadową attyką. Prace budowlane trwały do 1570 r. Na kolejny kapitalny remont budynek synagogi musiał czekać wiele lat. Dopiero w 1900 r. ze względu na bardzo zły stan techniczny oraz wizualny powołano do życia Komitet Odbudowy Starej Synagogi. Wieloetapowe prace budowlane prowadzone były w latach 1904 – 1914 oraz 1924 – 1925 i znacznie poprawiły stan oraz infrastrukturę synagogi, dodając do jej unikatowej architektonicznej konsystencji neorenesansowy pierwiastek. W okresie II wojny światowej Niemcy z pełną premedytacją zdewastowali synagogę, urządzając w niej magazyny. Sprzęty liturgiczne, archiwalia oraz bezcenną bibliotekę rozkradziono lub zniszczono. Zrujnowano również synagogę w warstwie technicznej oraz architektonicznej. W latach 1956 – 1959 odbudowano Starą Synagogę, przywracając jej unikatowy wygląd. Renowację w całości sfinansowano z budżetu państwa. W 1959 r. Krakowska Kongregacja Wyznania Mojżeszowego uroczyście przekazała synagogę na cele muzealne. Zdjęcia pochodzą z zasobu Muzeum Krakowa i przedstawiają Starą Synagogę po 1865 (fot. Natan Krieger), uroczystość przekazania w dniu 13 kwietnia 1959 r. Starej Synagogi przez Kongregację Wyznania Mojżeszowego na cele muzealne. Na zdjęciu Przewodniczący Kongregacji Maciej Jakubowicz, oraz wejście do obecnego Muzeum Krakowa oddział Stara Synagoga (fot. Hermanowicz, l. 60. XX w.)HenrykHenryk

Ścinawa » Re: Wybory samorządowe 2024
Co instytucje oświatowe, sportowe i kulturalne przygotowały na święta majowe dla dzieci, młodzieży i mieszkańców??? Jak ich zmotywował burmistrz?

Stęszew » Re: Czy jesteś dumny czy ci wstyd za naszego prezydenta Andrzeja D.
A pamiętasz jak do naszego kraju przyleciał Obama i Tusk do hotelu do niego pojechał jak dziw… i jak to wyglądało? We własnym kraju zachował się jak sługus! . I przypominam kultury w wypowiedziach kolego. Nie jestem wyborcą ani jednego ani drugiego.Proponuje trochę mniej tv czy to jednej czy drugiej! . Miłego wieczoru życzę.

Pionki » Re: Przykra sprawa...
Czyli nieprawda? Tak podejrzewałem, że to tylko zwykłe plotki. Dzięki za informację 👌

Pionki » Burmistrz
Nowy Burmistrz, młody wykształcony ale przede wszystkim dobry i uczciwy człowiek.

Wojnicz » Re: Kandydaci na Urząd Burmistrza 2024
U nas jest gen biedy. Po pańszczyźnie. Widać to lubią, wybierając tak a nie inaczej.

Pionki » Re: Przykra sprawa...
Kwik przegranych...i to wszystko

Pionki » Re: Przykra sprawa...
Nic o niej nie wiem. Wisi info na FB, więc pytam, czy to prawda lub ile prawdy w tej informacji.

Pionki » Re: Kobieta która jest radną i napada z mężem i synem na ludzi
Oczywiście że tak.

Pionki » Re: Kobieta która jest radną i napada z mężem i synem na ludzi
Przestępstwo jest przestepstwem bez względu na przecinek

Pionki » Re: Przykra sprawa...
Fakty Pionki to wiadomo kto napisał. W MOKU nie było żadnej awantury, dobrze o tym wiecie.

Pionki » Re: Przykra sprawa...
No to podaj ta awanturę...

Pionki » Re: Przykra sprawa...
A co to była za awantura w MOKu w ub. piątek o której w niedzielę napisał na Facebooku portal Fakty Pionki??

Pionki » Re: Hallo, hallo....drużyno...
Dorcia..."Nic nie może przecież wiecznie trwać Co zesłał los trzeba będzie stracić Nic nie może przecież wiecznie trwać Za przekręt też przyjdzie kiedyś nam zapłacić

Pionki » Re: Hallo, hallo....drużyno...
I Sadurska >"Jesli już to Prezes"

Wojnicz » Re: Kandydaci na Urząd Burmistrza 2024
Rusz się poza swój ogródek to zobaczysz jak rozwinięte są tamte gminy. Chodniki, boiska, drogi, kanalizacja, hale sportowe, place zabaw. I powąchaj. Tam szambo w rowie już dawno nie modzie. Rusz się, majówka przed Tobą i pooglądaj jak wyglądają gminy niedaleko. I tam też PiSowi włodarze są. I mają rarytasy a tu guzik...

Pionki » Re: Andrzej Wojciech Miśkiewicz IPN
No to znaczy że sam nie wiesz co piszesz. Cpunie

Pionki » Re: Andrzej Wojciech Miśkiewicz IPN
Przeczytałem ze zrozumieniem, idioto! Ty za to nie!

Pionki » Re: Kobieta która jest radną i napada z mężem i synem na ludzi
Co ty pie....sz? Jesteś analfabetą i zrozum to wreszcie a nie się głupio tłumaczysz!

Stęszew » Re: Czy jesteś dumny czy ci wstyd za naszego prezydenta Andrzeja D.
No nie 156 doradców!! i jeszcze suflerka miała chodzić! No *** się w ten pusty czerep. Napisz co było w USA i Japonii -co czaił się jak Dupek przy windzie aby uścisnąć dłoń Bidenowi -co nie widziałeś tego ? a stanie przed Trampem na baczność -tez nie widziałeś, spory kawałek świata z tego lał w gatki. Tak poniżyć urząd prezydenta, a jak go traktuje krypto gej zbawiciel narodu J.K.? -co udasz że nie wiesz, że jak śmiecia , udasz że nie istnieje nagrani na kasecie wideo jak Jarusiowi loda robi agent WSI gej -lata 90. Po 22 puścili to nagranie w TVP! pamiętam! ha ha. ... Tajemnicą poliszynela jest, że obecnie kasetę posiada Mistrz od wybuchów, magii i teorii spiskowych Antoni M. No nic Pozostaje ciemnemu ludowi tylko współczuć. Dawno temu dałem się zrobić w Dyda przez elektryka i od tego czasu już mnie nikt w H ##A nie zrobi.

Pionki » Przykra sprawa...
Ponoć w całym Małeczynia nie mogli parę nocy pospać. Z pewnego domostwa dochodziły jakies wycia i pijackie wyzwiska izawodzenia. Adresu nie podali

Pionki » Re: Andrzej Wojciech Miśkiewicz IPN
Przeciez to napisał poddany Robercika. Czytaj idioto ze zrozumieniem

Pionki » Re: Kobieta która jest radną i napada z mężem i synem na ludzi
To nie dyktando, obrońco tatusia i mamusi jeszcze synka sprowadzają na manowce. Zrób sobie testy bo może ksiądz jest twoim tatusiem.

Pionki » Re: Kobieta która jest radną i napada z mężem i synem na ludzi
A gdzie przecinki, kropki i znaki zapytania, analfabeto? Ja z taką"umiejętnością" pisania wstydziłbym się w ogóle zabierać głos na tym (i każdym innym) forum! Ale ty wstydu nie masz. Głupi ludzie tak mają!

Ścinawa » Re: Wybory samorządowe 2024
Nie powinni się nawet pojawiać na tej sesji. Nie mają już zaufania społeczeństwa i mandatu do decydowania

Radłów » Re: Działania Burmistrza
W roku 2014 Prezydent ołówek miał niestety 42 roki życia

Stawiszyn » Re: Kandydat na Burmistrza Stawiszyna
Panie Gość chyba musisz się doinformować bo Pan K. wygrał 1 głosem. A nie licznymi.

Pionki » Kobieta która jest radną i napada z mężem i synem na ludzi
Order za najlepszą radną miasta Pionki. Wstydu nie ma jaki trzeba mieć charakter żeby posunąć się do czegoś takiego napaść na ludzi jeszcze nagrywać.

Wojnicz » Re: Kandydaci na Urząd Burmistrza 2024
Bąk powinien posprzątać w CEA to wreszcie zaczęła by się tam porządna praca

Pionki » Re: Andrzej Wojciech Miśkiewicz IPN
A plotkarze, tacy jak ty, wszystko rozniosą po całych Pionkach i wszystkich możliwych portalach!

Pionki » Re: W takim razie kto na vice
Na czym ma polegać to promowanie miasta?

Pionki » Re: Szkoła drzewna w Garbatce
A może jeszcze Iwona G 🍦🍦🍦🍦 następna

Człopa » Re: Symbol Człopy
Wydra Ryjówka Zając, ewentualnie Jeżozwierz

Pionki » Re: W takim razie kto na vice
Zgadzam się w całości burmistrz jest prawnikiem a vice powinien pilnować inwestycji a skarbnik finansów. Powinna być w um osoba odpowiedzialna za kontakt z mediami i promowanie miasta napewno wystarczyłoby z pensji Pani riposta i Pana pionki 24.

Warta » Re: Sprawa dla Radnego Frycze. Droga w Małkowie
Sam chodziłeś budować szopkę i grałeś w przedstawieniach a czepiasz się jeszcze starego rdnego

Narewka » Re: Co słychać w gminie Narewka?
Zawsze mogłeś/łaś kandydowac napewno oddałbym bym głos

Ścinawa » Re: Wybory samorządowe 2024
Jakby mieli minimum honoru to by się wstrzymali od głosowania

Ścinawa » Re: Wybory samorządowe 2024
4 miliony więcej czy 4 miliony mniej i tak komisarz blisko.

Pionki » Re: Andrzej Wojciech Miśkiewicz IPN
Nie pitol.. ol że tyle przebywa. Tu w Pionkach miał dużo młodszą kobietę i u niej przebywał. Pracowała z siostrą w pwkc i startowała z komomitetu Miśka na radną ale nie miejską. W Pionkach niestety ludzie się znają i nic się tu nie zakamufluje.

Ścinawa » Re: Wybory samorządowe 2024
Nie dociera do nich, że dostali czerwoną kartkę i trzeba zejść z boiska

Człopa » Re: Symbol Człopy
A może Jeleń / Wydra / Rybołów. Miasto należało do Czarnkowskich więc może jeleń?

Ścinawa » Re: Wybory samorządowe 2024
Ja też już nie mogę się doczekać.

Stawiszyn » Re: Kandydat na Burmistrza Stawiszyna
To pięknie napisane i Zgadzam się z tym tylko że niestety rzeczywistość jest jaka jest i niestety jak zawsze niektórzy są tam tylko dla kasy a inni dla układów pytanie ilu społeczników

Pionki » Re: Andrzej Wojciech Miśkiewicz IPN
"Piątkowskim", powiadasz? Głupi jednak są ci zwolennicy miśków!

Pionki » Re: Hymn drużyny
Sam jesteś rura! Głupia i zardzewiała z zazdrości!

Glinojeck » Re: Parafia Glinojeck - afera
Oni mają się ku sobie z Marcinem

Pionki » Re: W takim razie kto na vice
Wasze głupie propozycje wsadźcie sobie w dupę. Myślicie, że to wy będziecie decydować, kogo nowy burmistrz wybierze na swojego zastępcę? Pogięło was do reszty, durnie.

Ścinawa » Re: Wybory samorządowe 2024
Będą zmieniać budżet na ostatnią chwilę jednym dadzą drugim zabiorą itp. Na dodatek kolejny kredyt za starej Rady ich ostatni gwizdek

Pionki » Re: Andrzej Wojciech Miśkiewicz IPN
W tamtych czasach, to oficer UB mógł sobie załatwić papiery jakie chciał. Komputery w powijakach. Tu jakiś nawiedzony uważa, że jak dostał wizę do Kanady, to jest dowód, że niewinny.

Pionki » Re: Hallo, hallo....drużyno...
Ale ale jeszcze ten VAT niech oddadzą co przemienili z zaprzyjaźnionymi firmami

Warta » Re: Patologia
Zgadzam się z tym.Sfrustrowani nieudacznicy mają frajdę że zniszczą komuś życie.Ktoś kto anonimowo obraża innych czuje się dowartościowanym.Jeśli są tu osoby "porządne"to niech się przedstawią. Niech się podpiszą z imienia i nazwiskaWanda Stranowska

Narewka » Re: Co słychać w gminie Narewka?
A ja trzymam kciuki za radnego który sra na maski aut i radna z żółtymi papierami - mocny skład.

Pionki » Re: Andrzej Wojciech Miśkiewicz IPN
A ile razy latał do USA poprzedni wizjoner? To wszystko bylo bardziej skomplikowane. Czasami lecili, aby inwigilować konkretną osobę. Z każdą grupą artystyczną leciał donosiciel obserwator. Nie wiesz kim był naprawdę i jak to było. Bronisz zaciekle, bo tak ładniej wygląda wizerunkowo.

Ścinawa » Re: Wybory samorządowe 2024
Ja czekam na sesję rady gminy, bardzo ciekawy skład, interesujące jak ukształtuje się większość w radzie, kto zostanie przewodniczącym, a kto wice. Najbardziej ciekawi przewodniczący/a komisji rewizyjnej. Wiadomo kiedy pierwsza sesja?

Pionki » Re: Andrzej Wojciech Miśkiewicz IPN
Tak. Zatrzymywali ludziom paszporty, nie pozwalali wyjeżdżać na zachód, ale sami, po upadku komuny - srrru do Niemiec czy USA!

Baborów » Re: D..olec ma pracę?
.

Baborów » Re: Ojciec krupy emeryt zatrudniony na etacie w zuku
.

Baborów » Re: Ojciec krupy emeryt na niepotrzebnym etacie w zuku
.

Lipiany » Re: LIPIANY - faktycznie PIĘKNE
Witam w drugiej KADENCJI, to prawie jak Weteran, a weteran to znaczy również ZASŁUŻONY, ten warunek Pan spełnia w CAŁOŚCI dzięki: GERMANIZACJI ŻYCIA W LIPIANACH, BUDOWY ŚMIETNISKA W CENTRUM MIASTA, BRUDNEJ WODY W KRANACH, BRAKU STRATEGII TURYSTYCZNEJ, ŁYSEJ STREFY EKONOMICZNEJ, KRZYWEGO POMNIKA PRZYRODY obok NAGROBKA CMENTARNEGO, PARKU SAMOBÓJCÓW I WYCHODEK TEŻ SIĘ KŁANIA, A ZDEMOLOWANE PIWOWARY DALEJ STOJĄ W DOŁKU I PATRZĄ SMĘTNIE W SINĄ DAL.

Pionki » Re: W takim razie kto na vice
Gwizdek albo Klichowa

Pionki » Re: Andrzej Wojciech Miśkiewicz IPN
A ile Polaków uciekało z Polski? Róznymi drogami. Byli to równiez wojskowi, milicjanci pracownicy słuzb ktorzy nie chcieli dopisku MORDERCA ZDRAJCA

Człopa » Re: Symbol Człopy
Kaczka to max co może być

Człopa » Re: Kto w drugiej turze?
Ukraińcy - Polacy mieszkajacy na terenie dawnej Polski?

Ścinawa » Re: Wybory samorządowe 2024
Jesteś zainteresowany co kombinują czy spotkaniem ze mną?

Pionki » Re: Andrzej Wojciech Miśkiewicz IPN
Wszystko cacy. Tylko dlaczego nie osiedlił się w Albanii, Rumunii bądź Bułgarii, tylko na tym strasznym zachodzie, którego wpływy tak bardzo zwalczały naonczas resorty siłowe.

Pionki » Re: Hallo, hallo....drużyno...
.

Ścinawa » Re: Wybory samorządowe 2024
Yhy, spotkamy się

Pionki » Re: Andrzej Wojciech Miśkiewicz IPN
Od ponad 25. lat mieszka poza RP. W najmniejszym stopniu mnie utożsamia się z życiem samorządowym piątkowskim.

Pionki » Re: Andrzej Wojciech Miśkiewicz IPN
Ty zaklamanyy idioto. Tak latali do Moskwy, Sofii, Berlina.! Ale nie do krajów zza kurtyny. Zeby tam poleciec to trzeba było miec wizę sprawdzona przez wywiad tamtego kraju. Nie zmienisz historii

Aleksandrów Łódzki » Re: Haha
[LINK] Kinmeiz Repcak trzeba bylo go walic merc z ediego

Siewierz » Re: Kiedy to się zmieni?
Czy lotnisko w Pyrzowicach wypłacało odszkodowanie jak inne lotniska w ramach rewitalizacji akustycznej dla nieruchomości zlokalizowanych w obszarze oddziaływania hałasu lotniczego, którzy nie otrzymali odszkodowania z tytułu wprowadzenia Obszaru Ograniczonego Użytkowania dla Portu Lotniczego? . Nad moim domem wznoszą się samoloty w górę do dalszego lotu i huk z tego powodu jest nie do wytrzymania.

Pionki » Re: Andrzej Wojciech Miśkiewicz IPN
Głupi jesteś. Wiza o niczym nie świadczy. Wielu z UB latało na wycieczki za komuny. Sędzia, kat A K wyjechała do Anglii. Chyba książki w życiu nie przeczytałeś!? Kogo były burmistrz pobił? Nawiedzony klamco.

Ścinawa » Re: Wybory samorządowe 2024
Za grosz honoru nie mają!!! Ludzie jednoznacznie się wypowiedzieli w wyborach, że nie chcą, żebym ci ludzie o czymkolwiek decydowali, a oni dalej swoje. Nic nie rozumieją te ciemne masy

Pionki » Re: W takim razie kto na vice
Fydowa ma być.

Glinojeck » Re: Parafia Glinojeck - afera
Takie tam 150 tysięcy rocznie więcej w kieszeni zostanie księciu

Ścinawa » Re: Wybory samorządowe 2024
A inni chcą na siłę dostać się do tego korytka.

Ścinawa » Re: Wybory samorządowe 2024
A ty idziesz?

Jędrzychówek » Sołtys złodziej i sąsiedzi
Sołtys złodziej i sąsiedzi co mam z nimi zrobić

Pionki » Re: W takim razie kto na vice
On tylko w komplecie.

Baborów » Re: To fajne forum było ale przez przygłupa się skonczyło 😭
--- Scroll down for English --- 18 kwietnia 1921 r. w Zabłociu urodziła się Renata Zisman z domu Springut; pianistka oraz wieloletnia pedagożka. Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Krakowie oraz we Wrocławiu. Wojnę spędziła w krakowskim getcie oraz w obozach w Płaszowie, Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück, Neustadt-Glewe gdzie doczekała wyzwolenia. Po wojnie uczyła w Państwowej Szkoły Muzycznej I stopnia im. Witolda Rowickiego w Żywcu w klasie fortepianu oraz dyrygentury, będąc jednocześnie jej dyrektorką. Następnie podjęła pracę, jako nauczycielka gry na fortepianie w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej im. Władysława Żeleńskiego w Krakowie, gdzie przeszła na emeryturę w 1995 r. Odznaczona min. Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Oświęcimskim, złotą odznaką „Za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa”. Polecamy uwadze wywiad z Renatą Zisman (w języku polskim) [LINK] Renata Zisman zmarła 30 lipca 1999 r. w Krakowie. Jest pochowana na nowym cmentarzu żydowskim w Krakowie przy ul. Miodowej 55. Foto: centropa.org --- Born on 18th April 1921 in Zabłocie, Renata Zisman, née Springut, was a pianist and a long-term teacher. Zisman was a graduate of the State College of Music in both Krakow and Wroclaw. She spent the war in the Krakow getto as well as in the Płaszow, Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück and Neustadt-Glewe camps, living to see the liberation in the latter. After the war Zisman worked as both a school principal and a teacher at the Witold Rowicki 1st Degree State College of Music in Żywiec. She was a teacher in the grand piano and conducting class. Next, Renata Zisman took up another teaching job at the Władysław Żeleński Secondary State School of Music in Krakow where she lived to her retirement in 1995. She was awarded Gold Cross of Merit, Krzyż Oświęcimski (Cross of Auschwitz), Gold Badge for Community Service in Krakow. Renata Zisman died on 30th July 1999 in Krakow. She was buried at the new Jewish cemetery at Miodowa 55 Street in Krakow. Foto: centropa.org--- Scroll down for English --- 18 kwietnia 1921 r. w Zabłociu urodziła się Renata Zisman z domu Springut; pianistka oraz wieloletnia pedagożka. Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Krakowie oraz we Wrocławiu. Wojnę spędziła w krakowskim getcie oraz w obozach w Płaszowie, Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück, Neustadt-Glewe gdzie doczekała wyzwolenia. Po wojnie uczyła w Państwowej Szkoły Muzycznej I stopnia im. Witolda Rowickiego w Żywcu w klasie fortepianu oraz dyrygentury, będąc jednocześnie jej dyrektorką. Następnie podjęła pracę, jako nauczycielka gry na fortepianie w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej im. Władysława Żeleńskiego w Krakowie, gdzie przeszła na emeryturę w 1995 r. Odznaczona min. Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Oświęcimskim, złotą odznaką „Za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa”. Polecamy uwadze wywiad z Renatą Zisman (w języku polskim) [LINK] Renata Zisman zmarła 30 lipca 1999 r. w Krakowie. Jest pochowana na nowym cmentarzu żydowskim w Krakowie przy ul. Miodowej 55. Foto: centropa.org --- Born on 18th April 1921 in Zabłocie, Renata Zisman, née Springut, was a pianist and a long-term teacher. Zisman was a graduate of the State College of Music in both Krakow and Wroclaw. She spent the war in the Krakow getto as well as in the Płaszow, Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück and Neustadt-Glewe camps, living to see the liberation in the latter. After the war Zisman worked as both a school principal and a teacher at the Witold Rowicki 1st Degree State College of Music in Żywiec. She was a teacher in the grand piano and conducting class. Next, Renata Zisman took up another teaching job at the Władysław Żeleński Secondary State School of Music in Krakow where she lived to her retirement in 1995. She was awarded Gold Cross of Merit, Krzyż Oświęcimski (Cross of Auschwitz), Gold Badge for Community Service in Krakow. Renata Zisman died on 30th July 1999 in Krakow. She was buried at the new Jewish cemetery at Miodowa 55 Street in Krakow. Foto: centropa.org--- Scroll down for English --- 18 kwietnia 1921 r. w Zabłociu urodziła się Renata Zisman z domu Springut; pianistka oraz wieloletnia pedagożka. Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Krakowie oraz we Wrocławiu. Wojnę spędziła w krakowskim getcie oraz w obozach w Płaszowie, Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück, Neustadt-Glewe gdzie doczekała wyzwolenia. Po wojnie uczyła w Państwowej Szkoły Muzycznej I stopnia im. Witolda Rowickiego w Żywcu w klasie fortepianu oraz dyrygentury, będąc jednocześnie jej dyrektorką. Następnie podjęła pracę, jako nauczycielka gry na fortepianie w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej im. Władysława Żeleńskiego w Krakowie, gdzie przeszła na emeryturę w 1995 r. Odznaczona min. Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Oświęcimskim, złotą odznaką „Za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa”. Polecamy uwadze wywiad z Renatą Zisman (w języku polskim) [LINK] Renata Zisman zmarła 30 lipca 1999 r. w Krakowie. Jest pochowana na nowym cmentarzu żydowskim w Krakowie przy ul. Miodowej 55. Foto: centropa.org --- Born on 18th April 1921 in Zabłocie, Renata Zisman, née Springut, was a pianist and a long-term teacher. Zisman was a graduate of the State College of Music in both Krakow and Wroclaw. She spent the war in the Krakow getto as well as in the Płaszow, Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück and Neustadt-Glewe camps, living to see the liberation in the latter. After the war Zisman worked as both a school principal and a teacher at the Witold Rowicki 1st Degree State College of Music in Żywiec. She was a teacher in the grand piano and conducting class. Next, Renata Zisman took up another teaching job at the Władysław Żeleński Secondary State School of Music in Krakow where she lived to her retirement in 1995. She was awarded Gold Cross of Merit, Krzyż Oświęcimski (Cross of Auschwitz), Gold Badge for Community Service in Krakow. Renata Zisman died on 30th July 1999 in Krakow. She was buried at the new Jewish cemetery at Miodowa 55 Street in Krakow. Foto: centropa.org--- Scroll down for English --- 18 kwietnia 1921 r. w Zabłociu urodziła się Renata Zisman z domu Springut; pianistka oraz wieloletnia pedagożka. Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Krakowie oraz we Wrocławiu. Wojnę spędziła w krakowskim getcie oraz w obozach w Płaszowie, Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück, Neustadt-Glewe gdzie doczekała wyzwolenia. Po wojnie uczyła w Państwowej Szkoły Muzycznej I stopnia im. Witolda Rowickiego w Żywcu w klasie fortepianu oraz dyrygentury, będąc jednocześnie jej dyrektorką. Następnie podjęła pracę, jako nauczycielka gry na fortepianie w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej im. Władysława Żeleńskiego w Krakowie, gdzie przeszła na emeryturę w 1995 r. Odznaczona min. Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Oświęcimskim, złotą odznaką „Za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa”. Polecamy uwadze wywiad z Renatą Zisman (w języku polskim) [LINK] Renata Zisman zmarła 30 lipca 1999 r. w Krakowie. Jest pochowana na nowym cmentarzu żydowskim w Krakowie przy ul. Miodowej 55. Foto: centropa.org --- Born on 18th April 1921 in Zabłocie, Renata Zisman, née Springut, was a pianist and a long-term teacher. Zisman was a graduate of the State College of Music in both Krakow and Wroclaw. She spent the war in the Krakow getto as well as in the Płaszow, Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück and Neustadt-Glewe camps, living to see the liberation in the latter. After the war Zisman worked as both a school principal and a teacher at the Witold Rowicki 1st Degree State College of Music in Żywiec. She was a teacher in the grand piano and conducting class. Next, Renata Zisman took up another teaching job at the Władysław Żeleński Secondary State School of Music in Krakow where she lived to her retirement in 1995. She was awarded Gold Cross of Merit, Krzyż Oświęcimski (Cross of Auschwitz), Gold Badge for Community Service in Krakow. Renata Zisman died on 30th July 1999 in Krakow. She was buried at the new Jewish cemetery at Miodowa 55 Street in Krakow. Foto: centropa.org

Baborów » Re: Ojciec krupy emeryt na niepotrzebnym etacie w zuku
--- Scroll down for English --- 18 kwietnia 1921 r. w Zabłociu urodziła się Renata Zisman z domu Springut; pianistka oraz wieloletnia pedagożka. Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Krakowie oraz we Wrocławiu. Wojnę spędziła w krakowskim getcie oraz w obozach w Płaszowie, Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück, Neustadt-Glewe gdzie doczekała wyzwolenia. Po wojnie uczyła w Państwowej Szkoły Muzycznej I stopnia im. Witolda Rowickiego w Żywcu w klasie fortepianu oraz dyrygentury, będąc jednocześnie jej dyrektorką. Następnie podjęła pracę, jako nauczycielka gry na fortepianie w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej im. Władysława Żeleńskiego w Krakowie, gdzie przeszła na emeryturę w 1995 r. Odznaczona min. Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Oświęcimskim, złotą odznaką „Za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa”. Polecamy uwadze wywiad z Renatą Zisman (w języku polskim) [LINK] Renata Zisman zmarła 30 lipca 1999 r. w Krakowie. Jest pochowana na nowym cmentarzu żydowskim w Krakowie przy ul. Miodowej 55. Foto: centropa.org --- Born on 18th April 1921 in Zabłocie, Renata Zisman, née Springut, was a pianist and a long-term teacher. Zisman was a graduate of the State College of Music in both Krakow and Wroclaw. She spent the war in the Krakow getto as well as in the Płaszow, Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück and Neustadt-Glewe camps, living to see the liberation in the latter. After the war Zisman worked as both a school principal and a teacher at the Witold Rowicki 1st Degree State College of Music in Żywiec. She was a teacher in the grand piano and conducting class. Next, Renata Zisman took up another teaching job at the Władysław Żeleński Secondary State School of Music in Krakow where she lived to her retirement in 1995. She was awarded Gold Cross of Merit, Krzyż Oświęcimski (Cross of Auschwitz), Gold Badge for Community Service in Krakow. Renata Zisman died on 30th July 1999 in Krakow. She was buried at the new Jewish cemetery at Miodowa 55 Street in Krakow. Foto: centropa.org--- Scroll down for English --- 18 kwietnia 1921 r. w Zabłociu urodziła się Renata Zisman z domu Springut; pianistka oraz wieloletnia pedagożka. Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Krakowie oraz we Wrocławiu. Wojnę spędziła w krakowskim getcie oraz w obozach w Płaszowie, Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück, Neustadt-Glewe gdzie doczekała wyzwolenia. Po wojnie uczyła w Państwowej Szkoły Muzycznej I stopnia im. Witolda Rowickiego w Żywcu w klasie fortepianu oraz dyrygentury, będąc jednocześnie jej dyrektorką. Następnie podjęła pracę, jako nauczycielka gry na fortepianie w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej im. Władysława Żeleńskiego w Krakowie, gdzie przeszła na emeryturę w 1995 r. Odznaczona min. Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Oświęcimskim, złotą odznaką „Za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa”. Polecamy uwadze wywiad z Renatą Zisman (w języku polskim) [LINK] Renata Zisman zmarła 30 lipca 1999 r. w Krakowie. Jest pochowana na nowym cmentarzu żydowskim w Krakowie przy ul. Miodowej 55. Foto: centropa.org --- Born on 18th April 1921 in Zabłocie, Renata Zisman, née Springut, was a pianist and a long-term teacher. Zisman was a graduate of the State College of Music in both Krakow and Wroclaw. She spent the war in the Krakow getto as well as in the Płaszow, Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück and Neustadt-Glewe camps, living to see the liberation in the latter. After the war Zisman worked as both a school principal and a teacher at the Witold Rowicki 1st Degree State College of Music in Żywiec. She was a teacher in the grand piano and conducting class. Next, Renata Zisman took up another teaching job at the Władysław Żeleński Secondary State School of Music in Krakow where she lived to her retirement in 1995. She was awarded Gold Cross of Merit, Krzyż Oświęcimski (Cross of Auschwitz), Gold Badge for Community Service in Krakow. Renata Zisman died on 30th July 1999 in Krakow. She was buried at the new Jewish cemetery at Miodowa 55 Street in Krakow. Foto: centropa.org--- Scroll down for English --- 18 kwietnia 1921 r. w Zabłociu urodziła się Renata Zisman z domu Springut; pianistka oraz wieloletnia pedagożka. Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Krakowie oraz we Wrocławiu. Wojnę spędziła w krakowskim getcie oraz w obozach w Płaszowie, Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück, Neustadt-Glewe gdzie doczekała wyzwolenia. Po wojnie uczyła w Państwowej Szkoły Muzycznej I stopnia im. Witolda Rowickiego w Żywcu w klasie fortepianu oraz dyrygentury, będąc jednocześnie jej dyrektorką. Następnie podjęła pracę, jako nauczycielka gry na fortepianie w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej im. Władysława Żeleńskiego w Krakowie, gdzie przeszła na emeryturę w 1995 r. Odznaczona min. Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Oświęcimskim, złotą odznaką „Za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa”. Polecamy uwadze wywiad z Renatą Zisman (w języku polskim) [LINK] Renata Zisman zmarła 30 lipca 1999 r. w Krakowie. Jest pochowana na nowym cmentarzu żydowskim w Krakowie przy ul. Miodowej 55. Foto: centropa.org --- Born on 18th April 1921 in Zabłocie, Renata Zisman, née Springut, was a pianist and a long-term teacher. Zisman was a graduate of the State College of Music in both Krakow and Wroclaw. She spent the war in the Krakow getto as well as in the Płaszow, Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück and Neustadt-Glewe camps, living to see the liberation in the latter. After the war Zisman worked as both a school principal and a teacher at the Witold Rowicki 1st Degree State College of Music in Żywiec. She was a teacher in the grand piano and conducting class. Next, Renata Zisman took up another teaching job at the Władysław Żeleński Secondary State School of Music in Krakow where she lived to her retirement in 1995. She was awarded Gold Cross of Merit, Krzyż Oświęcimski (Cross of Auschwitz), Gold Badge for Community Service in Krakow. Renata Zisman died on 30th July 1999 in Krakow. She was buried at the new Jewish cemetery at Miodowa 55 Street in Krakow. Foto: centropa.org--- Scroll down for English --- 18 kwietnia 1921 r. w Zabłociu urodziła się Renata Zisman z domu Springut; pianistka oraz wieloletnia pedagożka. Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Krakowie oraz we Wrocławiu. Wojnę spędziła w krakowskim getcie oraz w obozach w Płaszowie, Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück, Neustadt-Glewe gdzie doczekała wyzwolenia. Po wojnie uczyła w Państwowej Szkoły Muzycznej I stopnia im. Witolda Rowickiego w Żywcu w klasie fortepianu oraz dyrygentury, będąc jednocześnie jej dyrektorką. Następnie podjęła pracę, jako nauczycielka gry na fortepianie w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej im. Władysława Żeleńskiego w Krakowie, gdzie przeszła na emeryturę w 1995 r. Odznaczona min. Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Oświęcimskim, złotą odznaką „Za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa”. Polecamy uwadze wywiad z Renatą Zisman (w języku polskim) [LINK] Renata Zisman zmarła 30 lipca 1999 r. w Krakowie. Jest pochowana na nowym cmentarzu żydowskim w Krakowie przy ul. Miodowej 55. Foto: centropa.org --- Born on 18th April 1921 in Zabłocie, Renata Zisman, née Springut, was a pianist and a long-term teacher. Zisman was a graduate of the State College of Music in both Krakow and Wroclaw. She spent the war in the Krakow getto as well as in the Płaszow, Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück and Neustadt-Glewe camps, living to see the liberation in the latter. After the war Zisman worked as both a school principal and a teacher at the Witold Rowicki 1st Degree State College of Music in Żywiec. She was a teacher in the grand piano and conducting class. Next, Renata Zisman took up another teaching job at the Władysław Żeleński Secondary State School of Music in Krakow where she lived to her retirement in 1995. She was awarded Gold Cross of Merit, Krzyż Oświęcimski (Cross of Auschwitz), Gold Badge for Community Service in Krakow. Renata Zisman died on 30th July 1999 in Krakow. She was buried at the new Jewish cemetery at Miodowa 55 Street in Krakow. Foto: centropa.org--- Scroll down for English --- 18 kwietnia 1921 r. w Zabłociu urodziła się Renata Zisman z domu Springut; pianistka oraz wieloletnia pedagożka. Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Krakowie oraz we Wrocławiu. Wojnę spędziła w krakowskim getcie oraz w obozach w Płaszowie, Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück, Neustadt-Glewe gdzie doczekała wyzwolenia. Po wojnie uczyła w Państwowej Szkoły Muzycznej I stopnia im. Witolda Rowickiego w Żywcu w klasie fortepianu oraz dyrygentury, będąc jednocześnie jej dyrektorką. Następnie podjęła pracę, jako nauczycielka gry na fortepianie w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej im. Władysława Żeleńskiego w Krakowie, gdzie przeszła na emeryturę w 1995 r. Odznaczona min. Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Oświęcimskim, złotą odznaką „Za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa”. Polecamy uwadze wywiad z Renatą Zisman (w języku polskim) [LINK] Renata Zisman zmarła 30 lipca 1999 r. w Krakowie. Jest pochowana na nowym cmentarzu żydowskim w Krakowie przy ul. Miodowej 55. Foto: centropa.org --- Born on 18th April 1921 in Zabłocie, Renata Zisman, née Springut, was a pianist and a long-term teacher. Zisman was a graduate of the State College of Music in both Krakow and Wroclaw. She spent the war in the Krakow getto as well as in the Płaszow, Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück and Neustadt-Glewe camps, living to see the liberation in the latter. After the war Zisman worked as both a school principal and a teacher at the Witold Rowicki 1st Degree State College of Music in Żywiec. She was a teacher in the grand piano and conducting class. Next, Renata Zisman took up another teaching job at the Władysław Żeleński Secondary State School of Music in Krakow where she lived to her retirement in 1995. She was awarded Gold Cross of Merit, Krzyż Oświęcimski (Cross of Auschwitz), Gold Badge for Community Service in Krakow. Renata Zisman died on 30th July 1999 in Krakow. She was buried at the new Jewish cemetery at Miodowa 55 Street in Krakow. Foto: centropa.org--- Scroll down for English --- 18 kwietnia 1921 r. w Zabłociu urodziła się Renata Zisman z domu Springut; pianistka oraz wieloletnia pedagożka. Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Krakowie oraz we Wrocławiu. Wojnę spędziła w krakowskim getcie oraz w obozach w Płaszowie, Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück, Neustadt-Glewe gdzie doczekała wyzwolenia. Po wojnie uczyła w Państwowej Szkoły Muzycznej I stopnia im. Witolda Rowickiego w Żywcu w klasie fortepianu oraz dyrygentury, będąc jednocześnie jej dyrektorką. Następnie podjęła pracę, jako nauczycielka gry na fortepianie w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej im. Władysława Żeleńskiego w Krakowie, gdzie przeszła na emeryturę w 1995 r. Odznaczona min. Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Oświęcimskim, złotą odznaką „Za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa”. Polecamy uwadze wywiad z Renatą Zisman (w języku polskim) [LINK] Renata Zisman zmarła 30 lipca 1999 r. w Krakowie. Jest pochowana na nowym cmentarzu żydowskim w Krakowie przy ul. Miodowej 55. Foto: centropa.org --- Born on 18th April 1921 in Zabłocie, Renata Zisman, née Springut, was a pianist and a long-term teacher. Zisman was a graduate of the State College of Music in both Krakow and Wroclaw. She spent the war in the Krakow getto as well as in the Płaszow, Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück and Neustadt-Glewe camps, living to see the liberation in the latter. After the war Zisman worked as both a school principal and a teacher at the Witold Rowicki 1st Degree State College of Music in Żywiec. She was a teacher in the grand piano and conducting class. Next, Renata Zisman took up another teaching job at the Władysław Żeleński Secondary State School of Music in Krakow where she lived to her retirement in 1995. She was awarded Gold Cross of Merit, Krzyż Oświęcimski (Cross of Auschwitz), Gold Badge for Community Service in Krakow. Renata Zisman died on 30th July 1999 in Krakow. She was buried at the new Jewish cemetery at Miodowa 55 Street in Krakow. Foto: centropa.org--- Scroll down for English --- 18 kwietnia 1921 r. w Zabłociu urodziła się Renata Zisman z domu Springut; pianistka oraz wieloletnia pedagożka. Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Krakowie oraz we Wrocławiu. Wojnę spędziła w krakowskim getcie oraz w obozach w Płaszowie, Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück, Neustadt-Glewe gdzie doczekała wyzwolenia. Po wojnie uczyła w Państwowej Szkoły Muzycznej I stopnia im. Witolda Rowickiego w Żywcu w klasie fortepianu oraz dyrygentury, będąc jednocześnie jej dyrektorką. Następnie podjęła pracę, jako nauczycielka gry na fortepianie w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej im. Władysława Żeleńskiego w Krakowie, gdzie przeszła na emeryturę w 1995 r. Odznaczona min. Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Oświęcimskim, złotą odznaką „Za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa”. Polecamy uwadze wywiad z Renatą Zisman (w języku polskim) [LINK] Renata Zisman zmarła 30 lipca 1999 r. w Krakowie. Jest pochowana na nowym cmentarzu żydowskim w Krakowie przy ul. Miodowej 55. Foto: centropa.org --- Born on 18th April 1921 in Zabłocie, Renata Zisman, née Springut, was a pianist and a long-term teacher. Zisman was a graduate of the State College of Music in both Krakow and Wroclaw. She spent the war in the Krakow getto as well as in the Płaszow, Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück and Neustadt-Glewe camps, living to see the liberation in the latter. After the war Zisman worked as both a school principal and a teacher at the Witold Rowicki 1st Degree State College of Music in Żywiec. She was a teacher in the grand piano and conducting class. Next, Renata Zisman took up another teaching job at the Władysław Żeleński Secondary State School of Music in Krakow where she lived to her retirement in 1995. She was awarded Gold Cross of Merit, Krzyż Oświęcimski (Cross of Auschwitz), Gold Badge for Community Service in Krakow. Renata Zisman died on 30th July 1999 in Krakow. She was buried at the new Jewish cemetery at Miodowa 55 Street in Krakow. Foto: centropa.org--- Scroll down for English --- 18 kwietnia 1921 r. w Zabłociu urodziła się Renata Zisman z domu Springut; pianistka oraz wieloletnia pedagożka. Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Krakowie oraz we Wrocławiu. Wojnę spędziła w krakowskim getcie oraz w obozach w Płaszowie, Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück, Neustadt-Glewe gdzie doczekała wyzwolenia. Po wojnie uczyła w Państwowej Szkoły Muzycznej I stopnia im. Witolda Rowickiego w Żywcu w klasie fortepianu oraz dyrygentury, będąc jednocześnie jej dyrektorką. Następnie podjęła pracę, jako nauczycielka gry na fortepianie w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej im. Władysława Żeleńskiego w Krakowie, gdzie przeszła na emeryturę w 1995 r. Odznaczona min. Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Oświęcimskim, złotą odznaką „Za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa”. Polecamy uwadze wywiad z Renatą Zisman (w języku polskim) [LINK] Renata Zisman zmarła 30 lipca 1999 r. w Krakowie. Jest pochowana na nowym cmentarzu żydowskim w Krakowie przy ul. Miodowej 55. Foto: centropa.org --- Born on 18th April 1921 in Zabłocie, Renata Zisman, née Springut, was a pianist and a long-term teacher. Zisman was a graduate of the State College of Music in both Krakow and Wroclaw. She spent the war in the Krakow getto as well as in the Płaszow, Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück and Neustadt-Glewe camps, living to see the liberation in the latter. After the war Zisman worked as both a school principal and a teacher at the Witold Rowicki 1st Degree State College of Music in Żywiec. She was a teacher in the grand piano and conducting class. Next, Renata Zisman took up another teaching job at the Władysław Żeleński Secondary State School of Music in Krakow where she lived to her retirement in 1995. She was awarded Gold Cross of Merit, Krzyż Oświęcimski (Cross of Auschwitz), Gold Badge for Community Service in Krakow. Renata Zisman died on 30th July 1999 in Krakow. She was buried at the new Jewish cemetery at Miodowa 55 Street in Krakow. Foto: centropa.org

Ścinawa » Re: Wybory samorządowe 2024
Coś kombinują!!!! Idźcie jutro na sesję

Baborów » Re: Ojciec krupy emeryt zatrudniony na etacie w zuku
--- Scroll down for English --- 18 kwietnia 1921 r. w Zabłociu urodziła się Renata Zisman z domu Springut; pianistka oraz wieloletnia pedagożka. Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Krakowie oraz we Wrocławiu. Wojnę spędziła w krakowskim getcie oraz w obozach w Płaszowie, Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück, Neustadt-Glewe gdzie doczekała wyzwolenia. Po wojnie uczyła w Państwowej Szkoły Muzycznej I stopnia im. Witolda Rowickiego w Żywcu w klasie fortepianu oraz dyrygentury, będąc jednocześnie jej dyrektorką. Następnie podjęła pracę, jako nauczycielka gry na fortepianie w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej im. Władysława Żeleńskiego w Krakowie, gdzie przeszła na emeryturę w 1995 r. Odznaczona min. Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Oświęcimskim, złotą odznaką „Za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa”. Polecamy uwadze wywiad z Renatą Zisman (w języku polskim) [LINK] Renata Zisman zmarła 30 lipca 1999 r. w Krakowie. Jest pochowana na nowym cmentarzu żydowskim w Krakowie przy ul. Miodowej 55. Foto: centropa.org --- Born on 18th April 1921 in Zabłocie, Renata Zisman, née Springut, was a pianist and a long-term teacher. Zisman was a graduate of the State College of Music in both Krakow and Wroclaw. She spent the war in the Krakow getto as well as in the Płaszow, Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück and Neustadt-Glewe camps, living to see the liberation in the latter. After the war Zisman worked as both a school principal and a teacher at the Witold Rowicki 1st Degree State College of Music in Żywiec. She was a teacher in the grand piano and conducting class. Next, Renata Zisman took up another teaching job at the Władysław Żeleński Secondary State School of Music in Krakow where she lived to her retirement in 1995. She was awarded Gold Cross of Merit, Krzyż Oświęcimski (Cross of Auschwitz), Gold Badge for Community Service in Krakow. Renata Zisman died on 30th July 1999 in Krakow. She was buried at the new Jewish cemetery at Miodowa 55 Street in Krakow. Foto: centropa.org--- Scroll down for English --- 18 kwietnia 1921 r. w Zabłociu urodziła się Renata Zisman z domu Springut; pianistka oraz wieloletnia pedagożka. Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Krakowie oraz we Wrocławiu. Wojnę spędziła w krakowskim getcie oraz w obozach w Płaszowie, Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück, Neustadt-Glewe gdzie doczekała wyzwolenia. Po wojnie uczyła w Państwowej Szkoły Muzycznej I stopnia im. Witolda Rowickiego w Żywcu w klasie fortepianu oraz dyrygentury, będąc jednocześnie jej dyrektorką. Następnie podjęła pracę, jako nauczycielka gry na fortepianie w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej im. Władysława Żeleńskiego w Krakowie, gdzie przeszła na emeryturę w 1995 r. Odznaczona min. Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Oświęcimskim, złotą odznaką „Za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa”. Polecamy uwadze wywiad z Renatą Zisman (w języku polskim) [LINK] Renata Zisman zmarła 30 lipca 1999 r. w Krakowie. Jest pochowana na nowym cmentarzu żydowskim w Krakowie przy ul. Miodowej 55. Foto: centropa.org --- Born on 18th April 1921 in Zabłocie, Renata Zisman, née Springut, was a pianist and a long-term teacher. Zisman was a graduate of the State College of Music in both Krakow and Wroclaw. She spent the war in the Krakow getto as well as in the Płaszow, Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück and Neustadt-Glewe camps, living to see the liberation in the latter. After the war Zisman worked as both a school principal and a teacher at the Witold Rowicki 1st Degree State College of Music in Żywiec. She was a teacher in the grand piano and conducting class. Next, Renata Zisman took up another teaching job at the Władysław Żeleński Secondary State School of Music in Krakow where she lived to her retirement in 1995. She was awarded Gold Cross of Merit, Krzyż Oświęcimski (Cross of Auschwitz), Gold Badge for Community Service in Krakow. Renata Zisman died on 30th July 1999 in Krakow. She was buried at the new Jewish cemetery at Miodowa 55 Street in Krakow. Foto: centropa.org--- Scroll down for English --- 18 kwietnia 1921 r. w Zabłociu urodziła się Renata Zisman z domu Springut; pianistka oraz wieloletnia pedagożka. Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Krakowie oraz we Wrocławiu. Wojnę spędziła w krakowskim getcie oraz w obozach w Płaszowie, Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück, Neustadt-Glewe gdzie doczekała wyzwolenia. Po wojnie uczyła w Państwowej Szkoły Muzycznej I stopnia im. Witolda Rowickiego w Żywcu w klasie fortepianu oraz dyrygentury, będąc jednocześnie jej dyrektorką. Następnie podjęła pracę, jako nauczycielka gry na fortepianie w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej im. Władysława Żeleńskiego w Krakowie, gdzie przeszła na emeryturę w 1995 r. Odznaczona min. Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Oświęcimskim, złotą odznaką „Za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa”. Polecamy uwadze wywiad z Renatą Zisman (w języku polskim) [LINK] Renata Zisman zmarła 30 lipca 1999 r. w Krakowie. Jest pochowana na nowym cmentarzu żydowskim w Krakowie przy ul. Miodowej 55. Foto: centropa.org --- Born on 18th April 1921 in Zabłocie, Renata Zisman, née Springut, was a pianist and a long-term teacher. Zisman was a graduate of the State College of Music in both Krakow and Wroclaw. She spent the war in the Krakow getto as well as in the Płaszow, Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück and Neustadt-Glewe camps, living to see the liberation in the latter. After the war Zisman worked as both a school principal and a teacher at the Witold Rowicki 1st Degree State College of Music in Żywiec. She was a teacher in the grand piano and conducting class. Next, Renata Zisman took up another teaching job at the Władysław Żeleński Secondary State School of Music in Krakow where she lived to her retirement in 1995. She was awarded Gold Cross of Merit, Krzyż Oświęcimski (Cross of Auschwitz), Gold Badge for Community Service in Krakow. Renata Zisman died on 30th July 1999 in Krakow. She was buried at the new Jewish cemetery at Miodowa 55 Street in Krakow. Foto: centropa.org--- Scroll down for English --- 18 kwietnia 1921 r. w Zabłociu urodziła się Renata Zisman z domu Springut; pianistka oraz wieloletnia pedagożka. Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Krakowie oraz we Wrocławiu. Wojnę spędziła w krakowskim getcie oraz w obozach w Płaszowie, Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück, Neustadt-Glewe gdzie doczekała wyzwolenia. Po wojnie uczyła w Państwowej Szkoły Muzycznej I stopnia im. Witolda Rowickiego w Żywcu w klasie fortepianu oraz dyrygentury, będąc jednocześnie jej dyrektorką. Następnie podjęła pracę, jako nauczycielka gry na fortepianie w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej im. Władysława Żeleńskiego w Krakowie, gdzie przeszła na emeryturę w 1995 r. Odznaczona min. Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Oświęcimskim, złotą odznaką „Za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa”. Polecamy uwadze wywiad z Renatą Zisman (w języku polskim) [LINK] Renata Zisman zmarła 30 lipca 1999 r. w Krakowie. Jest pochowana na nowym cmentarzu żydowskim w Krakowie przy ul. Miodowej 55. Foto: centropa.org --- Born on 18th April 1921 in Zabłocie, Renata Zisman, née Springut, was a pianist and a long-term teacher. Zisman was a graduate of the State College of Music in both Krakow and Wroclaw. She spent the war in the Krakow getto as well as in the Płaszow, Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück and Neustadt-Glewe camps, living to see the liberation in the latter. After the war Zisman worked as both a school principal and a teacher at the Witold Rowicki 1st Degree State College of Music in Żywiec. She was a teacher in the grand piano and conducting class. Next, Renata Zisman took up another teaching job at the Władysław Żeleński Secondary State School of Music in Krakow where she lived to her retirement in 1995. She was awarded Gold Cross of Merit, Krzyż Oświęcimski (Cross of Auschwitz), Gold Badge for Community Service in Krakow. Renata Zisman died on 30th July 1999 in Krakow. She was buried at the new Jewish cemetery at Miodowa 55 Street in Krakow. Foto: centropa.org

Wojnicz » Re: Kandydaci na Urząd Burmistrza 2024
A po co się mają odzywać i jest ich więcej niż dwóch Czy się stoi czy się leży 1 500 zł diety się należy. (rocznie 18 000 bez podatku) a przewodniczący rady i komisji mają jeszcze więcej bo im się to należy

Pionki » Re: W takim razie kto na vice
Ja mam być. Dajcie już spokój.

Pionki » Re: Hymn drużyny
To jeszcze ta rura tam siedzi.?

Jędrzychówek » Dwa światy Kingsajz dla wszystkich
Dwa światy Kingsajz dla wszystkich nie tylko dla miejscowych kumotrów którzy mają dwa standardy dla miejscowych i dla zewnętrznych miejscowych się nie tyka a zewnętrznych się okrada i morduje

Pionki » Re: W takim razie kto na vice
Może Pan Wyroślak?

Pionki » Re: W takim razie kto na vice
Od kiedy to ludzi na takim stanowisku wybiera się po ubiorze? Kolejna, która studia będzie robić za nasze?

Pionki » Re: Urząd Miasta bez kierownictwa?
Misio jeśli chce by go uważano, to musi oczyścić szambo, które już za tydzień przednie mu przejąć. Oczyścić, zdezynfekować i pomalować.

Jędrzychówek » Po milicja tutaj nie funkcjonuje i to widać emerytury zero
Po milicja emerytury zero tutaj nie funkcjonuje po milicja widzisz że jest golone ja nie mam wszystko jasne czarno na białym po ulicy głowy w piasek posypać głowę popiołem

Ścinawa » Re: Wybory samorządowe 2024
28 na sesja pożegnali się żeby jutro się znów zebrać, zostawcie nowej radzie ten porządek. To zwykłe dziadostwo czy tak trudno się odciąć od korytka.

Pionki » Re: Urząd Miasta bez kierownictwa?
Sokowirówka, specjalistka od sztuki kochania z lodami, magazynier bez magazynu.. koneser małpek i prawa ręka Bercika w ustawianiu przetargów....

Pionki » Re: Urząd Miasta bez kierownictwa?
Nie oceniam, piszę jak było przed 2 turą. A co do pracy w samorządzie że nie idzie się bez przygotowania masz rację, jak do innej pracy też bez przygotowania nie bardzo. Wytłumacz mi tylko jakie przygotowanie miała ekipa, krafcowa, wfista, gfisdek i cała reszta z dwoma lewymi rękami.

Narewka » Re: Co słychać w gminie Narewka?
Właśnie czemu policjanci nie mieszkają w domkach na Osir ewentualnie w Siemianowice w lokalach będących w dyspozycji Gminy?

Pionki » Re: Bińkowski ma już większość dla Misia?
Ludzie honoru? A bandyckie wpisy homofobiczne synka Kamilki?

Pionki » Re: Cena za godzinę pracy w Polcse.
Pokaz mendo inwestycje Kowalczyka zanim stracisz górna żuchwę. Tym mięsem na Mecenasa to rzucają przegrany Wasik, Dawidek, Panufnik, Molenda...

Pionki » Re: Andrzej Wojciech Miśkiewicz IPN
No i? Ale do ludzi nie strzelał. Skrytobójczo nie mordował. Dostał wizę do Kanady i USA bez problemów i to w latach89/90...A Robercik?

Pionki » Re: WANIEK akrobata ma syna😲😲😲
Stara miłość nie rdzewieje

Pionki » Re: Miśkiewicz bez większości w radzie
Za długo żyję, aby w takie bajki uwierzyć. Altruista? Sorry, nie łykam tego. Najniższa pensja burmistrza i redukcja zbędnych etatów? Żadnych emerytów w UM? Klarowne przetargi? Uczciwe decyzje? . ...Chciałbym TO zobaczyć.

Radłów » Re: Działania Burmistrza
A ty pomyliłeś wg mnie daty urodzenia Dudy.

Pionki » Re: Miśkiewicz bez większości w radzie
Dokładnie tak tak dodatkowo czyli 4 radnych plus 2 od niego plus Bieńkowski i jeszcze Kob,. i Wyp. i większość

Jędrzychów » 123
123

Pionki » Re: Miśkiewicz bez większości w radzie
A nie przyszło ci do głowy, że właśnie jako dobry prawnik, nie mógł już biernie patrzeć co się w tym mieście wyprawia? Wykorzysta wiedzę i doświadczenie dla dobra tego miasta!!! Nic? Zupełnie nic innego nie wymyśliłeś?

Człopa » Re: Kto w drugiej turze?
Tam sami ukraińcy mieszkają z akcji wisła

Pionki » Re: WANIEK akrobata ma syna😲😲😲
Owoc wielkiej miłości

Pionki » Re: Andrzej Wojciech Miśkiewicz IPN
Dziadek pamięta, że miał ksywkę : "kornik ". Po tym, jak opuścił młodą żonę dla dużo starszej kobiety. Coś jest na rzeczy Może geny? Młodszego też ciągnie do emerytów. Jeden latał po szkołach -dzieci, drugi do emerytów- ładne babcie?

Pionki » Re: Urząd Miasta bez kierownictwa?
A co takiego?

Pionki » Re: Urząd Miasta bez kierownictwa?
Żebyś Ty tyle robił w swoim życiu dobrych rzeczy co Pani Klich to mógł byś chodzić z podniesioną głową a ty tylko mielesz ozorem bez sensu i wypisujesz te swoje ściekowe żywcem z szamba wypiciny.

Pionki » Re: Miśkiewicz bez większości w radzie
Raczej jak ryba, którą fale wyrzuciły na brzeg. Dobry mecenas, to arystokracja zawodowa na całym świecie. DOBRY mecenas, to dla takich marnych groszy nie stawałby pod pręgierzem społecznym. Za jedną sprawę, kasuje więcej niż ta marna pensyjka.

Człopa » Re: Kto w drugiej turze?
Dlaczego właśnie Mielęcin. .. hi hi..

Narewka » Re: Co słychać w gminie Narewka?
Też żałuję.

Pionki » Re: Miśkiewicz bez większości w radzie
Akurat w sądzie, to Pan Mecenas czuje się jak ryba w wodzie.Kogo ty straszysz?

Pionki » Re: Miśkiewicz bez większości w radzie
Czy radni z drużyny przeproszą burmistrza za to co wyprawiali w internecie?

Pionki » Re: WANIEK akrobata ma syna😲😲😲
Pamiętam tą parę

Pionki » Re: Miśkiewicz bez większości w radzie
Wolne żarty. Niech tylko kogoś zwolni to ze sądu nie wyjdzie. To nie prywaciarz że sobie robi co chce.

Warta » Re: Visto praca
A tam w ogóle ktoś z Warty pracuje?

Warta » Visto praca
Pracował ktoś w tej firmie?

Człopa » Re: Kto w drugiej turze?
?

Narewka » Re: Co słychać w gminie Narewka?
Ciekawe.🤨

Pionki » Re: Urząd Miasta bez kierownictwa?
Burmistrz olał bo już dostał czerwoną kartkę. Rade Miasta reprezentował Przewodniczący Pan Wojciech Maślanek.

Baborów » Re: Ojciec krupy emeryt zatrudniony na etacie w zuku
.

Baborów » Re: Ojciec krupy emeryt na niepotrzebnym etacie w zuku
.

Radłów » Re: Działania Burmistrza
Z neta... W 2003 r. Okręgowa Rada Adwokacka w Krakowie uznała, że Andrzej Duda nie nadaje się na aplikanta, bo m.in. fatalnie zdał egzamin; obecny prezydent przekonywał, że ta decyzja jest niekonstytucyjna i pomylił przepisy - pisali w "Gazecie Wyborczej" "GW" napisała, że jej dziennikarze dotarli do uchwały Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej z 14 września 2014 r. w sprawie Andrzeja Dudy, wówczas 32-letniego magistra prawa, który chciał zostać adwokatem. Według dziennika Andrzejowi Dudzie omówiono wpisania go na listę aplikantów adwokackich, bo nie uzyskał wymaganego minimum punktów na etapie testu pisemnego zdobywając 67 punktów przy wymaganym minimum 85 punktów. Według gazety Andrzej Duda odwołał się od tej decyzji, ale przy tej okazji pomylił przepisy.

Narewka » Re: Co słychać w gminie Narewka?
A czemu żałujesz? możesz uzasadnić?

Pionki » Re: Miśkiewicz bez większości w radzie
Radni, którzy są uzależnieni od burmistrza dla ratowania etatu zarówno swojego, żony czy córki muszą być za bo wylecą z roboty. Są to ; Panufnik Szałabaj, Jaroszek, Guza i jeszcze się znajdzie ktoś w krótkim czasie i będzie komplet.

Narewka » Re: Co słychać w gminie Narewka?
Ja żałuję, że Bodnaruk i Klaudyna dostały się do rady gminy.

Pionki » Re: Urząd Miasta bez kierownictwa?
Kto był gospodarzem tej uroczystości, bo na plakatach zapraszał burmistrz i rada Miasta.

Pionki » Re: Miśkiewicz bez większości w radzie
6 miesięcy to max.Juz bedzie widać niemoc

Pionki » Re: Urząd Miasta bez kierownictwa?
Polecamy Gwizdka, Sadurska i Klich...sukces murowany....hhahhahahahahhahahahh

Pionki » Re: Urząd Miasta bez kierownictwa?
Powiemy----sprawdzam.Miskiewicz....pracuj.

Narewka » Re: Co słychać w gminie Narewka?
Czy przypadkiem w Michałowie nie płaci się podatku bo jest gaz? pierwsza gmina w Polsce bez podatku.😁to ile gmina zarabia na policjantach którzy są w narewce? bo ciągle rozmowa jest o pietruszce. co do dworska to ile gmina wcześniej zarabiała za wójta Pawlicza czy też dopłaca do śmieci czyli do utrzymywania.ludzie wybrali a teraz jest nagonka że źle itp za 5 lat można znowu startować. Ja żałuję jednego że radni od pani Bondaruk nie dostali się do rady gminy

Pionki » Re: Urząd Miasta bez kierownictwa?
Pionkowska Pytia zabrała głos. Nie oceniaj. Sobą się zajmij. Zobaczymy, jak będziesz nadawał za pół roku. Do pracy w samorządzie nie idzie się z ulicy, bez przygotowania. Tamta ekipa jest historią. Obecna ma szansę, ale czy potrafi ją wykorzystać? Jak zobaczę babki kiepskie od barbossy, albo kogoś z tamtej sekty. ..to będę wiedział, kto pociągał za sznurki.

Pionki » Re: Hymn drużyny
A teraz Ulcia sekretarka jaka miła do wszystkich, i znajomych poznaje. Wyzdrowiała wreszcie DZIDZIA PIERNIK. Ale już Kamilusi nie będzie, może nowy szef pogoni to wieczne jej nic nie robienie, przesiadywanie z Panem CIASTECZKO o innymi.

Pionki » Re: Urząd Miasta bez kierownictwa?
Oni Stawiali na Pionki. Teraz Pionki mają w dół...e

Pionki » Re: Urząd Miasta bez kierownictwa?
Gdyby to było przed drugą turą to wszyscy by byli. Rozdawali by cukierki, jabłka i hot dogi. Niestety prostactwo wychodzi na końcu. Całe szczęście że wyborcy przejżeli i tak zdecydowali tydzień temu. Szkoda też że nie podziękowali banerem obok kościoła za 5, 5 roku utrzymania z naszych pieniędzy, tak jak to zrobiła Kaczorowska po wyborach do Sejmu. CO PRAWDA GDYBY NIE ZBLIŻAJĄCE SIE WYBORY TO TEŻ BY NIE DZIĘKOWAŁA ZA GŁOSY.

Warta » Re: Patologia
To prawda

Pionki » Re: Bińkowski ma już większość dla Misia?
O którym Krzysztofie piszesz? Bo jeśli o Bińkowskim, to chyba z twoją głową coś nie tak! Bińkowski to co najwyżej może być prostym statystą w Radzie a nie żadnym decydentem!

Pionki » Re: Bińkowski ma już większość dla Misia?
Was, miśki, do reszty pogięło! Ludzie honoru nie dadzą się kupić! Wasze pobożne życzenia możecie sobie w dupę wsadzić!

Warta » Re: Czy w naszym pieknym mieście duzo jest alkoholikow i ćpunów
Ach ech och hmmm 🤣🤣🤣🤣🤣🤣

Pionki » Re: Bińkowski ma już większość dla Misia?
Było 7 jest 5

Warta » Re: Patologia
A ty co mosz skoro tu wlazłaś 🤣 nic mundrygo nie napisałaś eee🤣🤣🤣🤣🤣

Narewka » Re: Co słychać w gminie Narewka?
Przecież tam żeby wjechać trzeba płacić kasę? To nie przeszkadza? W tamtym roku był krzyk że z tej strony trzeba było płacić to o co chodzi?

Pionki » Re: Urząd Miasta bez kierownictwa?
Czemu bez kierownictwa jakiś wirus zapanował? To może sanepid powinien to sprawdzić ale zaraz w zawiadomieniach to jeden pan jest najlepszy tylko gdzie on się podział? 🤭

Pionki » Re: Bińkowski ma już większość dla Misia?
7 przegranych lata i kombinuje co tu zrobić ale ich wodzu został odprawiony stąd na zawsze i się chłopaki miotają jak w amoku, a tyle było planów i obietnic

Pionki » Re: Urząd Miasta bez kierownictwa?
Kolejny zbok od lodów. Klamca na dodatek.

Pionki » Re: Urząd Miasta bez kierownictwa?
Tak

Pionki » Re: Urząd Miasta bez kierownictwa?
Byłeś i piłeś?

Warta » Re: Dps- biskupice
Pracowniku tego burdelu w Biskupicach załóż pampersa bo się zesrasz z tej zazdrości

Warta » Re: Dps- biskupice
Ty to tak z zazdrości jadem plujesz czy z własnych doświadczeń?

Pionki » Re: Urząd Miasta bez kierownictwa?
Dopiero wóda lała się wiadrami w Volfie i nagle pomór.

Wojnicz » Re: Kandydaci na Urząd Burmistrza 2024
Zwłaszcza dwóch radnych co od wielu lat nic nie mówią w czasie sesji.

Narewka » Re: Co słychać w gminie Narewka?
My po wczorajszym obejrzeniu plaży z obu stron nie mamy wątpliwości gdzie będziemy jeździć w tym sezonie czyli na Rudnię. Nie wydaje mi się, że do lata wiele się zmieni na Starym Dworze - no może jakieś najbardziej rażące rzeczy zostaną lekko zatuszowane żeby nikt sobie tam większej krzywdy nie zrobił. Okropne jest to co się wyprawia z miejscem o tak ogromnym potencjale czyli de facto nie robi się tam nic i pozwala popadać w ruinę. Kolejny rażący przykład działań jak zamiast dbania o istniejącą już infrastrukturę gminną tworzy się nową, o którą w krótkim czasie dbać się przestaje bo nie ma na to funduszy, pomysłów ani ludzi.

Pionki » Re: Urząd Miasta bez kierownictwa?
Choroby na, awołanie. ZUS powinien zkontrolować tych chorych. Może ktoś poprosi urząd i tych cwaniaków wezmą pod lupe.

Wojnicz » Re: Kandydaci na Urząd Burmistrza 2024
Będzie beton.

Pionki » Re: Urząd Miasta bez kierownictwa?
Przecież ocenianie do was należy. Dwie siostry jedna warta drugiej ale cóż jak się zdobywa coś przez robienie 🍦🍦🍦🍦to czego możemy się spodziewać. Jeszcze do pakietu trzeba dołączyć Iwona G i Anna M. Nie macie żadnej wartości i szacunku do ludzi obrażacie zero moralności a potem z siebie robicie ofiary.

Pionki » Re: Bińkowski ma już większość dla Misia?
No i co? Pan Krzysztof 10 szabelek już ma, 11 dziś.

Pionki » Re: Urząd Miasta bez kierownictwa?
Głupio mu było.Wpierał wszystkim, że wygraną ma w kieszeni, naobiecywał stanowisk w zamian za poparcie, i co? Wystawił wszystkich do wiatru. A ludzie ostrzegali, że tak będzie..

Łasin » Re: PiS POstrachem złodzieji.
"PO KO "to jak za komuny" ORMO " mogą kraść brać łapówki a kolesie z nadzwyczajną kastą cię obronią, jak niepodległości, chociaż i teraz niepodległość sprzedają za stanowiska i kasę Niemcom i Ruskim.

Jędrzychówek » Państwo kształci specjalistów tylko 5% pracuje w zawodzie
Państwo polskie kształci specjalistów za potworne pieniądze dlaczego tylko 5% pracuje w zawodzie czy w Polkowicach są specjaliści z wykształceniem akademii rolniczej pytanie otwarte

Pionki » Re: Cena za godzinę pracy w Polcse.
Miśki udają, że nie było od roku hejtu na pracowników UM. Jeszcze odgrywają rolę ofiary. To już przegięcie!

Jędrzychówek » Kontakt tylko ze specjalistami inżynierii wodno-sanitarnej wsi
Gdzie są specjaliści inżynierowie inżynierii wodno-sanitarnej wsi taki tytuł

Narewka » Re: Co słychać w gminie Narewka?
Widzę, że zwolennicy polityki obecnie nam panującego nie chcą odpowiadać na pytanie. Nie chcą widzieć problemów. Za to dobrze mają wyćwiczone odwracanie kota ogonem pisząc m.in. o Zakopanem, a nie piszą o tym jak wygląda to u naszych sąsiadów w Michałowie. A może mają głęboko to co się dzieje na Starym Dworze. A może także wolą jeździć na Rudnię.

Jędrzychówek » Grocholska Zieliński
Do grocholska Zieliński inspektorzy środowiskowi czy macie wykształcenie rolnicze proszę o dokumenty z wykształceniem wyższym rolniczym akademia rolnicza inne wykształcenie nie wchodzi w grę ja rozmawiam z pacanami bez wykształcenia rolniczego

Baborów » Re: D..olec ma pracę?
Info dla przygłupa wybory już były i się skończyły Burmistrzem jest Tomasz Krupa a ty jesteś nieudacznik i życiowa dupa. 13 kwietnia 1909 r. we Lwowie urodził się Stanisław Marcin Ulam syn Józefa i Anny zd. Auerbach; polski i amerykański (obywatelstwo amerykańskie przyjął w 1943 r.) matematyk, przedstawiciel lwowskiej szkoły matematycznej, współtwórca amerykańskiej bomby termojądrowej. Ukończył studia inżynierskie na Wydziale Ogólnym Politechniki Lwowskiej. Po zakończeniu studiów, nie mając – ze względu na pochodzenie – większych szans na podjęcie pracy dydaktycznej, w latach 1934-1935 wyruszył w dłuższą podróż naukową po Europie (Szwajcaria, Francja i Anglia). Jednak zaraz po powrocie do Polski, udał się do Princeston w Stanów Zjednoczonych, gdzie poznał Alberta Einsteina i chodził na jego wykłady. Niebawem otrzymał propozycję pracy na Uniwersytecie Harvarda. Przed wojną często odwiedzał Polskę, ostatni raz udał się z kraju w sierpniu 1939 r., jednak jeszcze w Stanach Zjednoczonych, do Ulama dotarły wieści o wybuchu II wojny światowej … Stanisław Marcin Ulam zmarł 13 maja 1984 r. w Santa Fe w stanie Nowy Meksyk.13 kwietnia 1909 r. we Lwowie urodził się Stanisław Marcin Ulam syn Józefa i Anny zd. Auerbach; polski i amerykański (obywatelstwo amerykańskie przyjął w 1943 r.) matematyk, przedstawiciel lwowskiej szkoły matematycznej, współtwórca amerykańskiej bomby termojądrowej. Ukończył studia inżynierskie na Wydziale Ogólnym Politechniki Lwowskiej. Po zakończeniu studiów, nie mając – ze względu na pochodzenie – większych szans na podjęcie pracy dydaktycznej, w latach 1934-1935 wyruszył w dłuższą podróż naukową po Europie (Szwajcaria, Francja i Anglia). Jednak zaraz po powrocie do Polski, udał się do Princeston w Stanów Zjednoczonych, gdzie poznał Alberta Einsteina i chodził na jego wykłady. Niebawem otrzymał propozycję pracy na Uniwersytecie Harvarda. Przed wojną często odwiedzał Polskę, ostatni raz udał się z kraju w sierpniu 1939 r., jednak jeszcze w Stanach Zjednoczonych, do Ulama dotarły wieści o wybuchu II wojny światowej … Stanisław Marcin Ulam zmarł 13 maja 1984 r. w Santa Fe w stanie Nowy Meksyk. 13 kwietnia 1909 r. we Lwowie urodził się Stanisław Marcin Ulam syn Józefa i Anny zd. Auerbach; polski i amerykański (obywatelstwo amerykańskie przyjął w 1943 r.) matematyk, przedstawiciel lwowskiej szkoły matematycznej, współtwórca amerykańskiej bomby termojądrowej. Ukończył studia inżynierskie na Wydziale Ogólnym Politechniki Lwowskiej. Po zakończeniu studiów, nie mając – ze względu na pochodzenie – większych szans na podjęcie pracy dydaktycznej, w latach 1934-1935 wyruszył w dłuższą podróż naukową po Europie (Szwajcaria, Francja i Anglia). Jednak zaraz po powrocie do Polski, udał się do Princeston w Stanów Zjednoczonych, gdzie poznał Alberta Einsteina i chodził na jego wykłady. Niebawem otrzymał propozycję pracy na Uniwersytecie Harvarda. Przed wojną często odwiedzał Polskę, ostatni raz udał się z kraju w sierpniu 1939 r., jednak jeszcze w Stanach Zjednoczonych, do Ulama dotarły wieści o wybuchu II wojny światowej … Stanisław Marcin Ulam zmarł 13 maja 1984 r. w Santa Fe w stanie Nowy Meksyk.--- Scroll down for English --- 18 kwietnia 1921 r. w Zabłociu urodziła się Renata Zisman z domu Springut; pianistka oraz wieloletnia pedagożka. Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Krakowie oraz we Wrocławiu. Wojnę spędziła w krakowskim getcie oraz w obozach w Płaszowie, Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück, Neustadt-Glewe gdzie doczekała wyzwolenia. Po wojnie uczyła w Państwowej Szkoły Muzycznej I stopnia im. Witolda Rowickiego w Żywcu w klasie fortepianu oraz dyrygentury, będąc jednocześnie jej dyrektorką. Następnie podjęła pracę, jako nauczycielka gry na fortepianie w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej im. Władysława Żeleńskiego w Krakowie, gdzie przeszła na emeryturę w 1995 r. Odznaczona min. Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Oświęcimskim, złotą odznaką „Za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa”. Polecamy uwadze wywiad z Renatą Zisman (w języku polskim) [LINK] Renata Zisman zmarła 30 lipca 1999 r. w Krakowie. Jest pochowana na nowym cmentarzu żydowskim w Krakowie przy ul. Miodowej 55. Foto: centropa.org --- Born on 18th April 1921 in Zabłocie, Renata Zisman, née Springut, was a pianist and a long-term teacher. Zisman was a graduate of the State College of Music in both Krakow and Wroclaw. She spent the war in the Krakow getto as well as in the Płaszow, Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück and Neustadt-Glewe camps, living to see the liberation in the latter. After the war Zisman worked as both a school principal and a teacher at the Witold Rowicki 1st Degree State College of Music in Żywiec. She was a teacher in the grand piano and conducting class. Next, Renata Zisman took up another teaching job at the Władysław Żeleński Secondary State School of Music in Krakow where she lived to her retirement in 1995. She was awarded Gold Cross of Merit, Krzyż Oświęcimski (Cross of Auschwitz), Gold Badge for Community Service in Krakow. Renata Zisman died on 30th July 1999 in Krakow. She was buried at the new Jewish cemetery at Miodowa 55 Street in Krakow. Foto: centropa.org--- Scroll down for English --- 18 kwietnia 1921 r. w Zabłociu urodziła się Renata Zisman z domu Springut; pianistka oraz wieloletnia pedagożka. Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Krakowie oraz we Wrocławiu. Wojnę spędziła w krakowskim getcie oraz w obozach w Płaszowie, Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück, Neustadt-Glewe gdzie doczekała wyzwolenia. Po wojnie uczyła w Państwowej Szkoły Muzycznej I stopnia im. Witolda Rowickiego w Żywcu w klasie fortepianu oraz dyrygentury, będąc jednocześnie jej dyrektorką. Następnie podjęła pracę, jako nauczycielka gry na fortepianie w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej im. Władysława Żeleńskiego w Krakowie, gdzie przeszła na emeryturę w 1995 r. Odznaczona min. Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Oświęcimskim, złotą odznaką „Za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa”. Polecamy uwadze wywiad z Renatą Zisman (w języku polskim) [LINK] Renata Zisman zmarła 30 lipca 1999 r. w Krakowie. Jest pochowana na nowym cmentarzu żydowskim w Krakowie przy ul. Miodowej 55. Foto: centropa.org --- Born on 18th April 1921 in Zabłocie, Renata Zisman, née Springut, was a pianist and a long-term teacher. Zisman was a graduate of the State College of Music in both Krakow and Wroclaw. She spent the war in the Krakow getto as well as in the Płaszow, Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück and Neustadt-Glewe camps, living to see the liberation in the latter. After the war Zisman worked as both a school principal and a teacher at the Witold Rowicki 1st Degree State College of Music in Żywiec. She was a teacher in the grand piano and conducting class. Next, Renata Zisman took up another teaching job at the Władysław Żeleński Secondary State School of Music in Krakow where she lived to her retirement in 1995. She was awarded Gold Cross of Merit, Krzyż Oświęcimski (Cross of Auschwitz), Gold Badge for Community Service in Krakow. Renata Zisman died on 30th July 1999 in Krakow. She was buried at the new Jewish cemetery at Miodowa 55 Street in Krakow. Foto: centropa.org--- Scroll down for English --- 18 kwietnia 1921 r. w Zabłociu urodziła się Renata Zisman z domu Springut; pianistka oraz wieloletnia pedagożka. Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Krakowie oraz we Wrocławiu. Wojnę spędziła w krakowskim getcie oraz w obozach w Płaszowie, Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück, Neustadt-Glewe gdzie doczekała wyzwolenia. Po wojnie uczyła w Państwowej Szkoły Muzycznej I stopnia im. Witolda Rowickiego w Żywcu w klasie fortepianu oraz dyrygentury, będąc jednocześnie jej dyrektorką. Następnie podjęła pracę, jako nauczycielka gry na fortepianie w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej im. Władysława Żeleńskiego w Krakowie, gdzie przeszła na emeryturę w 1995 r. Odznaczona min. Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Oświęcimskim, złotą odznaką „Za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa”. Polecamy uwadze wywiad z Renatą Zisman (w języku polskim) [LINK] Renata Zisman zmarła 30 lipca 1999 r. w Krakowie. Jest pochowana na nowym cmentarzu żydowskim w Krakowie przy ul. Miodowej 55. Foto: centropa.org --- Born on 18th April 1921 in Zabłocie, Renata Zisman, née Springut, was a pianist and a long-term teacher. Zisman was a graduate of the State College of Music in both Krakow and Wroclaw. She spent the war in the Krakow getto as well as in the Płaszow, Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück and Neustadt-Glewe camps, living to see the liberation in the latter. After the war Zisman worked as both a school principal and a teacher at the Witold Rowicki 1st Degree State College of Music in Żywiec. She was a teacher in the grand piano and conducting class. Next, Renata Zisman took up another teaching job at the Władysław Żeleński Secondary State School of Music in Krakow where she lived to her retirement in 1995. She was awarded Gold Cross of Merit, Krzyż Oświęcimski (Cross of Auschwitz), Gold Badge for Community Service in Krakow. Renata Zisman died on 30th July 1999 in Krakow. She was buried at the new Jewish cemetery at Miodowa 55 Street in Krakow. Foto: centropa.org--- Scroll down for English --- 18 kwietnia 1921 r. w Zabłociu urodziła się Renata Zisman z domu Springut; pianistka oraz wieloletnia pedagożka. Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Krakowie oraz we Wrocławiu. Wojnę spędziła w krakowskim getcie oraz w obozach w Płaszowie, Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück, Neustadt-Glewe gdzie doczekała wyzwolenia. Po wojnie uczyła w Państwowej Szkoły Muzycznej I stopnia im. Witolda Rowickiego w Żywcu w klasie fortepianu oraz dyrygentury, będąc jednocześnie jej dyrektorką. Następnie podjęła pracę, jako nauczycielka gry na fortepianie w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej im. Władysława Żeleńskiego w Krakowie, gdzie przeszła na emeryturę w 1995 r. Odznaczona min. Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Oświęcimskim, złotą odznaką „Za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa”. Polecamy uwadze wywiad z Renatą Zisman (w języku polskim) [LINK] Renata Zisman zmarła 30 lipca 1999 r. w Krakowie. Jest pochowana na nowym cmentarzu żydowskim w Krakowie przy ul. Miodowej 55. Foto: centropa.org --- Born on 18th April 1921 in Zabłocie, Renata Zisman, née Springut, was a pianist and a long-term teacher. Zisman was a graduate of the State College of Music in both Krakow and Wroclaw. She spent the war in the Krakow getto as well as in the Płaszow, Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück and Neustadt-Glewe camps, living to see the liberation in the latter. After the war Zisman worked as both a school principal and a teacher at the Witold Rowicki 1st Degree State College of Music in Żywiec. She was a teacher in the grand piano and conducting class. Next, Renata Zisman took up another teaching job at the Władysław Żeleński Secondary State School of Music in Krakow where she lived to her retirement in 1995. She was awarded Gold Cross of Merit, Krzyż Oświęcimski (Cross of Auschwitz), Gold Badge for Community Service in Krakow. Renata Zisman died on 30th July 1999 in Krakow. She was buried at the new Jewish cemetery at Miodowa 55 Street in Krakow. Foto: centropa.org--- Scroll down for English --- 18 kwietnia 1921 r. w Zabłociu urodziła się Renata Zisman z domu Springut; pianistka oraz wieloletnia pedagożka. Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Krakowie oraz we Wrocławiu. Wojnę spędziła w krakowskim getcie oraz w obozach w Płaszowie, Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück, Neustadt-Glewe gdzie doczekała wyzwolenia. Po wojnie uczyła w Państwowej Szkoły Muzycznej I stopnia im. Witolda Rowickiego w Żywcu w klasie fortepianu oraz dyrygentury, będąc jednocześnie jej dyrektorką. Następnie podjęła pracę, jako nauczycielka gry na fortepianie w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej im. Władysława Żeleńskiego w Krakowie, gdzie przeszła na emeryturę w 1995 r. Odznaczona min. Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Oświęcimskim, złotą odznaką „Za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa”. Polecamy uwadze wywiad z Renatą Zisman (w języku polskim) [LINK] Renata Zisman zmarła 30 lipca 1999 r. w Krakowie. Jest pochowana na nowym cmentarzu żydowskim w Krakowie przy ul. Miodowej 55. Foto: centropa.org --- Born on 18th April 1921 in Zabłocie, Renata Zisman, née Springut, was a pianist and a long-term teacher. Zisman was a graduate of the State College of Music in both Krakow and Wroclaw. She spent the war in the Krakow getto as well as in the Płaszow, Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück and Neustadt-Glewe camps, living to see the liberation in the latter. After the war Zisman worked as both a school principal and a teacher at the Witold Rowicki 1st Degree State College of Music in Żywiec. She was a teacher in the grand piano and conducting class. Next, Renata Zisman took up another teaching job at the Władysław Żeleński Secondary State School of Music in Krakow where she lived to her retirement in 1995. She was awarded Gold Cross of Merit, Krzyż Oświęcimski (Cross of Auschwitz), Gold Badge for Community Service in Krakow. Renata Zisman died on 30th July 1999 in Krakow. She was buried at the new Jewish cemetery at Miodowa 55 Street in Krakow. Foto: centropa.org--- Scroll down for English --- 18 kwietnia 1921 r. w Zabłociu urodziła się Renata Zisman z domu Springut; pianistka oraz wieloletnia pedagożka. Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Krakowie oraz we Wrocławiu. Wojnę spędziła w krakowskim getcie oraz w obozach w Płaszowie, Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück, Neustadt-Glewe gdzie doczekała wyzwolenia. Po wojnie uczyła w Państwowej Szkoły Muzycznej I stopnia im. Witolda Rowickiego w Żywcu w klasie fortepianu oraz dyrygentury, będąc jednocześnie jej dyrektorką. Następnie podjęła pracę, jako nauczycielka gry na fortepianie w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej im. Władysława Żeleńskiego w Krakowie, gdzie przeszła na emeryturę w 1995 r. Odznaczona min. Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Oświęcimskim, złotą odznaką „Za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa”. Polecamy uwadze wywiad z Renatą Zisman (w języku polskim) [LINK] Renata Zisman zmarła 30 lipca 1999 r. w Krakowie. Jest pochowana na nowym cmentarzu żydowskim w Krakowie przy ul. Miodowej 55. Foto: centropa.org --- Born on 18th April 1921 in Zabłocie, Renata Zisman, née Springut, was a pianist and a long-term teacher. Zisman was a graduate of the State College of Music in both Krakow and Wroclaw. She spent the war in the Krakow getto as well as in the Płaszow, Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück and Neustadt-Glewe camps, living to see the liberation in the latter. After the war Zisman worked as both a school principal and a teacher at the Witold Rowicki 1st Degree State College of Music in Żywiec. She was a teacher in the grand piano and conducting class. Next, Renata Zisman took up another teaching job at the Władysław Żeleński Secondary State School of Music in Krakow where she lived to her retirement in 1995. She was awarded Gold Cross of Merit, Krzyż Oświęcimski (Cross of Auschwitz), Gold Badge for Community Service in Krakow. Renata Zisman died on 30th July 1999 in Krakow. She was buried at the new Jewish cemetery at Miodowa 55 Street in Krakow. Foto: centropa.org--- Scroll down for English --- 18 kwietnia 1921 r. w Zabłociu urodziła się Renata Zisman z domu Springut; pianistka oraz wieloletnia pedagożka. Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Krakowie oraz we Wrocławiu. Wojnę spędziła w krakowskim getcie oraz w obozach w Płaszowie, Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück, Neustadt-Glewe gdzie doczekała wyzwolenia. Po wojnie uczyła w Państwowej Szkoły Muzycznej I stopnia im. Witolda Rowickiego w Żywcu w klasie fortepianu oraz dyrygentury, będąc jednocześnie jej dyrektorką. Następnie podjęła pracę, jako nauczycielka gry na fortepianie w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej im. Władysława Żeleńskiego w Krakowie, gdzie przeszła na emeryturę w 1995 r. Odznaczona min. Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Oświęcimskim, złotą odznaką „Za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa”. Polecamy uwadze wywiad z Renatą Zisman (w języku polskim) [LINK] Renata Zisman zmarła 30 lipca 1999 r. w Krakowie. Jest pochowana na nowym cmentarzu żydowskim w Krakowie przy ul. Miodowej 55. Foto: centropa.org --- Born on 18th April 1921 in Zabłocie, Renata Zisman, née Springut, was a pianist and a long-term teacher. Zisman was a graduate of the State College of Music in both Krakow and Wroclaw. She spent the war in the Krakow getto as well as in the Płaszow, Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück and Neustadt-Glewe camps, living to see the liberation in the latter. After the war Zisman worked as both a school principal and a teacher at the Witold Rowicki 1st Degree State College of Music in Żywiec. She was a teacher in the grand piano and conducting class. Next, Renata Zisman took up another teaching job at the Władysław Żeleński Secondary State School of Music in Krakow where she lived to her retirement in 1995. She was awarded Gold Cross of Merit, Krzyż Oświęcimski (Cross of Auschwitz), Gold Badge for Community Service in Krakow. Renata Zisman died on 30th July 1999 in Krakow. She was buried at the new Jewish cemetery at Miodowa 55 Street in Krakow. Foto: centropa.org --- Scroll down for English --- 18 kwietnia 1921 r. w Zabłociu urodziła się Renata Zisman z domu Springut; pianistka oraz wieloletnia pedagożka. Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Krakowie oraz we Wrocławiu. Wojnę spędziła w krakowskim getcie oraz w obozach w Płaszowie, Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück, Neustadt-Glewe gdzie doczekała wyzwolenia. Po wojnie uczyła w Państwowej Szkoły Muzycznej I stopnia im. Witolda Rowickiego w Żywcu w klasie fortepianu oraz dyrygentury, będąc jednocześnie jej dyrektorką. Następnie podjęła pracę, jako nauczycielka gry na fortepianie w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej im. Władysława Żeleńskiego w Krakowie, gdzie przeszła na emeryturę w 1995 r. Odznaczona min. Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Oświęcimskim, złotą odznaką „Za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa”. Polecamy uwadze wywiad z Renatą Zisman (w języku polskim) [LINK] Renata Zisman zmarła 30 lipca 1999 r. w Krakowie. Jest pochowana na nowym cmentarzu żydowskim w Krakowie przy ul. Miodowej 55. Foto: centropa.org --- Born on 18th April 1921 in Zabłocie, Renata Zisman, née Springut, was a pianist and a long-term teacher. Zisman was a graduate of the State College of Music in both Krakow and Wroclaw. She spent the war in the Krakow getto as well as in the Płaszow, Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück and Neustadt-Glewe camps, living to see the liberation in the latter. After the war Zisman worked as both a school principal and a teacher at the Witold Rowicki 1st Degree State College of Music in Żywiec. She was a teacher in the grand piano and conducting class. Next, Renata Zisman took up another teaching job at the Władysław Żeleński Secondary State School of Music in Krakow where she lived to her retirement in 1995. She was awarded Gold Cross of Merit, Krzyż Oświęcimski (Cross of Auschwitz), Gold Badge for Community Service in Krakow. Renata Zisman died on 30th July 1999 in Krakow. She was buried at the new Jewish cemetery at Miodowa 55 Street in Krakow. Foto: centropa.org--- Scroll down for English --- 18 kwietnia 1921 r. w Zabłociu urodziła się Renata Zisman z domu Springut; pianistka oraz wieloletnia pedagożka. Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Krakowie oraz we Wrocławiu. Wojnę spędziła w krakowskim getcie oraz w obozach w Płaszowie, Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück, Neustadt-Glewe gdzie doczekała wyzwolenia. Po wojnie uczyła w Państwowej Szkoły Muzycznej I stopnia im. Witolda Rowickiego w Żywcu w klasie fortepianu oraz dyrygentury, będąc jednocześnie jej dyrektorką. Następnie podjęła pracę, jako nauczycielka gry na fortepianie w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej im. Władysława Żeleńskiego w Krakowie, gdzie przeszła na emeryturę w 1995 r. Odznaczona min. Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Oświęcimskim, złotą odznaką „Za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa”. Polecamy uwadze wywiad z Renatą Zisman (w języku polskim) [LINK] Renata Zisman zmarła 30 lipca 1999 r. w Krakowie. Jest pochowana na nowym cmentarzu żydowskim w Krakowie przy ul. Miodowej 55. Foto: centropa.org --- Born on 18th April 1921 in Zabłocie, Renata Zisman, née Springut, was a pianist and a long-term teacher. Zisman was a graduate of the State College of Music in both Krakow and Wroclaw. She spent the war in the Krakow getto as well as in the Płaszow, Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück and Neustadt-Glewe camps, living to see the liberation in the latter. After the war Zisman worked as both a school principal and a teacher at the Witold Rowicki 1st Degree State College of Music in Żywiec. She was a teacher in the grand piano and conducting class. Next, Renata Zisman took up another teaching job at the Władysław Żeleński Secondary State School of Music in Krakow where she lived to her retirement in 1995. She was awarded Gold Cross of Merit, Krzyż Oświęcimski (Cross of Auschwitz), Gold Badge for Community Service in Krakow. Renata Zisman died on 30th July 1999 in Krakow. She was buried at the new Jewish cemetery at Miodowa 55 Street in Krakow. Foto: centropa.org

Jędrzychówek » Do złodzieja grocholska Zieliński inspektorzy środowiskowy to...
Do złodzieja grocholska Zieliński inspektorzy środowiskowy to widać że przesadzacie państwowe lasy na prywatne tereny rolne ja nie mogę z placu w Trzebnicy zgodzić trawy a jedyne krzaki w rowach są zabronione przez Zielińskiego wyraźnie powiedział czyli mogę tylko to czego nie ma mogę zbierać z ziemi to czego nie ma a to co jest na ziemi jest zakazane przez bandy adwokatów tam nie ma nikogo z wykształceniem rolniczym na tym sami prawnicy

Jędrzychówek » Do złodzieja grocholska Zieliński
Do złodzieja grocholska Zieliński inspektorzy środowiskowy to widać że przesadzacie państwowe lasy na prywatne tereny rolne ja nie mogę z placu w Trzebnicy zgodzić trawy a jedyne krzaki w rowach są zabronione przez Zielińskiego wyraźnie powiedział czyli mogę tylko to czego nie ma mogę zbierać z ziemi to czego nie ma a to co jest na ziemi jest zakazane przez bandy adwokatów tam nie ma nikogo z wykształceniem rolniczym na tym sami prawnicy

Pionki » Re: Cena za godzinę pracy w Polcse.
Jak jesteś ślepy, to żadnych inwestycji nie widzisz, miśkowy matołku! Złośliwa i niesprawiedliwa z ciebie menda!

Pionki » Re: Urząd Miasta bez kierownictwa?
Który? Bo nie kojarzę nic takiego.

Jędrzychówek » Punio wam ratował życie
Punio ratował wam życie teraz zostaniecie bez Punia

Baborów » Re: D..olec ma pracę?
Stolec na burmistrza

Pionki » Re: Cena za godzinę pracy w Polcse.
Zobaczymy po 07.05 jak miskowe beda sie pchali drzwiami ioknami🤣🤣

Człopa » Re: Kto w drugiej turze?
Nom, szczególnie Mielęcin, który zawsze jest oczkiem w głowie burmistrza.

Człopa » Re: Kto w drugiej turze?
Wioski są wkurzone ze je pomijano przez ostatnie kilkanaście lat

Narewka » Re: Co słychać w gminie Narewka?
Przecież prywatny biznes można było otworzyć w Zakopanym czy Międzyzdrojach i byłoby po problemie. I tam można było za golonke brać np. 200 złotych. Nie żartujmy Narewka to nie Zakopane.

Narewka » Re: Co słychać w gminie Narewka?
A to czy czasami już nie po raz drugi pewna pani dostała pstryka w nos?

Jędrzychówek » Czy można krzyżować węże tak podobnie jak koty i psy
Buniowi nieobecne jajek więc jak jakieś suczki przyjdą do Punia to zostanie większy stado płynów kundli oczywiście

Warta » Patologia
Patologia tego forum sięga zenitu. Ktoś to powinien kontrolować. Cała patologia Warty i okolic anonimowo pluje na wszystko i wszystkich dookoła. Tak zachowują się nieudacznicy i tchórze którym nic oprócz opluwania innych w życiu nie wyszło!!!! Siedźcie na tym forum bo to jedyne co macie

Jędrzychówek » Uniórator i kobra królewska ale kundel
Półniórator wraz ze stadem kundli wężowych oczywiście jakieś zabezpieczenia wszystko musi być jedno i drugie potrafi zjeść dużo

Człopa » Re: Symbol Człopy
Glonojada

Pionki » Re: Urząd Miasta bez kierownictwa?
Szczególne ten paszkwil o rodzinie Miskiewicza był na miejscu. Pieprzony SBek tak walczył o koryto by go nie oderwać.

Jędrzychówek » Foto węży miejscowych
Foto węży miejscowych małe endemiczne kundle

Jędrzychówek » Rozpoczynam hodowlę węży
Rozpoczynam hodowlę węży. Na podstawie wiedzy własnej ( inżynier inżynierii środowiska ) stwierdzam iż występuje na moim terenie masa węży, ale to małe kundle. Podobnie jak PUNIO ( mały piesek) małe węże to można rozjechać, prześlę foto, więc docelowo Kobry Królewskie, oczywiście pozwolenia, ale kundle, czyli mieszanki miejscowych węży i jednej Kobry Królewskiej może być ciekawe. Tak czy inaczej, niechcieliście małego pieska z rodowodem, który ganiał jaszczórki i węże z narażeniem własnego małego życia, a pacan z przyczepką rozjechał jedynego waszego obrońcę gadów. Teraz pozostaje PUNIORATOR i kundle po Kobrze królewskiej bez pozwolenia. Oczywiście w dalszym ciągu możecie przejeżdżać przez moją ziemię, nawet z przyczepką, bo nawet jak ktoś rozjedzie 100 kundli królewskich, a potem trafi na PUNIORATORA, to kurde, oba głodne. Jak nie kundel zaatakuje, to dokończy rodowity z papierami PUNIORATOR, mastif tybetański na tify czyli złodzieji. YouTube

Wojnicz » Re: Kandydaci na Urząd Burmistrza 2024
Większość wyborców zdaje się nie podzielać tego poglądu. Wybrano dotychczasowego burmistrza. Wybrano praktycznie wszystkich dotychczasowych radnych startujących z jego listy. Wybrano też kilku nowych w taki sposób, że dotychczasowa ekipa ma większość w radzie. Piszę to bez satysfakcji, ale taka jest prawda.

Stęszew » Re: Czy jesteś dumny czy ci wstyd za naszego prezydenta Andrzeja D.
Za Dudą nie musi chodzić suflerka i podpowiadać mu co ma mówić przypomnij sobie również wizyty w USA i Japonii. I trochę kultury w komentarzach bo tylko obrażać umiesz i przeklinać co świadczy o Tobie i całym tym waszym środowisku Po inaczej nie umiecie się wypowiadać.

Pionki » Re: Hymn drużyny
To u nas w Pionkach?

Pionki » Re: Hymn drużyny
Skończył się czas panoszenia.

Pionki » Re: Urząd Miasta bez kierownictwa?
Mają urlopy do wykorzystania. Ty, poszedłbyś? Po takiej fali hejtu na Twoją osobę? Zaraz pojawiłyby się fotomontaże i potwarze. To nie był honorowy pojedynek o stanowisko. Ja też unikam wrednych ludzi.

Narewka » Re: Co słychać w gminie Narewka?
Ale to nie my! To samorząd pod namową władzy centralnej od momentu zamknięcia puszczy każe nam żyć z turystyki! Popatrz na inwestycje naszej gminy w ostatnich dwóch dekadach zdecydowana większość powiązana z turystyką, czy to dobrze czy źle trudno oceniać ale jak się kiedyś powiedziało A to teraz trzeba powiedzieć B. Miejscowi również sporo zainwestowali w turystykę i co teraz mają się pod namową Wójta czuć jak górale w Zakopanem? Komuś się mocno w deklu porypało że próbuje Narewkę do Zakopanego porównywać i każe za zdjęcie z misiem płacić. :l

Pionki » Re: Urząd Miasta bez kierownictwa?
Kowalczyk powinien być. Pieniądze przecież bierze, a nowy też czy jeszcze nie, bo się pogubem. Niech kadrowa Kutyła i kierownik = skarbnik Pietrus wyjaśni mieszkańcom.

Narewka » Re: Co słychać w gminie Narewka?
Dokładnie w Michałowie też było bezpańsko, ale burmistrz raz dostał po nosie a i ludzie są majętni to sobie nie pozwolą na prywatny folwark jak w Narewce. Ciemnogród do potęgi n-tej!

Pionki » Re: Urząd Miasta bez kierownictwa?
Zajmij się sobą. Nie oceniaj. Zobaczymy, co wasza miśkowa ekipa potrafi.

Pionki » Urząd Miasta bez kierownictwa?
Wczorajsza uroczystość pod pomnikiem przy Zwoleńskiej udowodniła, że w Urzędem Miasta to były wydmuszki, a nie ludzie odpowiedzialni i poważni. Wybory pokazały całą prawdę. Przegrali wybory i obrażeni na cały świat, a przecież do 7 maja sprawują władzę i pobierają pieniądze. Tu ani pan burmistrza, ani jego zastępcy, ani pani sekretarz. Pani Kaczorowska wypowiedziała swego czasu określenia "hołota", ale adresat nie ten. To powinna zrobić stojąc przed lustrem razem z panem burmistrzem i panią sekretarz.

Pionki » Re: Hymn drużyny
Masz marzenie?

Pionki » Re: Hymn drużyny
I tani burdelik by się przydał by niektórzy przyzwyczajeni do darmochy mogli być obsłużeni.

Pionki » Re: Hymn drużyny
Rzeczywiście w Pionkach na rynku jest luka w tym temacie. Nie ma biura matrymonialnego. Może będzie mniej starych kawalerów i starych panien.

Jędrzychówek » Nominacje w cztery oczy
Po zmianie władzy nominacje w cztery oczy dla odważnych zastępców odważne nominacje

Jędrzychówek » Do wszystkich mundurowych zastępcy zastąpić
Do wszystkich mundurowych i urzędników zastępcy zastąpić.

Jędrzychówek » Do wojskowych kto odpowiada za zimę w jędrzychówku
Odpowiedzialny za zimę jędrzychówku aresztować

Pionki » Re: Hymn drużyny
" A kiedy strzyżesz owieczki, opowiadaj im bajeczki ". To motto na nadchodzący rok. Oj naiwni, naiwni....

Człopa » Symbol Człopy
Tak się zastanawiam, jaki zwierzęcy symbol może mieć Człopa (lub ma)? Złotów ma jelenia, Wałcz ważkę itp.

Radłów » Re: Działania Burmistrza
A Rada to co jej nakazujemy my wyborcy chyba, że jesteśmy w Radłowie monarchy Mączki, który w ostatnim wywiadzie w RDN jasno określił, że to on ma określoną ilość Radnych a nie my mieszkańcy Gminy. W Radłowie to nawet Prezydent A. Duda nie mógł by podpisywać ustaw w obecności niejednokrotnie dużej ilości uczestników. To PR zostało ci dokształcić również Prezydenta RP z tytułem naukowym dr prawa.

Warta » Re: Ul. Akacjowa
Kiedy równanie tej drogi od Witowskiej do Kaliskiej? Krzyżująca się z ul. Koźmińską po drodze dawny sad Pana J. Obecnie Pana Rafała.

Pionki » Re: Hymn drużyny
Niech tam otwiera, aby dotychczasowy burdel zamknął.

Kietrz » Re: Stokrotka
Drożej jak w Biedronce.

Stęszew » Re: Czy jesteś dumny czy ci wstyd za naszego prezydenta Andrzeja D.
A ty nie potrafisz opisz co tam było pożal się, ja twojego, jak tą gębę widzę, jak nadyma wary, stroi groźne miny i kręci łbem - no wypisz wymaluj Benito Mussolini. Jaki kraj taki Duce, Dupa, Duda!

Pionki » Re: Hymn drużyny
Nowy burmistrz otworzy kluby samotnych serc to będzie miał zajęcie..Czytałem w ulotce promującej nowego burmistrza, że to jest jedno z jego głównych celów Dobre.

Pionki » Re: Cena za godzinę pracy w Polcse.
Za te wczasy w urzędzie I urzędach powinni dopłacać a nie pobierać wysokie wynagrodzenia. W pokojach tłok, a inwestycji na mieście nie widać Biurek przybywa i samochody nie mieszczą się na urzędowych parkingach a rzopy na biurowych fotelach. Nic dziwnego że nieroby pchają się drzwiami i oknami .

Pionki » Re: Hymn drużyny
Weź się za robotę, leniu. Czekasz na etacik po 07.05.??? Z poezją masz na bakier. Może dyrektor z zawodu dyrektor?

Pionki » Hymn drużyny
Wielkieś nam uczynił pustki w mieście moim, Nasz DROGI Burminiu, tym zniknięciem swoim...

Pionki » Re: Miśkiewicz bez większości w radzie
Pełna zgoda. MOŻE...ale czy to zrobi??? Już jest cały w pijawkach, które są głodne.

Zagrodno » Re: Kiedy sesja
O nie

Radziejów » Re: Wybory samorzadowe 2024 r
Popieramy 2 nasze glosy

Pionki » Re: Szkoła drzewna w Garbatce
Albo ta wyrzutnia koło Rośmanna.A obok zapadający się chodnik.

Pionki » Re: Hallo, hallo....drużyno...
Tak było w Pionkach od czasów wizjonera. Teraz się obudziłeś? Specjalista od RODO miał najmniej wrogów, bo tylko BYŁ i nic nie robił. Nie czerpałem i nie będę czerpał profitów z samorządu, więc to : odwalaliście, wyzywał, ujawniał. ..to pod inny adres. Poproszę.

Radziejów » Re: Wybory samorzadowe 2024 r
Moja rodzina 3 osobowa-tylko patryk wojciechowski, strazak, spolecznik, pilkarz

Pionki » Re: Hallo, hallo....drużyno...
O widzisz, wreszcie piszesz ludzkim głosem👍. ( w ostatnim zdaniu, oczywiście).

Ścinawa » Re: Wybory samorządowe 2024
Zibi to jest obrzydliwe porównanie, jesteś psycholkiem

Radziejów » Re: Wybory samorzadowe 2024 r
KOGO WYSTAWIC NA okreg NR.2 RADZIEJOWIE DO RADY MIASTA-MARKIEWICZA, CZY PATRYKA WOJCIECHOWSKIEGO, KTORZY KANDYDOWALI W INNYCH OBWODACH I PRZEGRALI Z KOMITETU WOLANSKIEGO- PROSZE O GLOSOWANIE

Pionki » Re: Szkoła drzewna w Garbatce
No tak. Wystarczy popatrzeć na PWKiC i piece powiazane drutem....

Pionki » Re: Miśkiewicz bez większości w radzie
Może wystarczy usunąć zbędne stanowiska, zostawić ludzi, którzy pracują, a nie pobierają tylko apanaże? Odchudzić Radę Nadzorcze i działać na rzecz mieszkańców.

Pionki » Re: Hallo, hallo....drużyno...
Popatrz do archiwum. Nie da się wymazać. Wyborcy często mylą się. W Polsce świadomość funkcjonowania w społeczeństwie jest mierna. Możemy mieć swoje uwagi i obserwacje. Przyjmujemy do wiadomości. I tyle. Czas pokaże, kto miał rację.

Pionki » Re: Hallo, hallo....drużyno...
A co odwalaliście praktycznie przez pięc lat? Niszczyliście firmy przeciwników politycznych, ich rodziny a nawet mieszkańcow którzy mieli inne zdanie. Kto wyzywał od holoty i ujawnial dane osobowe i adresowe mieszkańcow.?

Stęszew » Re: Czy jesteś dumny czy ci wstyd za naszego prezydenta Andrzeja D.
Przypomnij sobie zachowanie poprzedniego pożal się prezydenta.

Pionki » Re: Hallo, hallo....drużyno...
Ludzie od dawna pisali, co Ich boli.Dlaczego wtedy, Kowalczyk nie odszedł?

Pionki » Re: Podsumowanie wyników wyborów samorządowych w Mieście Pionki
Zabawne to podsumowanie. Ironia tak, ale chamstwo i wulgaryzmy : NIE.

Pionki » Re: Hallo, hallo....drużyno...
Ja Ich rozumiem. Po tym obrzydliwym hejcie, też nie chciałbym obok was stanąć. Brzydzę się taką formą promowania kandydata. Duście się we własnym sosie.

Pionki » Re: Szkoła drzewna w Garbatce
Nie rozumiesz napisanego tekstu. Z inteligencją coś ten teges??? Nie ma miernika dobrze wykonanej pracy w samorządzie. Są tylko odczucia społeczne. Na przykład :dla jednego sauna to super wydana publiczna kasa / chociaż przynosi straty finansowe/, dla drugiego niepotrzebny bubel. Pan Wyroślak nie jest dla mnie autorytetem. Pamiętam, komu czapkował dla korzyści.

Pionki » Re: Hallo, hallo....drużyno...
No proszę! Pokazali prawdziwą twarz! Niewygodnych dla Kowalczyka sesji Rady Miasta też na Kurierze Pionkowskim nie było. Kadencja jeszcze się nie skończyła, a tu foch i władzy nie ma 🤣. Czyli zdjęcia pod publiczkę do tej pory.Już niepotrzebne.

Narewka » Re: Co słychać w gminie Narewka?
To może podsumujesz ile gmina wyciąga z tej dzierżawy? Przy okazji - dzierżawca dzierżawi też amfiteatr w ruinie, jak ten budynek, który Jarosław Wielki Pański chce kupić? Na koniec - nie porównuj Starego Dworu z Rudnią! Tu nie ma co porównywać. Tam widać rękę gospodarzy, a tu ruina bezpańska.

Pionki » Re: Hallo, hallo....drużyno...
Taka była wola wyborców.Uszanuj to w końcu! Potrafisz? Jakie kłamstwa? Jaki hejt?

Pionki » Re: Szkoła drzewna w Garbatce
Głupiś i tyle. Kowalczyk też podobno przyszedł do Pionek dla idei? A nie, sorry, lubi wyzwania😂.I rzucił wyzwanie, że ledwie wytrzymał budżet miasta(patrz zestawienie Pana Wyroślaka, ile kasy przejedli). Za wykonaną pracę, wynagrodzenie się należy.Za pracę-rozumiesz?

Pionki » Re: Cena za godzinę pracy w Polcse.
Zgoda. W Polsce Dyzma na Dyzmie. Zobacz jaki tłok do Europarlamentu! Tam dopiero jest kasa! Małe bezrobocie? Bo jest przyzwolenie na to, aby na 1 potrzebnym w budżetówce stanowisku "pracowało " 3-5 osób.

Pionki » Re: Hallo, hallo....drużyno...
Dlatego wygraliście. Kłamstwem i hejtem. Wulgarnymi wpisami ze zdjęciami=fotomontaż. Taka jest prawda.Kłamstwo ma krótkie nogi. 3-4 miesiące i karty na stół. Nie zganiajcie swojego dyletanctwa na Kowalczyka. Żaden myślący człowiek już nie łyka : win Tuska!

Stęszew » Czy jesteś dumny czy ci wstyd za naszego prezydenta Andrzeja D.
Co inteligentniejsza cześć społeczeństwa jest w szoku po występach Andreja podczas expose ministra spraw zagranicznych Sikorskiego . Klaun i błazen dał popis jak sam o sobie mówi, że całe życie się uczy, o n s i ę u c z y!!! całe dwie kadencje się uczy!?? , ale jak głupim partyjnym pachołkiem był tak jest. Pan Andriju stal się pośmiewiskiem -opisują to wszystkie najważniejsze gazety polskie i światowe. O ile kiedyś były jeszcze plany że Andriju po skończonej kadencji może próbować pokierować jakąś instytucją międzynarodową, tak dziś już nikt nawet o tym nie myśli. Zachowanie jakie zaprezentował w polskim parlamencie totalnie go dyskwalifikuje. I pewnie jest żenujące także dla tych, którzy go jakoś popierali, choć nie są żelaznym elektoratem pis.

Pionki » Re: Szkoła drzewna w Garbatce
Mecenas będzie pracował jak organizacja : non-profit? Od siebie będzie kasę odpychał??? Co trzeba mieć w głowie, aby tak bredzić. Mając zawód o dużym potencjale, to albo jest kiepskim prawnikiem, albo chce pracować dla idei. Jaki hejt? W porównaniu z tym, co robiliście, aby przejąć władzę, to. ..żarty i drobna krytyka. Oprócz wujka w UB, bo to mało fajne. Wyluzuj. Kto zna tatusia = radnego, ten może być sceptyczny. Geny!

Pionki » Re: Hallo, hallo....drużyno...
Drużynowy zabrał swoje zabawki i ślad po nim zaginał. Nawet pod pomnik wczoraj nie przybył, jak i jego asystentka Polewaczka wszelkich wód. Także opłacany redaktor "piszemy jako pierwsi" nie zaszczycił obecnością. Nie miał kogo fotografować widocznie.

Człopa » Re: Dino
Dlaczego mam się wyprowadzać? To oni mają się dostosować. Ja tu mieszkam d urodzenia

Pionki » Re: Szkoła drzewna w Garbatce
Dokładnie.Ale oni znają tylko jedną metodę rządzenia- do siebie.O co ten cały hejt na Pana Mecenasa? Dla nich tylko kasa, kasa.Teraz kwik odstawionych od koryta.

Pionki » Re: Siostrzyczka Kaczorowskiej coś ucichła na fb.
Jakich bajek? Wszystko jest na PKW.

Człopa » Re: Dino
To się wyprowadź. Proste 😉

Pionki » Re: Hallo, hallo....drużyno...
Przykład? Każdy wasz komentarz tu, to ploty i oszczerstwa. Dlatego przegraliście kłamczuchy 🤣

Pionki » Re: WANIEK akrobata ma syna😲😲😲
Z czarną damą

Pionki » Re: Cena za godzinę pracy w Polcse.
Za to pierdzenie na stołkach w urzędzie miasta to nie należałoby wogóle płacić. Oni w Pionkach to tylko mieszkańcom psują zdrowie. Dlatego tam taki tłok.

Narewka » Re: Co słychać w gminie Narewka?
Co wy macie z tymi turystami.tylko turyści turyści. wszędzie za wszystko trzeba płacić. jak chcecie mieć turystów to zacznijcie za nich płacić za śmieci pozostawione. Rudnia też jest w dzierżawie a nie jak to było na spotkaniach mówione że PRZECIEZ PLACA CALE 10 ZL ZA AUTO jestem ciekaw ile kosztuje na Dojlidach wejście też za auto czy za osoba. a turyści gdzie mają kasę zostawić.przeciez większość płaci stały podatek restauracje i tak nie generują pracy bo sądzę że tak umowa zlecenie króluje. a jak ktoś ma pomysł z tego mądrego forum na Dworsko to wydzierżawic można od gminy i tylko patrzeć jak się będzie rozwijać.

Pionki » Re: Hallo, hallo....drużyno...
Podaj przykład tych wymyślonych newsów. Poprosimy. Bo na początek, to dałeś przykład urojenia w głowie.

Pionki » Re: Miśkiewicz bez większości w radzie
Znawcy tematu twierdzą, że nic nie przynosi takich profitów rządzącemu, jak prywatyzacja wodociągów. Zobaczymy, co stanie się z PWKC.

Pionki » Hallo, hallo....drużyno...
Co tam dziś uroiło się w główkach? Jakimi wymyślonymi newsami uraczycie czytelników istrefy?

Pionki » Re: Miśkiewicz bez większości w radzie
Gdzie trzeci misiek? Dołączy do rodzinnego rządzenia Pionkami? Ma doświadczenie operacyjne.

Pionki » Cena za godzinę pracy w Polcse.
Portal informacyjny forsal.pl przekazuje, że "godzina pracy w Polsce jest tania jak barszcz". W porównaniu z Niemcami, gdzie koszt godziny pracy jest trzykrotnie wyższy, polska stawka wydaje się być niewielka. Te informacje z pewnością skłaniają do refleksji. Eurostat przekazał, że w 2023 roku godzinowe koszty pracy w różnych krajach Unii Europejskiej wahały się od 9 do 54 euro. Średnia dla całej Unii Europejskiej wyniosła 31, 8 euro, a dla strefy euro - 35, 6 euro. W dziesięciu krajach Unii Europejskiej koszty pracy były wyższe niż średnia. W Luksemburgu wynosiły one 53, 9 euro, w Danii - 48, 1 euro, a w Belgii - 47, 1 euro. W Holandii, Francji, Niemczech, Austrii i Irlandii koszt godziny pracy przekraczał 40 euro. Najniższe koszty pracy w całej Unii Europejskiej odnotowano w Bułgarii, gdzie wynosiły one zaledwie 9, 3 euro. Sytuacja wyglądała nieco lepiej w Rumunii (11 euro) i na Węgrzech (12, 8 euro). Portal zauważa, że w porównaniu z innymi krajami Unii Europejskiej, praca w Polsce jest nadal relatywnie tania. Według szacunków Eurostatu, w 2023 roku średnie godzinowe koszty pracy w Polsce wynosiły 14, 5 euro (około 66 zł), co stanowi mniej niż połowę średniej dla UE. To siódmy najniższy koszt w całej Unii Europejskiej - podsumowuje forsal.pl.

Pionki » Re: Andrzej Wojciech Miśkiewicz IPN
Nie fantazjuj. Komuna upadła i zmieniły się kryteria.

Pionki » Re: Miśkiewicz bez większości w radzie
Nie chwal dnia przed zachodem słońca! Trudno przewidzieć, czym ta osoba pachnie. Parę miesięcy i zobaczymy. Słowo "zazdrość " nie jest tu trafione. To forum dyskusyjne i możemy wymieniać się obserwacjami, uwagami. Nie reaguj tak nerwowo. Swoją drogą, jak wiele osób potrzebuje przewodnika, bo samodzielnie istnieć nie potrafi. Te zachwyty są jeszcze przedwczesne. Pożyjemy, zobaczymy!

Pionki » Re: Siostrzyczka Kaczorowskiej coś ucichła na fb.
Kto Ci takich bajek na opowiadał

Pionki » Re: Szkoła drzewna w Garbatce
To nazywasz hejtem??? To zwykły wpis. Przypomnij sobie, jak wulgarnie nazywano kobiety z UM. Jakie wklejano fotomontaże. Każdy ma prawo do krytyki osoby publicznej i własnych obserwacji.Za to poprzedni guru prześladował piszących. Miał pewne znajomości i coś tam nawet wyprocesował. Należało napisać : zhańbił.

Pionki » Re: Siostrzyczka Kaczorowskiej coś ucichła na fb.
Kto Ci takich bajek na opowiadał

Pionki » Re: Siostrzyczka Kaczorowskiej coś ucichła na fb.
Malwina M to menda niech się wynosi na swoją wiochę a nie będzie zanieczyszczać powietrze w Pionkach.

Ścinawa » Re: Wybory samorządowe 2024
Co by nie zrobił burmistrz i tak się przyczepicie.Jak by była altanka to po co komu za ile, że młodzież przesiaduje, hałasuje, demoluje.Nie ma też jest źle.Fontanna jest w rynku i też źle bo dla niedouczonych woda się marnuje.Port? Też źle.Co by nie zrobił w waszym chorym rozumowaniu jest źle.Pora spojrzeć obiektywnie, jedno jest ładne zasadne inne może się nie podobać. Może jeszcze autem nie takim jak wam się podoba jeździ? Cały tydzień HEJT a w niedzielę do kościoła idziecie i ręce składacie. Pora refleksji nad samym sobą. To tyle z mojej strony.

Pionki » Re: Szkoła drzewna w Garbatce
Nasze miasto Pionki pogoniło Zawodnika choć on dużo robił dla miasta to co mamy teraz to dzięki niemu ja go nie trawiłem bo to ham dla ludzi, Kowalczyk miły pan może dla swoich stawiamy na swoich dużo załatwił ale dla innych umywał ręce. Miśkiewicz uważam trzeba dać szansę zobaczymy jak będzie trzeba dać mu szansę.

Świdwin » KUPIĘ WOJSKOWE MEDALE, ORDERY, ODZNAKI, ODZNACZENIA, szable, bagnety kontakt 694972047
Kupię stare wojskowe odznaki, odznaczenia, medale, ordery, szable, bagnety, kordziki, mundury polskie, niemieckie, rosyjskie i inne, wojskowe oraz cywilne, orzełki z nakryć głowy, zaświadczenia i legitymacje związane z nadaniem odznaczeń, zdjęcia o tematyce wojskowej, przedwojenne pocztówki elementy umundurowania i wyposażenia wojskowego telefon 694972047

Pionki » Re: Miśkiewicz bez większości w radzie
Ważne, że Pan Miśkiewicz, nowy Burmistrz Pionek, rozwalił ten betonowy układ!!! A wy, zazdrośnicy piszcie co tam sobie chcecie.Tyle wam zostało 😂

Pionki » Re: Miśkiewicz bez większości w radzie
Co jest na rzeczy u miśów? PIENIĄDZE 💵 💴💰

Narewka » Re: Co słychać w gminie Narewka?
Co to kogo obchodzi, Wójtowie za chwilę wydzierżawia za grosze na kolejny sezon a jakiś pseudo przwdsiębiorca będzie zarabiał na parkingu i toaletach. Jak to powiedział Gołubowski on stara się wszędzie jeździć i wszędzie trzeba płacić, jednak zapomniał biedak że nie jest ani burmistrzem Sopotu ani Zakopanego. Takim postępowaniem w Narewce tylko odstrasza turystów którzy i tak boją się przyjeżdżać na wojenny front! Mówią to wprost ale my w zamian dostaniemy remont kilku kilometrów dróg a Wójt i Starostą dostali kolejną kadencję. Więc wszystko w normie :)

Przemków » Re: Krysztopolski
[LINK]

Pionki » Re: Podsumowanie wyników wyborów samorządowych w Mieście Pionki
Co to za plama z przodu? To ze strachu???

Pionki » Re: Miśkiewicz bez większości w radzie
Zobaczysz, kogo zatrudni nowy. Kto z teamu barbossy powróci. Czy będą to ludzie dobrze wykształceni i w sile wieku? Wątpię. Jak na razie dziecinada. Lans na wieczorkach tanecznych seniorów. Bredzenie o motolotniach i wiewiórkach. Dobry prawnik miałby w nosie taką fuchę. Co jest na rzeczy...zobaczymy.

Pionki » Re: Podsumowanie wyników wyborów samorządowych w Mieście Pionki
YouTube

Przemków » Re: Krysztopolski
Na pociagi by tego no

Pionki » Podsumowanie wyników wyborów samorządowych w Mieście Pionki
YouTube

Pionki » Re: WANIEK akrobata ma syna😲😲😲
Ma syna chyba z Białą Damą albo z Żubrem. Ten człowiek nie wie po co żyje i ma żółte papiery. Zabieg eutanazja i tyle w temacie

Przemków » Re: Krysztopolski
Gutenberga trzeba zapytac albo kogo innego nie mam pojecia zreszta

Przemków » Re: Krysztopolski
Krzysztopolski moze unijny nie wiadomo

Przemków » Re: Krysztopolski
YouTube

Człopa » Re: Dno
Zajmijcie się sobą 🙂🙂🙂

Przemków » Re: Krysztopolski
YouTube

Przemków » Re: Krysztopolski
[LINK]

Przemków » Re: Krysztopolski
No ale sami swoi to wiadomo jak jest

Przemków » Re: Krysztopolski
Do nikogo nic nie mam ale dziecko prawie mowi laka od razu

Wojnicz » Re: Kandydaci na Urząd Burmistrza 2024
To już postanowione. Zmiany w urzędzie w Gok i w straży w Wojniczu.

Przemków » Re: Krysztopolski
[LINK] Edinburgh Przemków

Przemków » Re: Krysztopolski
[LINK]

Warta » Re: Rzęsy, pazy i pedi
Bo jest uczciwa i nie okrada klientek jak arabka

Przemków » Re: Krysztopolski
YouTube

Warta » Re: Rzęsy, pazy i pedi
Tak wystawia paragon ☺️

Przemków » Re: Krysztopolski
YouTube

Przemków » Re: Krysztopolski
YouTube 17/19/25/32:30

Przemków » Re: Krysztopolski
YouTube club corrado

Ścinawa » Re: Wybory samorządowe 2024
Jeśli chodzi o LS to w porę, lub na czasie, jak kto woli.

Pionki » Re: Riposta i Pionki24 bez najmniejszego wsparcia ze strony NOWEGO UM Pionki.
Przeswietl sobie czaszkę w poszukiwaniu mózgu. Będzie to i tak daremna proba. Poucz sie gówniarzu historii a potem pisz. Chociaż z pustym czerepem to raczej sromotna klęska. Tak jak u wszystkich pustogłowych od Bercika

Pionki » Re: Riposta i Pionki24 bez najmniejszego wsparcia ze strony NOWEGO UM Pionki.
Deryń to konfitura z profitu? Tak tu czytałem

Radłów » Re: Działania Burmistrza
To co ty ziomuś robiłeś w tym ośrodku w Zabawie? Jedz do Tarnowa. Ludzie tak płaczecie na ten ośrodek, a tak naprawdę jak jesteś chory to dzwonisz i tego samego dnia Cie przyjmą. A w Tarnowie jak jest, wiesz? Bo ja wiem, z gorączką czekasz 2 dni na wizytę do ogólnego. Najlepiej to pisać jak jest dobrze tam gdzie nas nie ma... proszę bardzo zapisz się do Tarnowa do lekarza to zobaczysz.

Pionki » Re: Riposta i Pionki24 bez najmniejszego wsparcia ze strony NOWEGO UM Pionki.
Pionki news poszerza dzialalnosc o partyjna tube propagandy PZPR ktora nalezaloby przeswietlic w IPN a to tuba byl osobisty kamerzysta grzywki niejaki Krzysztof D.

Radłów » Re: Działania Burmistrza
Jeden rozdział poświęć krytemu kortowi na żeton o którym marzyłeś. Idź już pisać książkę nie pisz głupot tutaj na forum.

Warta » Re: Rzęsy, pazy i pedi
A my 🤮🤮🤮 na nią czyli patologie!!! Amen

Narewka » Re: Co słychać w gminie Narewka?
Nadzieja to podobno matka głupców :(

Pionki » Re: Miśkiewicz bez większości w radzie
A ja się cieszę, że jednak większość wyborców ma inne zdanie.Dla mnie osobiście, obsadzanie ludzi bez bladego pojęcie, na odpowiedzialnych stanowiskach to było brak odpowiedzialności i troski o miasto.W tej kampanii ponownie, osoby otaczające Pana Kowalczyka nie wróżyły nic dobrego dla miasta.

Ścinawa » Re: Wybory samorządowe 2024
Niestety nie zabłysnąłeś akurat w tym temacie. BINGO

Ścinawa » Re: Wybory samorządowe 2024
Jak to fajnie że można tutaj odpisywać samemu sobie i jeszcze się pochwalić

Pionki » Re: Miśkiewicz bez większości w radzie
A 🐑ile zarobił💷💵💶💴

Pionki » Re: Miśkiewicz bez większości w radzie
Szkoda ze nie wpisał ilu zakapował

Jabłonowo Pomorskie » Re: Dziwne czasy z PSLu do PRLu
W nikogo nie uderzam więc do tej pory nie miałem takiej potrzeby. Jeśli ma Pani/Pan ochotę to możemy się spotkać i porozmawiać twarzą w twarz. Nie mam z tym problemu. Jajeczka miękną co? haha

Jabłonowo Pomorskie » Re: Dziwne czasy z PSLu do PRLu
Nie uderzam w nikogo personalnie więc do tej pory nie miałem takiej potrzeby. Jeśli ma Pan/Pani ochotę to mogę spotkać się twarzą w twarzą i porozmawiać, nie mam z tym problemu.

Ścinawa » Re: Wybory samorządowe 2024
Masz rację ja również obawiam się tego towarzystwa. Porównanie w samo sedno jest się czego obawiać.

Jędrzychówek » Umarł król niech żyje król przywitajmy półnioratora
Niech żyje półnoraton on tam będzie rządził fajny behawioralnie to tylko z hodowcami się trzeba skontaktować miły uprzejmy trzeba być tylko uległym każdy kto jest uległym przed tak potwornym psem jest bezpieczny

Jędrzychówek » Punio pożegnajmy go razem
Punio pożegnajmy go razem kochany piesek super przyjaciel kolega frontowy piękny. W kropkę puniorator niestety tamten mały ten większy

Pionki » Re: Riposta i Pionki24 bez najmniejszego wsparcia ze strony NOWEGO UM Pionki.
Jestem za bo nie ma co bandę oszołomów opłacać

Radłów » Re: Działania Burmistrza
Tu się zgodzę. Ośrodek zdrowia w Zabawie Panie nawet krew pobiera jak w średniowieczu. Pisze na kartkę schodzi długo Zamiast od razu w komputerze.... W porównaniu z Tarnowem gdzie kilka razy pobierano mi krew to tutaj jest zacofanie niesamowite.

Baborów » To fajne forum było ale przez przygłupa się skonczyło 😭
17 kwietnia 1389 r., był pierwszym dniem dwudniowego pogromu praskich Żydów, jaki dokonała chrześcijańska społeczność Pragi. W wyniku tych wydarzeń śmierć poniosło setki Żydów. Po tych wydarzeniach wielu Żydów wyjechało z Czech i na miejsce swojego osiedlenia wybrało Kraków. To właśnie z ich przybyciem wiąże się powstanie Synagogi Starej, która z całą pewnością funkcjonowała już w roku 1407. Synagoga Stara jest symbolem historii i tradycji krakowskich Żydów, gdyż do momentu wybuchu II wojny światowej stanowiła centralny ośrodek żydowskiego życia religijnego w Krakowie. Synagoga Stara to typowa dwunawowa gotycka synagoga oparta na wzorcach europejskich (Wormacja, Ratyzbona i Praga), wyróżniająca się jednak na tle swych europejskich pierwowzorów większymi rozmiarami. W 1557 r. synagoga uległa niemal całkowitemu spaleniu, zresztą nie był to jedyny pożar w jej historii. Dość szybko postanowiono ją odbudować, jednak w zmienionym stylu, nadając jej zgodnie z duchem epoki renesansowy charakter. Pomimo dość daleko idących zmian, zachowano dwunawowy układ synagogi, odtworzono krzyżowo-żebrowe sklepienia oraz podniesiono mury, zwieńczając je arkadową attyką. Prace budowlane trwały do 1570 r. Na kolejny kapitalny remont budynek synagogi musiał czekać wiele lat. Dopiero w 1900 r. ze względu na bardzo zły stan techniczny oraz wizualny powołano do życia Komitet Odbudowy Starej Synagogi. Wieloetapowe prace budowlane prowadzone były w latach 1904 – 1914 oraz 1924 – 1925 i znacznie poprawiły stan oraz infrastrukturę synagogi, dodając do jej unikatowej architektonicznej konsystencji neorenesansowy pierwiastek. W okresie II wojny światowej Niemcy z pełną premedytacją zdewastowali synagogę, urządzając w niej magazyny. Sprzęty liturgiczne, archiwalia oraz bezcenną bibliotekę rozkradziono lub zniszczono. Zrujnowano również synagogę w warstwie technicznej oraz architektonicznej. W latach 1956 – 1959 odbudowano Starą Synagogę, przywracając jej unikatowy wygląd. Renowację w całości sfinansowano z budżetu państwa. W 1959 r. Krakowska Kongregacja Wyznania Mojżeszowego uroczyście przekazała synagogę na cele muzealne. Zdjęcia pochodzą z zasobu Muzeum Krakowa i przedstawiają Starą Synagogę po 1865 (fot. Natan Krieger), uroczystość przekazania w dniu 13 kwietnia 1959 r. Starej Synagogi przez Kongregację Wyznania Mojżeszowego na cele muzealne. Na zdjęciu Przewodniczący Kongregacji Maciej Jakubowicz, oraz wejście do obecnego Muzeum Krakowa oddział Stara Synagoga (fot. Henryk Hermanowicz, l. 60. XX w.)17 kwietnia 1389 r., był pierwszym dniem dwudniowego pogromu praskich Żydów, jaki dokonała chrześcijańska społeczność Pragi. W wyniku tych wydarzeń śmierć poniosło setki Żydów. Po tych wydarzeniach wielu Żydów wyjechało z Czech i na miejsce swojego osiedlenia wybrało Kraków. To właśnie z ich przybyciem wiąże się powstanie Synagogi Starej, która z całą pewnością funkcjonowała już w roku 1407. Synagoga Stara jest symbolem historii i tradycji krakowskich Żydów, gdyż do momentu wybuchu II wojny światowej stanowiła centralny ośrodek żydowskiego życia religijnego w Krakowie. Synagoga Stara to typowa dwunawowa gotycka synagoga oparta na wzorcach europejskich (Wormacja, Ratyzbona i Praga), wyróżniająca się jednak na tle swych europejskich pierwowzorów większymi rozmiarami. W 1557 r. synagoga uległa niemal całkowitemu spaleniu, zresztą nie był to jedyny pożar w jej historii. Dość szybko postanowiono ją odbudować, jednak w zmienionym stylu, nadając jej zgodnie z duchem epoki renesansowy charakter. Pomimo dość daleko idących zmian, zachowano dwunawowy układ synagogi, odtworzono krzyżowo-żebrowe sklepienia oraz podniesiono mury, zwieńczając je arkadową attyką. Prace budowlane trwały do 1570 r. Na kolejny kapitalny remont budynek synagogi musiał czekać wiele lat. Dopiero w 1900 r. ze względu na bardzo zły stan techniczny oraz wizualny powołano do życia Komitet Odbudowy Starej Synagogi. Wieloetapowe prace budowlane prowadzone były w latach 1904 – 1914 oraz 1924 – 1925 i znacznie poprawiły stan oraz infrastrukturę synagogi, dodając do jej unikatowej architektonicznej konsystencji neorenesansowy pierwiastek. W okresie II wojny światowej Niemcy z pełną premedytacją zdewastowali synagogę, urządzając w niej magazyny. Sprzęty liturgiczne, archiwalia oraz bezcenną bibliotekę rozkradziono lub zniszczono. Zrujnowano również synagogę w warstwie technicznej oraz architektonicznej. W latach 1956 – 1959 odbudowano Starą Synagogę, przywracając jej unikatowy wygląd. Renowację w całości sfinansowano z budżetu państwa. W 1959 r. Krakowska Kongregacja Wyznania Mojżeszowego uroczyście przekazała synagogę na cele muzealne. Zdjęcia pochodzą z zasobu Muzeum Krakowa i przedstawiają Starą Synagogę po 1865 (fot. Natan Krieger), uroczystość przekazania w dniu 13 kwietnia 1959 r. Starej Synagogi przez Kongregację Wyznania Mojżeszowego na cele muzealne. Na zdjęciu Przewodniczący Kongregacji Maciej Jakubowicz, oraz wejście do obecnego Muzeum Krakowa oddział Stara Synagoga (fot. Henryk Hermanowicz, l. 60. XX w.)17 kwietnia 1389 r., był pierwszym dniem dwudniowego pogromu praskich Żydów, jaki dokonała chrześcijańska społeczność Pragi. W wyniku tych wydarzeń śmierć poniosło setki Żydów. Po tych wydarzeniach wielu Żydów wyjechało z Czech i na miejsce swojego osiedlenia wybrało Kraków. To właśnie z ich przybyciem wiąże się powstanie Synagogi Starej, która z całą pewnością funkcjonowała już w roku 1407. Synagoga Stara jest symbolem historii i tradycji krakowskich Żydów, gdyż do momentu wybuchu II wojny światowej stanowiła centralny ośrodek żydowskiego życia religijnego w Krakowie. Synagoga Stara to typowa dwunawowa gotycka synagoga oparta na wzorcach europejskich (Wormacja, Ratyzbona i Praga), wyróżniająca się jednak na tle swych europejskich pierwowzorów większymi rozmiarami. W 1557 r. synagoga uległa niemal całkowitemu spaleniu, zresztą nie był to jedyny pożar w jej historii. Dość szybko postanowiono ją odbudować, jednak w zmienionym stylu, nadając jej zgodnie z duchem epoki renesansowy charakter. Pomimo dość daleko idących zmian, zachowano dwunawowy układ synagogi, odtworzono krzyżowo-żebrowe sklepienia oraz podniesiono mury, zwieńczając je arkadową attyką. Prace budowlane trwały do 1570 r. Na kolejny kapitalny remont budynek synagogi musiał czekać wiele lat. Dopiero w 1900 r. ze względu na bardzo zły stan techniczny oraz wizualny powołano do życia Komitet Odbudowy Starej Synagogi. Wieloetapowe prace budowlane prowadzone były w latach 1904 – 1914 oraz 1924 – 1925 i znacznie poprawiły stan oraz infrastrukturę synagogi, dodając do jej unikatowej architektonicznej konsystencji neorenesansowy pierwiastek. W okresie II wojny światowej Niemcy z pełną premedytacją zdewastowali synagogę, urządzając w niej magazyny. Sprzęty liturgiczne, archiwalia oraz bezcenną bibliotekę rozkradziono lub zniszczono. Zrujnowano również synagogę w warstwie technicznej oraz architektonicznej. W latach 1956 – 1959 odbudowano Starą Synagogę, przywracając jej unikatowy wygląd. Renowację w całości sfinansowano z budżetu państwa. W 1959 r. Krakowska Kongregacja Wyznania Mojżeszowego uroczyście przekazała synagogę na cele muzealne. Zdjęcia pochodzą z zasobu Muzeum Krakowa i przedstawiają Starą Synagogę po 1865 (fot. Natan Krieger), uroczystość przekazania w dniu 13 kwietnia 1959 r. Starej Synagogi przez Kongregację Wyznania Mojżeszowego na cele muzealne. Na zdjęciu Przewodniczący Kongregacji Maciej Jakubowicz, oraz wejście do obecnego Muzeum Krakowa oddział Stara Synagoga (fot. Henryk Hermanowicz, l. 60. XX w.)17 kwietnia 1389 r., był pierwszym dniem dwudniowego pogromu praskich Żydów, jaki dokonała chrześcijańska społeczność Pragi. W wyniku tych wydarzeń śmierć poniosło setki Żydów. Po tych wydarzeniach wielu Żydów wyjechało z Czech i na miejsce swojego osiedlenia wybrało Kraków. To właśnie z ich przybyciem wiąże się powstanie Synagogi Starej, która z całą pewnością funkcjonowała już w roku 1407. Synagoga Stara jest symbolem historii i tradycji krakowskich Żydów, gdyż do momentu wybuchu II wojny światowej stanowiła centralny ośrodek żydowskiego życia religijnego w Krakowie. Synagoga Stara to typowa dwunawowa gotycka synagoga oparta na wzorcach europejskich (Wormacja, Ratyzbona i Praga), wyróżniająca się jednak na tle swych europejskich pierwowzorów większymi rozmiarami. W 1557 r. synagoga uległa niemal całkowitemu spaleniu, zresztą nie był to jedyny pożar w jej historii. Dość szybko postanowiono ją odbudować, jednak w zmienionym stylu, nadając jej zgodnie z duchem epoki renesansowy charakter. Pomimo dość daleko idących zmian, zachowano dwunawowy układ synagogi, odtworzono krzyżowo-żebrowe sklepienia oraz podniesiono mury, zwieńczając je arkadową attyką. Prace budowlane trwały do 1570 r. Na kolejny kapitalny remont budynek synagogi musiał czekać wiele lat. Dopiero w 1900 r. ze względu na bardzo zły stan techniczny oraz wizualny powołano do życia Komitet Odbudowy Starej Synagogi. Wieloetapowe prace budowlane prowadzone były w latach 1904 – 1914 oraz 1924 – 1925 i znacznie poprawiły stan oraz infrastrukturę synagogi, dodając do jej unikatowej architektonicznej konsystencji neorenesansowy pierwiastek. W okresie II wojny światowej Niemcy z pełną premedytacją zdewastowali synagogę, urządzając w niej magazyny. Sprzęty liturgiczne, archiwalia oraz bezcenną bibliotekę rozkradziono lub zniszczono. Zrujnowano również synagogę w warstwie technicznej oraz architektonicznej. W latach 1956 – 1959 odbudowano Starą Synagogę, przywracając jej unikatowy wygląd. Renowację w całości sfinansowano z budżetu państwa. W 1959 r. Krakowska Kongregacja Wyznania Mojżeszowego uroczyście przekazała synagogę na cele muzealne. Zdjęcia pochodzą z zasobu Muzeum Krakowa i przedstawiają Starą Synagogę po 1865 (fot. Natan Krieger), uroczystość przekazania w dniu 13 kwietnia 1959 r. Starej Synagogi przez Kongregację Wyznania Mojżeszowego na cele muzealne. Na zdjęciu Przewodniczący Kongregacji Maciej Jakubowicz, oraz wejście do obecnego Muzeum Krakowa oddział Stara Synagoga (fot. Henryk Hermanowicz, l. 60. XX w.)17 kwietnia 1389 r., był pierwszym dniem dwudniowego pogromu praskich Żydów, jaki dokonała chrześcijańska społeczność Pragi. W wyniku tych wydarzeń śmierć poniosło setki Żydów. Po tych wydarzeniach wielu Żydów wyjechało z Czech i na miejsce swojego osiedlenia wybrało Kraków. To właśnie z ich przybyciem wiąże się powstanie Synagogi Starej, która z całą pewnością funkcjonowała już w roku 1407. Synagoga Stara jest symbolem historii i tradycji krakowskich Żydów, gdyż do momentu wybuchu II wojny światowej stanowiła centralny ośrodek żydowskiego życia religijnego w Krakowie. Synagoga Stara to typowa dwunawowa gotycka synagoga oparta na wzorcach europejskich (Wormacja, Ratyzbona i Praga), wyróżniająca się jednak na tle swych europejskich pierwowzorów większymi rozmiarami. W 1557 r. synagoga uległa niemal całkowitemu spaleniu, zresztą nie był to jedyny pożar w jej historii. Dość szybko postanowiono ją odbudować, jednak w zmienionym stylu, nadając jej zgodnie z duchem epoki renesansowy charakter. Pomimo dość daleko idących zmian, zachowano dwunawowy układ synagogi, odtworzono krzyżowo-żebrowe sklepienia oraz podniesiono mury, zwieńczając je arkadową attyką. Prace budowlane trwały do 1570 r. Na kolejny kapitalny remont budynek synagogi musiał czekać wiele lat. Dopiero w 1900 r. ze względu na bardzo zły stan techniczny oraz wizualny powołano do życia Komitet Odbudowy Starej Synagogi. Wieloetapowe prace budowlane prowadzone były w latach 1904 – 1914 oraz 1924 – 1925 i znacznie poprawiły stan oraz infrastrukturę synagogi, dodając do jej unikatowej architektonicznej konsystencji neorenesansowy pierwiastek. W okresie II wojny światowej Niemcy z pełną premedytacją zdewastowali synagogę, urządzając w niej magazyny. Sprzęty liturgiczne, archiwalia oraz bezcenną bibliotekę rozkradziono lub zniszczono. Zrujnowano również synagogę w warstwie technicznej oraz architektonicznej. W latach 1956 – 1959 odbudowano Starą Synagogę, przywracając jej unikatowy wygląd. Renowację w całości sfinansowano z budżetu państwa. W 1959 r. Krakowska Kongregacja Wyznania Mojżeszowego uroczyście przekazała synagogę na cele muzealne. Zdjęcia pochodzą z zasobu Muzeum Krakowa i przedstawiają Starą Synagogę po 1865 (fot. Natan Krieger), uroczystość przekazania w dniu 13 kwietnia 1959 r. Starej Synagogi przez Kongregację Wyznania Mojżeszowego na cele muzealne. Na zdjęciu Przewodniczący Kongregacji Maciej Jakubowicz, oraz wejście do obecnego Muzeum Krakowa oddział Stara Synagoga (fot. Henryk Hermanowicz, l. 60. XX w.)17 kwietnia 1389 r., był pierwszym dniem dwudniowego pogromu praskich Żydów, jaki dokonała chrześcijańska społeczność Pragi. W wyniku tych wydarzeń śmierć poniosło setki Żydów. Po tych wydarzeniach wielu Żydów wyjechało z Czech i na miejsce swojego osiedlenia wybrało Kraków. To właśnie z ich przybyciem wiąże się powstanie Synagogi Starej, która z całą pewnością funkcjonowała już w roku 1407. Synagoga Stara jest symbolem historii i tradycji krakowskich Żydów, gdyż do momentu wybuchu II wojny światowej stanowiła centralny ośrodek żydowskiego życia religijnego w Krakowie. Synagoga Stara to typowa dwunawowa gotycka synagoga oparta na wzorcach europejskich (Wormacja, Ratyzbona i Praga), wyróżniająca się jednak na tle swych europejskich pierwowzorów większymi rozmiarami. W 1557 r. synagoga uległa niemal całkowitemu spaleniu, zresztą nie był to jedyny pożar w jej historii. Dość szybko postanowiono ją odbudować, jednak w zmienionym stylu, nadając jej zgodnie z duchem epoki renesansowy charakter. Pomimo dość daleko idących zmian, zachowano dwunawowy układ synagogi, odtworzono krzyżowo-żebrowe sklepienia oraz podniesiono mury, zwieńczając je arkadową attyką. Prace budowlane trwały do 1570 r. Na kolejny kapitalny remont budynek synagogi musiał czekać wiele lat. Dopiero w 1900 r. ze względu na bardzo zły stan techniczny oraz wizualny powołano do życia Komitet Odbudowy Starej Synagogi. Wieloetapowe prace budowlane prowadzone były w latach 1904 – 1914 oraz 1924 – 1925 i znacznie poprawiły stan oraz infrastrukturę synagogi, dodając do jej unikatowej architektonicznej konsystencji neorenesansowy pierwiastek. W okresie II wojny światowej Niemcy z pełną premedytacją zdewastowali synagogę, urządzając w niej magazyny. Sprzęty liturgiczne, archiwalia oraz bezcenną bibliotekę rozkradziono lub zniszczono. Zrujnowano również synagogę w warstwie technicznej oraz architektonicznej. W latach 1956 – 1959 odbudowano Starą Synagogę, przywracając jej unikatowy wygląd. Renowację w całości sfinansowano z budżetu państwa. W 1959 r. Krakowska Kongregacja Wyznania Mojżeszowego uroczyście przekazała synagogę na cele muzealne. Zdjęcia pochodzą z zasobu Muzeum Krakowa i przedstawiają Starą Synagogę po 1865 (fot. Natan Krieger), uroczystość przekazania w dniu 13 kwietnia 1959 r. Starej Synagogi przez Kongregację Wyznania Mojżeszowego na cele muzealne. Na zdjęciu Przewodniczący Kongregacji Maciej Jakubowicz, oraz wejście do obecnego Muzeum Krakowa oddział Stara Synagoga (fot. Henryk Hermanowicz, l. 60. XX w.)17 kwietnia 1389 r., był pierwszym dniem dwudniowego pogromu praskich Żydów, jaki dokonała chrześcijańska społeczność Pragi. W wyniku tych wydarzeń śmierć poniosło setki Żydów. Po tych wydarzeniach wielu Żydów wyjechało z Czech i na miejsce swojego osiedlenia wybrało Kraków. To właśnie z ich przybyciem wiąże się powstanie Synagogi Starej, która z całą pewnością funkcjonowała już w roku 1407. Synagoga Stara jest symbolem historii i tradycji krakowskich Żydów, gdyż do momentu wybuchu II wojny światowej stanowiła centralny ośrodek żydowskiego życia religijnego w Krakowie. Synagoga Stara to typowa dwunawowa gotycka synagoga oparta na wzorcach europejskich (Wormacja, Ratyzbona i Praga), wyróżniająca się jednak na tle swych europejskich pierwowzorów większymi rozmiarami. W 1557 r. synagoga uległa niemal całkowitemu spaleniu, zresztą nie był to jedyny pożar w jej historii. Dość szybko postanowiono ją odbudować, jednak w zmienionym stylu, nadając jej zgodnie z duchem epoki renesansowy charakter. Pomimo dość daleko idących zmian, zachowano dwunawowy układ synagogi, odtworzono krzyżowo-żebrowe sklepienia oraz podniesiono mury, zwieńczając je arkadową attyką. Prace budowlane trwały do 1570 r. Na kolejny kapitalny remont budynek synagogi musiał czekać wiele lat. Dopiero w 1900 r. ze względu na bardzo zły stan techniczny oraz wizualny powołano do życia Komitet Odbudowy Starej Synagogi. Wieloetapowe prace budowlane prowadzone były w latach 1904 – 1914 oraz 1924 – 1925 i znacznie poprawiły stan oraz infrastrukturę synagogi, dodając do jej unikatowej architektonicznej konsystencji neorenesansowy pierwiastek. W okresie II wojny światowej Niemcy z pełną premedytacją zdewastowali synagogę, urządzając w niej magazyny. Sprzęty liturgiczne, archiwalia oraz bezcenną bibliotekę rozkradziono lub zniszczono. Zrujnowano również synagogę w warstwie technicznej oraz architektonicznej. W latach 1956 – 1959 odbudowano Starą Synagogę, przywracając jej unikatowy wygląd. Renowację w całości sfinansowano z budżetu państwa. W 1959 r. Krakowska Kongregacja Wyznania Mojżeszowego uroczyście przekazała synagogę na cele muzealne. Zdjęcia pochodzą z zasobu Muzeum Krakowa i przedstawiają Starą Synagogę po 1865 (fot. Natan Krieger), uroczystość przekazania w dniu 13 kwietnia 1959 r. Starej Synagogi przez Kongregację Wyznania Mojżeszowego na cele muzealne. Na zdjęciu Przewodniczący Kongregacji Maciej Jakubowicz, oraz wejście do obecnego Muzeum Krakowa oddział Stara Synagoga (fot. Henryk Hermanowicz, l. 60. XX w.)17 kwietnia 1389 r., był pierwszym dniem dwudniowego pogromu praskich Żydów, jaki dokonała chrześcijańska społeczność Pragi. W wyniku tych wydarzeń śmierć poniosło setki Żydów. Po tych wydarzeniach wielu Żydów wyjechało z Czech i na miejsce swojego osiedlenia wybrało Kraków. To właśnie z ich przybyciem wiąże się powstanie Synagogi Starej, która z całą pewnością funkcjonowała już w roku 1407. Synagoga Stara jest symbolem historii i tradycji krakowskich Żydów, gdyż do momentu wybuchu II wojny światowej stanowiła centralny ośrodek żydowskiego życia religijnego w Krakowie. Synagoga Stara to typowa dwunawowa gotycka synagoga oparta na wzorcach europejskich (Wormacja, Ratyzbona i Praga), wyróżniająca się jednak na tle swych europejskich pierwowzorów większymi rozmiarami. W 1557 r. synagoga uległa niemal całkowitemu spaleniu, zresztą nie był to jedyny pożar w jej historii. Dość szybko postanowiono ją odbudować, jednak w zmienionym stylu, nadając jej zgodnie z duchem epoki renesansowy charakter. Pomimo dość daleko idących zmian, zachowano dwunawowy układ synagogi, odtworzono krzyżowo-żebrowe sklepienia oraz podniesiono mury, zwieńczając je arkadową attyką. Prace budowlane trwały do 1570 r. Na kolejny kapitalny remont budynek synagogi musiał czekać wiele lat. Dopiero w 1900 r. ze względu na bardzo zły stan techniczny oraz wizualny powołano do życia Komitet Odbudowy Starej Synagogi. Wieloetapowe prace budowlane prowadzone były w latach 1904 – 1914 oraz 1924 – 1925 i znacznie poprawiły stan oraz infrastrukturę synagogi, dodając do jej unikatowej architektonicznej konsystencji neorenesansowy pierwiastek. W okresie II wojny światowej Niemcy z pełną premedytacją zdewastowali synagogę, urządzając w niej magazyny. Sprzęty liturgiczne, archiwalia oraz bezcenną bibliotekę rozkradziono lub zniszczono. Zrujnowano również synagogę w warstwie technicznej oraz architektonicznej. W latach 1956 – 1959 odbudowano Starą Synagogę, przywracając jej unikatowy wygląd. Renowację w całości sfinansowano z budżetu państwa. W 1959 r. Krakowska Kongregacja Wyznania Mojżeszowego uroczyście przekazała synagogę na cele muzealne. Zdjęcia pochodzą z zasobu Muzeum Krakowa i przedstawiają Starą Synagogę po 1865 (fot. Natan Krieger), uroczystość przekazania w dniu 13 kwietnia 1959 r. Starej Synagogi przez Kongregację Wyznania Mojżeszowego na cele muzealne. Na zdjęciu Przewodniczący Kongregacji Maciej Jakubowicz, oraz wejście do obecnego Muzeum Krakowa oddział Stara Synagoga (fot. Henryk Hermanowicz, l. 60. XX w.)17 kwietnia 1389 r., był pierwszym dniem dwudniowego pogromu praskich Żydów, jaki dokonała chrześcijańska społeczność Pragi. W wyniku tych wydarzeń śmierć poniosło setki Żydów. Po tych wydarzeniach wielu Żydów wyjechało z Czech i na miejsce swojego osiedlenia wybrało Kraków. To właśnie z ich przybyciem wiąże się powstanie Synagogi Starej, która z całą pewnością funkcjonowała już w roku 1407. Synagoga Stara jest symbolem historii i tradycji krakowskich Żydów, gdyż do momentu wybuchu II wojny światowej stanowiła centralny ośrodek żydowskiego życia religijnego w Krakowie. Synagoga Stara to typowa dwunawowa gotycka synagoga oparta na wzorcach europejskich (Wormacja, Ratyzbona i Praga), wyróżniająca się jednak na tle swych europejskich pierwowzorów większymi rozmiarami. W 1557 r. synagoga uległa niemal całkowitemu spaleniu, zresztą nie był to jedyny pożar w jej historii. Dość szybko postanowiono ją odbudować, jednak w zmienionym stylu, nadając jej zgodnie z duchem epoki renesansowy charakter. Pomimo dość daleko idących zmian, zachowano dwunawowy układ synagogi, odtworzono krzyżowo-żebrowe sklepienia oraz podniesiono mury, zwieńczając je arkadową attyką. Prace budowlane trwały do 1570 r. Na kolejny kapitalny remont budynek synagogi musiał czekać wiele lat. Dopiero w 1900 r. ze względu na bardzo zły stan techniczny oraz wizualny powołano do życia Komitet Odbudowy Starej Synagogi. Wieloetapowe prace budowlane prowadzone były w latach 1904 – 1914 oraz 1924 – 1925 i znacznie poprawiły stan oraz infrastrukturę synagogi, dodając do jej unikatowej architektonicznej konsystencji neorenesansowy pierwiastek. W okresie II wojny światowej Niemcy z pełną premedytacją zdewastowali synagogę, urządzając w niej magazyny. Sprzęty liturgiczne, archiwalia oraz bezcenną bibliotekę rozkradziono lub zniszczono. Zrujnowano również synagogę w warstwie technicznej oraz architektonicznej. W latach 1956 – 1959 odbudowano Starą Synagogę, przywracając jej unikatowy wygląd. Renowację w całości sfinansowano z budżetu państwa. W 1959 r. Krakowska Kongregacja Wyznania Mojżeszowego uroczyście przekazała synagogę na cele muzealne. Zdjęcia pochodzą z zasobu Muzeum Krakowa i przedstawiają Starą Synagogę po 1865 (fot. Natan Krieger), uroczystość przekazania w dniu 13 kwietnia 1959 r. Starej Synagogi przez Kongregację Wyznania Mojżeszowego na cele muzealne. Na zdjęciu Przewodniczący Kongregacji Maciej Jakubowicz, oraz wejście do obecnego Muzeum Krakowa oddział Stara Synagoga (fot. Henryk Hermanowicz, l. 60. XX w.)17 kwietnia 1389 r., był pierwszym dniem dwudniowego pogromu praskich Żydów, jaki dokonała chrześcijańska społeczność Pragi. W wyniku tych wydarzeń śmierć poniosło setki Żydów. Po tych wydarzeniach wielu Żydów wyjechało z Czech i na miejsce swojego osiedlenia wybrało Kraków. To właśnie z ich przybyciem wiąże się powstanie Synagogi Starej, która z całą pewnością funkcjonowała już w roku 1407. Synagoga Stara jest symbolem historii i tradycji krakowskich Żydów, gdyż do momentu wybuchu II wojny światowej stanowiła centralny ośrodek żydowskiego życia religijnego w Krakowie. Synagoga Stara to typowa dwunawowa gotycka synagoga oparta na wzorcach europejskich (Wormacja, Ratyzbona i Praga), wyróżniająca się jednak na tle swych europejskich pierwowzorów większymi rozmiarami. W 1557 r. synagoga uległa niemal całkowitemu spaleniu, zresztą nie był to jedyny pożar w jej historii. Dość szybko postanowiono ją odbudować, jednak w zmienionym stylu, nadając jej zgodnie z duchem epoki renesansowy charakter. Pomimo dość daleko idących zmian, zachowano dwunawowy układ synagogi, odtworzono krzyżowo-żebrowe sklepienia oraz podniesiono mury, zwieńczając je arkadową attyką. Prace budowlane trwały do 1570 r. Na kolejny kapitalny remont budynek synagogi musiał czekać wiele lat. Dopiero w 1900 r. ze względu na bardzo zły stan techniczny oraz wizualny powołano do życia Komitet Odbudowy Starej Synagogi. Wieloetapowe prace budowlane prowadzone były w latach 1904 – 1914 oraz 1924 – 1925 i znacznie poprawiły stan oraz infrastrukturę synagogi, dodając do jej unikatowej architektonicznej konsystencji neorenesansowy pierwiastek. W okresie II wojny światowej Niemcy z pełną premedytacją zdewastowali synagogę, urządzając w niej magazyny. Sprzęty liturgiczne, archiwalia oraz bezcenną bibliotekę rozkradziono lub zniszczono. Zrujnowano również synagogę w warstwie technicznej oraz architektonicznej. W latach 1956 – 1959 odbudowano Starą Synagogę, przywracając jej unikatowy wygląd. Renowację w całości sfinansowano z budżetu państwa. W 1959 r. Krakowska Kongregacja Wyznania Mojżeszowego uroczyście przekazała synagogę na cele muzealne. Zdjęcia pochodzą z zasobu Muzeum Krakowa i przedstawiają Starą Synagogę po 1865 (fot. Natan Krieger), uroczystość przekazania w dniu 13 kwietnia 1959 r. Starej Synagogi przez Kongregację Wyznania Mojżeszowego na cele muzealne. Na zdjęciu Przewodniczący Kongregacji Maciej Jakubowicz, oraz wejście do obecnego Muzeum Krakowa oddział Stara Synagoga (fot. Henryk Hermanowicz, l. 60. XX w.)17 kwietnia 1389 r., był pierwszym dniem dwudniowego pogromu praskich Żydów, jaki dokonała chrześcijańska społeczność Pragi. W wyniku tych wydarzeń śmierć poniosło setki Żydów. Po tych wydarzeniach wielu Żydów wyjechało z Czech i na miejsce swojego osiedlenia wybrało Kraków. To właśnie z ich przybyciem wiąże się powstanie Synagogi Starej, która z całą pewnością funkcjonowała już w roku 1407. Synagoga Stara jest symbolem historii i tradycji krakowskich Żydów, gdyż do momentu wybuchu II wojny światowej stanowiła centralny ośrodek żydowskiego życia religijnego w Krakowie. Synagoga Stara to typowa dwunawowa gotycka synagoga oparta na wzorcach europejskich (Wormacja, Ratyzbona i Praga), wyróżniająca się jednak na tle swych europejskich pierwowzorów większymi rozmiarami. W 1557 r. synagoga uległa niemal całkowitemu spaleniu, zresztą nie był to jedyny pożar w jej historii. Dość szybko postanowiono ją odbudować, jednak w zmienionym stylu, nadając jej zgodnie z duchem epoki renesansowy charakter. Pomimo dość daleko idących zmian, zachowano dwunawowy układ synagogi, odtworzono krzyżowo-żebrowe sklepienia oraz podniesiono mury, zwieńczając je arkadową attyką. Prace budowlane trwały do 1570 r. Na kolejny kapitalny remont budynek synagogi musiał czekać wiele lat. Dopiero w 1900 r. ze względu na bardzo zły stan techniczny oraz wizualny powołano do życia Komitet Odbudowy Starej Synagogi. Wieloetapowe prace budowlane prowadzone były w latach 1904 – 1914 oraz 1924 – 1925 i znacznie poprawiły stan oraz infrastrukturę synagogi, dodając do jej unikatowej architektonicznej konsystencji neorenesansowy pierwiastek. W okresie II wojny światowej Niemcy z pełną premedytacją zdewastowali synagogę, urządzając w niej magazyny. Sprzęty liturgiczne, archiwalia oraz bezcenną bibliotekę rozkradziono lub zniszczono. Zrujnowano również synagogę w warstwie technicznej oraz architektonicznej. W latach 1956 – 1959 odbudowano Starą Synagogę, przywracając jej unikatowy wygląd. Renowację w całości sfinansowano z budżetu państwa. W 1959 r. Krakowska Kongregacja Wyznania Mojżeszowego uroczyście przekazała synagogę na cele muzealne. Zdjęcia pochodzą z zasobu Muzeum Krakowa i przedstawiają Starą Synagogę po 1865 (fot. Natan Krieger), uroczystość przekazania w dniu 13 kwietnia 1959 r. Starej Synagogi przez Kongregację Wyznania Mojżeszowego na cele muzealne. Na zdjęciu Przewodniczący Kongregacji Maciej Jakubowicz, oraz wejście do obecnego Muzeum Krakowa oddział Stara Synagoga (fot. Henryk Hermanowicz, l. 60. XX w.)17 kwietnia 1389 r., był pierwszym dniem dwudniowego pogromu praskich Żydów, jaki dokonała chrześcijańska społeczność Pragi. W wyniku tych wydarzeń śmierć poniosło setki Żydów. Po tych wydarzeniach wielu Żydów wyjechało z Czech i na miejsce swojego osiedlenia wybrało Kraków. To właśnie z ich przybyciem wiąże się powstanie Synagogi Starej, która z całą pewnością funkcjonowała już w roku 1407. Synagoga Stara jest symbolem historii i tradycji krakowskich Żydów, gdyż do momentu wybuchu II wojny światowej stanowiła centralny ośrodek żydowskiego życia religijnego w Krakowie. Synagoga Stara to typowa dwunawowa gotycka synagoga oparta na wzorcach europejskich (Wormacja, Ratyzbona i Praga), wyróżniająca się jednak na tle swych europejskich pierwowzorów większymi rozmiarami. W 1557 r. synagoga uległa niemal całkowitemu spaleniu, zresztą nie był to jedyny pożar w jej historii. Dość szybko postanowiono ją odbudować, jednak w zmienionym stylu, nadając jej zgodnie z duchem epoki renesansowy charakter. Pomimo dość daleko idących zmian, zachowano dwunawowy układ synagogi, odtworzono krzyżowo-żebrowe sklepienia oraz podniesiono mury, zwieńczając je arkadową attyką. Prace budowlane trwały do 1570 r. Na kolejny kapitalny remont budynek synagogi musiał czekać wiele lat. Dopiero w 1900 r. ze względu na bardzo zły stan techniczny oraz wizualny powołano do życia Komitet Odbudowy Starej Synagogi. Wieloetapowe prace budowlane prowadzone były w latach 1904 – 1914 oraz 1924 – 1925 i znacznie poprawiły stan oraz infrastrukturę synagogi, dodając do jej unikatowej architektonicznej konsystencji neorenesansowy pierwiastek. W okresie II wojny światowej Niemcy z pełną premedytacją zdewastowali synagogę, urządzając w niej magazyny. Sprzęty liturgiczne, archiwalia oraz bezcenną bibliotekę rozkradziono lub zniszczono. Zrujnowano również synagogę w warstwie technicznej oraz architektonicznej. W latach 1956 – 1959 odbudowano Starą Synagogę, przywracając jej unikatowy wygląd. Renowację w całości sfinansowano z budżetu państwa. W 1959 r. Krakowska Kongregacja Wyznania Mojżeszowego uroczyście przekazała synagogę na cele muzealne. Zdjęcia pochodzą z zasobu Muzeum Krakowa i przedstawiają Starą Synagogę po 1865 (fot. Natan Krieger), uroczystość przekazania w dniu 13 kwietnia 1959 r. Starej Synagogi przez Kongregację Wyznania Mojżeszowego na cele muzealne. Na zdjęciu Przewodniczący Kongregacji Maciej Jakubowicz, oraz wejście do obecnego Muzeum Krakowa oddział Stara Synagoga (fot. Henryk Hermanowicz, l. 60. XX w.)17 kwietnia 1389 r., był pierwszym dniem dwudniowego pogromu praskich Żydów, jaki dokonała chrześcijańska społeczność Pragi. W wyniku tych wydarzeń śmierć poniosło setki Żydów. Po tych wydarzeniach wielu Żydów wyjechało z Czech i na miejsce swojego osiedlenia wybrało Kraków. To właśnie z ich przybyciem wiąże się powstanie Synagogi Starej, która z całą pewnością funkcjonowała już w roku 1407. Synagoga Stara jest symbolem historii i tradycji krakowskich Żydów, gdyż do momentu wybuchu II wojny światowej stanowiła centralny ośrodek żydowskiego życia religijnego w Krakowie. Synagoga Stara to typowa dwunawowa gotycka synagoga oparta na wzorcach europejskich (Wormacja, Ratyzbona i Praga), wyróżniająca się jednak na tle swych europejskich pierwowzorów większymi rozmiarami. W 1557 r. synagoga uległa niemal całkowitemu spaleniu, zresztą nie był to jedyny pożar w jej historii. Dość szybko postanowiono ją odbudować, jednak w zmienionym stylu, nadając jej zgodnie z duchem epoki renesansowy charakter. Pomimo dość daleko idących zmian, zachowano dwunawowy układ synagogi, odtworzono krzyżowo-żebrowe sklepienia oraz podniesiono mury, zwieńczając je arkadową attyką. Prace budowlane trwały do 1570 r. Na kolejny kapitalny remont budynek synagogi musiał czekać wiele lat. Dopiero w 1900 r. ze względu na bardzo zły stan techniczny oraz wizualny powołano do życia Komitet Odbudowy Starej Synagogi. Wieloetapowe prace budowlane prowadzone były w latach 1904 – 1914 oraz 1924 – 1925 i znacznie poprawiły stan oraz infrastrukturę synagogi, dodając do jej unikatowej architektonicznej konsystencji neorenesansowy pierwiastek. W okresie II wojny światowej Niemcy z pełną premedytacją zdewastowali synagogę, urządzając w niej magazyny. Sprzęty liturgiczne, archiwalia oraz bezcenną bibliotekę rozkradziono lub zniszczono. Zrujnowano również synagogę w warstwie technicznej oraz architektonicznej. W latach 1956 – 1959 odbudowano Starą Synagogę, przywracając jej unikatowy wygląd. Renowację w całości sfinansowano z budżetu państwa. W 1959 r. Krakowska Kongregacja Wyznania Mojżeszowego uroczyście przekazała synagogę na cele muzealne. Zdjęcia pochodzą z zasobu Muzeum Krakowa i przedstawiają Starą Synagogę po 1865 (fot. Natan Krieger), uroczystość przekazania w dniu 13 kwietnia 1959 r. Starej Synagogi przez Kongregację Wyznania Mojżeszowego na cele muzealne. Na zdjęciu Przewodniczący Kongregacji Maciej Jakubowicz, oraz wejście do obecnego Muzeum Krakowa oddział Stara Synagoga (fot. Henryk Hermanowicz, l. 60. XX w.)17 kwietnia 1389 r., był pierwszym dniem dwudniowego pogromu praskich Żydów, jaki dokonała chrześcijańska społeczność Pragi. W wyniku tych wydarzeń śmierć poniosło setki Żydów. Po tych wydarzeniach wielu Żydów wyjechało z Czech i na miejsce swojego osiedlenia wybrało Kraków. To właśnie z ich przybyciem wiąże się powstanie Synagogi Starej, która z całą pewnością funkcjonowała już w roku 1407. Synagoga Stara jest symbolem historii i tradycji krakowskich Żydów, gdyż do momentu wybuchu II wojny światowej stanowiła centralny ośrodek żydowskiego życia religijnego w Krakowie. Synagoga Stara to typowa dwunawowa gotycka synagoga oparta na wzorcach europejskich (Wormacja, Ratyzbona i Praga), wyróżniająca się jednak na tle swych europejskich pierwowzorów większymi rozmiarami. W 1557 r. synagoga uległa niemal całkowitemu spaleniu, zresztą nie był to jedyny pożar w jej historii. Dość szybko postanowiono ją odbudować, jednak w zmienionym stylu, nadając jej zgodnie z duchem epoki renesansowy charakter. Pomimo dość daleko idących zmian, zachowano dwunawowy układ synagogi, odtworzono krzyżowo-żebrowe sklepienia oraz podniesiono mury, zwieńczając je arkadową attyką. Prace budowlane trwały do 1570 r. Na kolejny kapitalny remont budynek synagogi musiał czekać wiele lat. Dopiero w 1900 r. ze względu na bardzo zły stan techniczny oraz wizualny powołano do życia Komitet Odbudowy Starej Synagogi. Wieloetapowe prace budowlane prowadzone były w latach 1904 – 1914 oraz 1924 – 1925 i znacznie poprawiły stan oraz infrastrukturę synagogi, dodając do jej unikatowej architektonicznej konsystencji neorenesansowy pierwiastek. W okresie II wojny światowej Niemcy z pełną premedytacją zdewastowali synagogę, urządzając w niej magazyny. Sprzęty liturgiczne, archiwalia oraz bezcenną bibliotekę rozkradziono lub zniszczono. Zrujnowano również synagogę w warstwie technicznej oraz architektonicznej. W latach 1956 – 1959 odbudowano Starą Synagogę, przywracając jej unikatowy wygląd. Renowację w całości sfinansowano z budżetu państwa. W 1959 r. Krakowska Kongregacja Wyznania Mojżeszowego uroczyście przekazała synagogę na cele muzealne. Zdjęcia pochodzą z zasobu Muzeum Krakowa i przedstawiają Starą Synagogę po 1865 (fot. Natan Krieger), uroczystość przekazania w dniu 13 kwietnia 1959 r. Starej Synagogi przez Kongregację Wyznania Mojżeszowego na cele muzealne. Na zdjęciu Przewodniczący Kongregacji Maciej Jakubowicz, oraz wejście do obecnego Muzeum Krakowa oddział Stara Synagoga (fot. Henryk Hermanowicz, l. 60. XX w.)17 kwietnia 1389 r., był pierwszym dniem dwudniowego pogromu praskich Żydów, jaki dokonała chrześcijańska społeczność Pragi. W wyniku tych wydarzeń śmierć poniosło setki Żydów. Po tych wydarzeniach wielu Żydów wyjechało z Czech i na miejsce swojego osiedlenia wybrało Kraków. To właśnie z ich przybyciem wiąże się powstanie Synagogi Starej, która z całą pewnością funkcjonowała już w roku 1407. Synagoga Stara jest symbolem historii i tradycji krakowskich Żydów, gdyż do momentu wybuchu II wojny światowej stanowiła centralny ośrodek żydowskiego życia religijnego w Krakowie. Synagoga Stara to typowa dwunawowa gotycka synagoga oparta na wzorcach europejskich (Wormacja, Ratyzbona i Praga), wyróżniająca się jednak na tle swych europejskich pierwowzorów większymi rozmiarami. W 1557 r. synagoga uległa niemal całkowitemu spaleniu, zresztą nie był to jedyny pożar w jej historii. Dość szybko postanowiono ją odbudować, jednak w zmienionym stylu, nadając jej zgodnie z duchem epoki renesansowy charakter. Pomimo dość daleko idących zmian, zachowano dwunawowy układ synagogi, odtworzono krzyżowo-żebrowe sklepienia oraz podniesiono mury, zwieńczając je arkadową attyką. Prace budowlane trwały do 1570 r. Na kolejny kapitalny remont budynek synagogi musiał czekać wiele lat. Dopiero w 1900 r. ze względu na bardzo zły stan techniczny oraz wizualny powołano do życia Komitet Odbudowy Starej Synagogi. Wieloetapowe prace budowlane prowadzone były w latach 1904 – 1914 oraz 1924 – 1925 i znacznie poprawiły stan oraz infrastrukturę synagogi, dodając do jej unikatowej architektonicznej konsystencji neorenesansowy pierwiastek. W okresie II wojny światowej Niemcy z pełną premedytacją zdewastowali synagogę, urządzając w niej magazyny. Sprzęty liturgiczne, archiwalia oraz bezcenną bibliotekę rozkradziono lub zniszczono. Zrujnowano również synagogę w warstwie technicznej oraz architektonicznej. W latach 1956 – 1959 odbudowano Starą Synagogę, przywracając jej unikatowy wygląd. Renowację w całości sfinansowano z budżetu państwa. W 1959 r. Krakowska Kongregacja Wyznania Mojżeszowego uroczyście przekazała synagogę na cele muzealne. Zdjęcia pochodzą z zasobu Muzeum Krakowa i przedstawiają Starą Synagogę po 1865 (fot. Natan Krieger), uroczystość przekazania w dniu 13 kwietnia 1959 r. Starej Synagogi przez Kongregację Wyznania Mojżeszowego na cele muzealne. Na zdjęciu Przewodniczący Kongregacji Maciej Jakubowicz, oraz wejście do obecnego Muzeum Krakowa oddział Stara Synagoga (fot. Henryk Hermanowicz, l. 60. XX w.)17 kwietnia 1389 r., był pierwszym dniem dwudniowego pogromu praskich Żydów, jaki dokonała chrześcijańska społeczność Pragi. W wyniku tych wydarzeń śmierć poniosło setki Żydów. Po tych wydarzeniach wielu Żydów wyjechało z Czech i na miejsce swojego osiedlenia wybrało Kraków. To właśnie z ich przybyciem wiąże się powstanie Synagogi Starej, która z całą pewnością funkcjonowała już w roku 1407. Synagoga Stara jest symbolem historii i tradycji krakowskich Żydów, gdyż do momentu wybuchu II wojny światowej stanowiła centralny ośrodek żydowskiego życia religijnego w Krakowie. Synagoga Stara to typowa dwunawowa gotycka synagoga oparta na wzorcach europejskich (Wormacja, Ratyzbona i Praga), wyróżniająca się jednak na tle swych europejskich pierwowzorów większymi rozmiarami. W 1557 r. synagoga uległa niemal całkowitemu spaleniu, zresztą nie był to jedyny pożar w jej historii. Dość szybko postanowiono ją odbudować, jednak w zmienionym stylu, nadając jej zgodnie z duchem epoki renesansowy charakter. Pomimo dość daleko idących zmian, zachowano dwunawowy układ synagogi, odtworzono krzyżowo-żebrowe sklepienia oraz podniesiono mury, zwieńczając je arkadową attyką. Prace budowlane trwały do 1570 r. Na kolejny kapitalny remont budynek synagogi musiał czekać wiele lat. Dopiero w 1900 r. ze względu na bardzo zły stan techniczny oraz wizualny powołano do życia Komitet Odbudowy Starej Synagogi. Wieloetapowe prace budowlane prowadzone były w latach 1904 – 1914 oraz 1924 – 1925 i znacznie poprawiły stan oraz infrastrukturę synagogi, dodając do jej unikatowej architektonicznej konsystencji neorenesansowy pierwiastek. W okresie II wojny światowej Niemcy z pełną premedytacją zdewastowali synagogę, urządzając w niej magazyny. Sprzęty liturgiczne, archiwalia oraz bezcenną bibliotekę rozkradziono lub zniszczono. Zrujnowano również synagogę w warstwie technicznej oraz architektonicznej. W latach 1956 – 1959 odbudowano Starą Synagogę, przywracając jej unikatowy wygląd. Renowację w całości sfinansowano z budżetu państwa. W 1959 r. Krakowska Kongregacja Wyznania Mojżeszowego uroczyście przekazała synagogę na cele muzealne. Zdjęcia pochodzą z zasobu Muzeum Krakowa i przedstawiają Starą Synagogę po 1865 (fot. Natan Krieger), uroczystość przekazania w dniu 13 kwietnia 1959 r. Starej Synagogi przez Kongregację Wyznania Mojżeszowego na cele muzealne. Na zdjęciu Przewodniczący Kongregacji Maciej Jakubowicz, oraz wejście do obecnego Muzeum Krakowa oddział Stara Synagoga (fot. Henryk Hermanowicz, l. 60. XX w.)

Radłów » Re: Działania Burmistrza
Pora się dokształcić Prowokatorku. Burmistrz wykonuje to co mu uchwali rada gminy.

Radłów » Re: Działania Burmistrza
Uprawianie sportu to inwestycja we własne zdrowie ale żeby to zrozumieć trzeba mniej pić.

Baborów » Re: D..olec ma pracę?
17 kwietnia 1389 r., był pierwszym dniem dwudniowego pogromu praskich Żydów, jaki dokonała chrześcijańska społeczność Pragi. W wyniku tych wydarzeń śmierć poniosło setki Żydów. Po tych wydarzeniach wielu Żydów wyjechało z Czech i na miejsce swojego osiedlenia wybrało Kraków. To właśnie z ich przybyciem wiąże się powstanie Synagogi Starej, która z całą pewnością funkcjonowała już w roku 1407. Synagoga Stara jest symbolem historii i tradycji krakowskich Żydów, gdyż do momentu wybuchu II wojny światowej stanowiła centralny ośrodek żydowskiego życia religijnego w Krakowie. Synagoga Stara to typowa dwunawowa gotycka synagoga oparta na wzorcach europejskich (Wormacja, Ratyzbona i Praga), wyróżniająca się jednak na tle swych europejskich pierwowzorów większymi rozmiarami. W 1557 r. synagoga uległa niemal całkowitemu spaleniu, zresztą nie był to jedyny pożar w jej historii. Dość szybko postanowiono ją odbudować, jednak w zmienionym stylu, nadając jej zgodnie z duchem epoki renesansowy charakter. Pomimo dość daleko idących zmian, zachowano dwunawowy układ synagogi, odtworzono krzyżowo-żebrowe sklepienia oraz podniesiono mury, zwieńczając je arkadową attyką. Prace budowlane trwały do 1570 r. Na kolejny kapitalny remont budynek synagogi musiał czekać wiele lat. Dopiero w 1900 r. ze względu na bardzo zły stan techniczny oraz wizualny powołano do życia Komitet Odbudowy Starej Synagogi. Wieloetapowe prace budowlane prowadzone były w latach 1904 – 1914 oraz 1924 – 1925 i znacznie poprawiły stan oraz infrastrukturę synagogi, dodając do jej unikatowej architektonicznej konsystencji neorenesansowy pierwiastek. W okresie II wojny światowej Niemcy z pełną premedytacją zdewastowali synagogę, urządzając w niej magazyny. Sprzęty liturgiczne, archiwalia oraz bezcenną bibliotekę rozkradziono lub zniszczono. Zrujnowano również synagogę w warstwie technicznej oraz architektonicznej. W latach 1956 – 1959 odbudowano Starą Synagogę, przywracając jej unikatowy wygląd. Renowację w całości sfinansowano z budżetu państwa. W 1959 r. Krakowska Kongregacja Wyznania Mojżeszowego uroczyście przekazała synagogę na cele muzealne. Zdjęcia pochodzą z zasobu Muzeum Krakowa i przedstawiają Starą Synagogę po 1865 (fot. Natan Krieger), uroczystość przekazania w dniu 13 kwietnia 1959 r. Starej Synagogi przez Kongregację Wyznania Mojżeszowego na cele muzealne. Na zdjęciu Przewodniczący Kongregacji Maciej Jakubowicz, oraz wejście do obecnego Muzeum Krakowa oddział Stara Synagoga (fot. Henryk Hermanowicz, l. 60. XX w.)17 kwietnia 1389 r., był pierwszym dniem dwudniowego pogromu praskich Żydów, jaki dokonała chrześcijańska społeczność Pragi. W wyniku tych wydarzeń śmierć poniosło setki Żydów. Po tych wydarzeniach wielu Żydów wyjechało z Czech i na miejsce swojego osiedlenia wybrało Kraków. To właśnie z ich przybyciem wiąże się powstanie Synagogi Starej, która z całą pewnością funkcjonowała już w roku 1407. Synagoga Stara jest symbolem historii i tradycji krakowskich Żydów, gdyż do momentu wybuchu II wojny światowej stanowiła centralny ośrodek żydowskiego życia religijnego w Krakowie. Synagoga Stara to typowa dwunawowa gotycka synagoga oparta na wzorcach europejskich (Wormacja, Ratyzbona i Praga), wyróżniająca się jednak na tle swych europejskich pierwowzorów większymi rozmiarami. W 1557 r. synagoga uległa niemal całkowitemu spaleniu, zresztą nie był to jedyny pożar w jej historii. Dość szybko postanowiono ją odbudować, jednak w zmienionym stylu, nadając jej zgodnie z duchem epoki renesansowy charakter. Pomimo dość daleko idących zmian, zachowano dwunawowy układ synagogi, odtworzono krzyżowo-żebrowe sklepienia oraz podniesiono mury, zwieńczając je arkadową attyką. Prace budowlane trwały do 1570 r. Na kolejny kapitalny remont budynek synagogi musiał czekać wiele lat. Dopiero w 1900 r. ze względu na bardzo zły stan techniczny oraz wizualny powołano do życia Komitet Odbudowy Starej Synagogi. Wieloetapowe prace budowlane prowadzone były w latach 1904 – 1914 oraz 1924 – 1925 i znacznie poprawiły stan oraz infrastrukturę synagogi, dodając do jej unikatowej architektonicznej konsystencji neorenesansowy pierwiastek. W okresie II wojny światowej Niemcy z pełną premedytacją zdewastowali synagogę, urządzając w niej magazyny. Sprzęty liturgiczne, archiwalia oraz bezcenną bibliotekę rozkradziono lub zniszczono. Zrujnowano również synagogę w warstwie technicznej oraz architektonicznej. W latach 1956 – 1959 odbudowano Starą Synagogę, przywracając jej unikatowy wygląd. Renowację w całości sfinansowano z budżetu państwa. W 1959 r. Krakowska Kongregacja Wyznania Mojżeszowego uroczyście przekazała synagogę na cele muzealne. Zdjęcia pochodzą z zasobu Muzeum Krakowa i przedstawiają Starą Synagogę po 1865 (fot. Natan Krieger), uroczystość przekazania w dniu 13 kwietnia 1959 r. Starej Synagogi przez Kongregację Wyznania Mojżeszowego na cele muzealne. Na zdjęciu Przewodniczący Kongregacji Maciej Jakubowicz, oraz wejście do obecnego Muzeum Krakowa oddział Stara Synagoga (fot. Henryk Hermanowicz, l. 60. XX w.)17 kwietnia 1389 r., był pierwszym dniem dwudniowego pogromu praskich Żydów, jaki dokonała chrześcijańska społeczność Pragi. W wyniku tych wydarzeń śmierć poniosło setki Żydów. Po tych wydarzeniach wielu Żydów wyjechało z Czech i na miejsce swojego osiedlenia wybrało Kraków. To właśnie z ich przybyciem wiąże się powstanie Synagogi Starej, która z całą pewnością funkcjonowała już w roku 1407. Synagoga Stara jest symbolem historii i tradycji krakowskich Żydów, gdyż do momentu wybuchu II wojny światowej stanowiła centralny ośrodek żydowskiego życia religijnego w Krakowie. Synagoga Stara to typowa dwunawowa gotycka synagoga oparta na wzorcach europejskich (Wormacja, Ratyzbona i Praga), wyróżniająca się jednak na tle swych europejskich pierwowzorów większymi rozmiarami. W 1557 r. synagoga uległa niemal całkowitemu spaleniu, zresztą nie był to jedyny pożar w jej historii. Dość szybko postanowiono ją odbudować, jednak w zmienionym stylu, nadając jej zgodnie z duchem epoki renesansowy charakter. Pomimo dość daleko idących zmian, zachowano dwunawowy układ synagogi, odtworzono krzyżowo-żebrowe sklepienia oraz podniesiono mury, zwieńczając je arkadową attyką. Prace budowlane trwały do 1570 r. Na kolejny kapitalny remont budynek synagogi musiał czekać wiele lat. Dopiero w 1900 r. ze względu na bardzo zły stan techniczny oraz wizualny powołano do życia Komitet Odbudowy Starej Synagogi. Wieloetapowe prace budowlane prowadzone były w latach 1904 – 1914 oraz 1924 – 1925 i znacznie poprawiły stan oraz infrastrukturę synagogi, dodając do jej unikatowej architektonicznej konsystencji neorenesansowy pierwiastek. W okresie II wojny światowej Niemcy z pełną premedytacją zdewastowali synagogę, urządzając w niej magazyny. Sprzęty liturgiczne, archiwalia oraz bezcenną bibliotekę rozkradziono lub zniszczono. Zrujnowano również synagogę w warstwie technicznej oraz architektonicznej. W latach 1956 – 1959 odbudowano Starą Synagogę, przywracając jej unikatowy wygląd. Renowację w całości sfinansowano z budżetu państwa. W 1959 r. Krakowska Kongregacja Wyznania Mojżeszowego uroczyście przekazała synagogę na cele muzealne. Zdjęcia pochodzą z zasobu Muzeum Krakowa i przedstawiają Starą Synagogę po 1865 (fot. Natan Krieger), uroczystość przekazania w dniu 13 kwietnia 1959 r. Starej Synagogi przez Kongregację Wyznania Mojżeszowego na cele muzealne. Na zdjęciu Przewodniczący Kongregacji Maciej Jakubowicz, oraz wejście do obecnego Muzeum Krakowa oddział Stara Synagoga (fot. Henryk Hermanowicz, l. 60. XX w.)17 kwietnia 1389 r., był pierwszym dniem dwudniowego pogromu praskich Żydów, jaki dokonała chrześcijańska społeczność Pragi. W wyniku tych wydarzeń śmierć poniosło setki Żydów. Po tych wydarzeniach wielu Żydów wyjechało z Czech i na miejsce swojego osiedlenia wybrało Kraków. To właśnie z ich przybyciem wiąże się powstanie Synagogi Starej, która z całą pewnością funkcjonowała już w roku 1407. Synagoga Stara jest symbolem historii i tradycji krakowskich Żydów, gdyż do momentu wybuchu II wojny światowej stanowiła centralny ośrodek żydowskiego życia religijnego w Krakowie. Synagoga Stara to typowa dwunawowa gotycka synagoga oparta na wzorcach europejskich (Wormacja, Ratyzbona i Praga), wyróżniająca się jednak na tle swych europejskich pierwowzorów większymi rozmiarami. W 1557 r. synagoga uległa niemal całkowitemu spaleniu, zresztą nie był to jedyny pożar w jej historii. Dość szybko postanowiono ją odbudować, jednak w zmienionym stylu, nadając jej zgodnie z duchem epoki renesansowy charakter. Pomimo dość daleko idących zmian, zachowano dwunawowy układ synagogi, odtworzono krzyżowo-żebrowe sklepienia oraz podniesiono mury, zwieńczając je arkadową attyką. Prace budowlane trwały do 1570 r. Na kolejny kapitalny remont budynek synagogi musiał czekać wiele lat. Dopiero w 1900 r. ze względu na bardzo zły stan techniczny oraz wizualny powołano do życia Komitet Odbudowy Starej Synagogi. Wieloetapowe prace budowlane prowadzone były w latach 1904 – 1914 oraz 1924 – 1925 i znacznie poprawiły stan oraz infrastrukturę synagogi, dodając do jej unikatowej architektonicznej konsystencji neorenesansowy pierwiastek. W okresie II wojny światowej Niemcy z pełną premedytacją zdewastowali synagogę, urządzając w niej magazyny. Sprzęty liturgiczne, archiwalia oraz bezcenną bibliotekę rozkradziono lub zniszczono. Zrujnowano również synagogę w warstwie technicznej oraz architektonicznej. W latach 1956 – 1959 odbudowano Starą Synagogę, przywracając jej unikatowy wygląd. Renowację w całości sfinansowano z budżetu państwa. W 1959 r. Krakowska Kongregacja Wyznania Mojżeszowego uroczyście przekazała synagogę na cele muzealne. Zdjęcia pochodzą z zasobu Muzeum Krakowa i przedstawiają Starą Synagogę po 1865 (fot. Natan Krieger), uroczystość przekazania w dniu 13 kwietnia 1959 r. Starej Synagogi przez Kongregację Wyznania Mojżeszowego na cele muzealne. Na zdjęciu Przewodniczący Kongregacji Maciej Jakubowicz, oraz wejście do obecnego Muzeum Krakowa oddział Stara Synagoga (fot. Henryk Hermanowicz, l. 60. XX w.)17 kwietnia 1389 r., był pierwszym dniem dwudniowego pogromu praskich Żydów, jaki dokonała chrześcijańska społeczność Pragi. W wyniku tych wydarzeń śmierć poniosło setki Żydów. Po tych wydarzeniach wielu Żydów wyjechało z Czech i na miejsce swojego osiedlenia wybrało Kraków. To właśnie z ich przybyciem wiąże się powstanie Synagogi Starej, która z całą pewnością funkcjonowała już w roku 1407. Synagoga Stara jest symbolem historii i tradycji krakowskich Żydów, gdyż do momentu wybuchu II wojny światowej stanowiła centralny ośrodek żydowskiego życia religijnego w Krakowie. Synagoga Stara to typowa dwunawowa gotycka synagoga oparta na wzorcach europejskich (Wormacja, Ratyzbona i Praga), wyróżniająca się jednak na tle swych europejskich pierwowzorów większymi rozmiarami. W 1557 r. synagoga uległa niemal całkowitemu spaleniu, zresztą nie był to jedyny pożar w jej historii. Dość szybko postanowiono ją odbudować, jednak w zmienionym stylu, nadając jej zgodnie z duchem epoki renesansowy charakter. Pomimo dość daleko idących zmian, zachowano dwunawowy układ synagogi, odtworzono krzyżowo-żebrowe sklepienia oraz podniesiono mury, zwieńczając je arkadową attyką. Prace budowlane trwały do 1570 r. Na kolejny kapitalny remont budynek synagogi musiał czekać wiele lat. Dopiero w 1900 r. ze względu na bardzo zły stan techniczny oraz wizualny powołano do życia Komitet Odbudowy Starej Synagogi. Wieloetapowe prace budowlane prowadzone były w latach 1904 – 1914 oraz 1924 – 1925 i znacznie poprawiły stan oraz infrastrukturę synagogi, dodając do jej unikatowej architektonicznej konsystencji neorenesansowy pierwiastek. W okresie II wojny światowej Niemcy z pełną premedytacją zdewastowali synagogę, urządzając w niej magazyny. Sprzęty liturgiczne, archiwalia oraz bezcenną bibliotekę rozkradziono lub zniszczono. Zrujnowano również synagogę w warstwie technicznej oraz architektonicznej. W latach 1956 – 1959 odbudowano Starą Synagogę, przywracając jej unikatowy wygląd. Renowację w całości sfinansowano z budżetu państwa. W 1959 r. Krakowska Kongregacja Wyznania Mojżeszowego uroczyście przekazała synagogę na cele muzealne. Zdjęcia pochodzą z zasobu Muzeum Krakowa i przedstawiają Starą Synagogę po 1865 (fot. Natan Krieger), uroczystość przekazania w dniu 13 kwietnia 1959 r. Starej Synagogi przez Kongregację Wyznania Mojżeszowego na cele muzealne. Na zdjęciu Przewodniczący Kongregacji Maciej Jakubowicz, oraz wejście do obecnego Muzeum Krakowa oddział Stara Synagoga (fot. Henryk Hermanowicz, l. 60. XX w.)17 kwietnia 1389 r., był pierwszym dniem dwudniowego pogromu praskich Żydów, jaki dokonała chrześcijańska społeczność Pragi. W wyniku tych wydarzeń śmierć poniosło setki Żydów. Po tych wydarzeniach wielu Żydów wyjechało z Czech i na miejsce swojego osiedlenia wybrało Kraków. To właśnie z ich przybyciem wiąże się powstanie Synagogi Starej, która z całą pewnością funkcjonowała już w roku 1407. Synagoga Stara jest symbolem historii i tradycji krakowskich Żydów, gdyż do momentu wybuchu II wojny światowej stanowiła centralny ośrodek żydowskiego życia religijnego w Krakowie. Synagoga Stara to typowa dwunawowa gotycka synagoga oparta na wzorcach europejskich (Wormacja, Ratyzbona i Praga), wyróżniająca się jednak na tle swych europejskich pierwowzorów większymi rozmiarami. W 1557 r. synagoga uległa niemal całkowitemu spaleniu, zresztą nie był to jedyny pożar w jej historii. Dość szybko postanowiono ją odbudować, jednak w zmienionym stylu, nadając jej zgodnie z duchem epoki renesansowy charakter. Pomimo dość daleko idących zmian, zachowano dwunawowy układ synagogi, odtworzono krzyżowo-żebrowe sklepienia oraz podniesiono mury, zwieńczając je arkadową attyką. Prace budowlane trwały do 1570 r. Na kolejny kapitalny remont budynek synagogi musiał czekać wiele lat. Dopiero w 1900 r. ze względu na bardzo zły stan techniczny oraz wizualny powołano do życia Komitet Odbudowy Starej Synagogi. Wieloetapowe prace budowlane prowadzone były w latach 1904 – 1914 oraz 1924 – 1925 i znacznie poprawiły stan oraz infrastrukturę synagogi, dodając do jej unikatowej architektonicznej konsystencji neorenesansowy pierwiastek. W okresie II wojny światowej Niemcy z pełną premedytacją zdewastowali synagogę, urządzając w niej magazyny. Sprzęty liturgiczne, archiwalia oraz bezcenną bibliotekę rozkradziono lub zniszczono. Zrujnowano również synagogę w warstwie technicznej oraz architektonicznej. W latach 1956 – 1959 odbudowano Starą Synagogę, przywracając jej unikatowy wygląd. Renowację w całości sfinansowano z budżetu państwa. W 1959 r. Krakowska Kongregacja Wyznania Mojżeszowego uroczyście przekazała synagogę na cele muzealne. Zdjęcia pochodzą z zasobu Muzeum Krakowa i przedstawiają Starą Synagogę po 1865 (fot. Natan Krieger), uroczystość przekazania w dniu 13 kwietnia 1959 r. Starej Synagogi przez Kongregację Wyznania Mojżeszowego na cele muzealne. Na zdjęciu Przewodniczący Kongregacji Maciej Jakubowicz, oraz wejście do obecnego Muzeum Krakowa oddział Stara Synagoga (fot. Henryk Hermanowicz, l. 60. XX w.)17 kwietnia 1389 r., był pierwszym dniem dwudniowego pogromu praskich Żydów, jaki dokonała chrześcijańska społeczność Pragi. W wyniku tych wydarzeń śmierć poniosło setki Żydów. Po tych wydarzeniach wielu Żydów wyjechało z Czech i na miejsce swojego osiedlenia wybrało Kraków. To właśnie z ich przybyciem wiąże się powstanie Synagogi Starej, która z całą pewnością funkcjonowała już w roku 1407. Synagoga Stara jest symbolem historii i tradycji krakowskich Żydów, gdyż do momentu wybuchu II wojny światowej stanowiła centralny ośrodek żydowskiego życia religijnego w Krakowie. Synagoga Stara to typowa dwunawowa gotycka synagoga oparta na wzorcach europejskich (Wormacja, Ratyzbona i Praga), wyróżniająca się jednak na tle swych europejskich pierwowzorów większymi rozmiarami. W 1557 r. synagoga uległa niemal całkowitemu spaleniu, zresztą nie był to jedyny pożar w jej historii. Dość szybko postanowiono ją odbudować, jednak w zmienionym stylu, nadając jej zgodnie z duchem epoki renesansowy charakter. Pomimo dość daleko idących zmian, zachowano dwunawowy układ synagogi, odtworzono krzyżowo-żebrowe sklepienia oraz podniesiono mury, zwieńczając je arkadową attyką. Prace budowlane trwały do 1570 r. Na kolejny kapitalny remont budynek synagogi musiał czekać wiele lat. Dopiero w 1900 r. ze względu na bardzo zły stan techniczny oraz wizualny powołano do życia Komitet Odbudowy Starej Synagogi. Wieloetapowe prace budowlane prowadzone były w latach 1904 – 1914 oraz 1924 – 1925 i znacznie poprawiły stan oraz infrastrukturę synagogi, dodając do jej unikatowej architektonicznej konsystencji neorenesansowy pierwiastek. W okresie II wojny światowej Niemcy z pełną premedytacją zdewastowali synagogę, urządzając w niej magazyny. Sprzęty liturgiczne, archiwalia oraz bezcenną bibliotekę rozkradziono lub zniszczono. Zrujnowano również synagogę w warstwie technicznej oraz architektonicznej. W latach 1956 – 1959 odbudowano Starą Synagogę, przywracając jej unikatowy wygląd. Renowację w całości sfinansowano z budżetu państwa. W 1959 r. Krakowska Kongregacja Wyznania Mojżeszowego uroczyście przekazała synagogę na cele muzealne. Zdjęcia pochodzą z zasobu Muzeum Krakowa i przedstawiają Starą Synagogę po 1865 (fot. Natan Krieger), uroczystość przekazania w dniu 13 kwietnia 1959 r. Starej Synagogi przez Kongregację Wyznania Mojżeszowego na cele muzealne. Na zdjęciu Przewodniczący Kongregacji Maciej Jakubowicz, oraz wejście do obecnego Muzeum Krakowa oddział Stara Synagoga (fot. Henryk Hermanowicz, l. 60. XX w.)17 kwietnia 1389 r., był pierwszym dniem dwudniowego pogromu praskich Żydów, jaki dokonała chrześcijańska społeczność Pragi. W wyniku tych wydarzeń śmierć poniosło setki Żydów. Po tych wydarzeniach wielu Żydów wyjechało z Czech i na miejsce swojego osiedlenia wybrało Kraków. To właśnie z ich przybyciem wiąże się powstanie Synagogi Starej, która z całą pewnością funkcjonowała już w roku 1407. Synagoga Stara jest symbolem historii i tradycji krakowskich Żydów, gdyż do momentu wybuchu II wojny światowej stanowiła centralny ośrodek żydowskiego życia religijnego w Krakowie. Synagoga Stara to typowa dwunawowa gotycka synagoga oparta na wzorcach europejskich (Wormacja, Ratyzbona i Praga), wyróżniająca się jednak na tle swych europejskich pierwowzorów większymi rozmiarami. W 1557 r. synagoga uległa niemal całkowitemu spaleniu, zresztą nie był to jedyny pożar w jej historii. Dość szybko postanowiono ją odbudować, jednak w zmienionym stylu, nadając jej zgodnie z duchem epoki renesansowy charakter. Pomimo dość daleko idących zmian, zachowano dwunawowy układ synagogi, odtworzono krzyżowo-żebrowe sklepienia oraz podniesiono mury, zwieńczając je arkadową attyką. Prace budowlane trwały do 1570 r. Na kolejny kapitalny remont budynek synagogi musiał czekać wiele lat. Dopiero w 1900 r. ze względu na bardzo zły stan techniczny oraz wizualny powołano do życia Komitet Odbudowy Starej Synagogi. Wieloetapowe prace budowlane prowadzone były w latach 1904 – 1914 oraz 1924 – 1925 i znacznie poprawiły stan oraz infrastrukturę synagogi, dodając do jej unikatowej architektonicznej konsystencji neorenesansowy pierwiastek. W okresie II wojny światowej Niemcy z pełną premedytacją zdewastowali synagogę, urządzając w niej magazyny. Sprzęty liturgiczne, archiwalia oraz bezcenną bibliotekę rozkradziono lub zniszczono. Zrujnowano również synagogę w warstwie technicznej oraz architektonicznej. W latach 1956 – 1959 odbudowano Starą Synagogę, przywracając jej unikatowy wygląd. Renowację w całości sfinansowano z budżetu państwa. W 1959 r. Krakowska Kongregacja Wyznania Mojżeszowego uroczyście przekazała synagogę na cele muzealne. Zdjęcia pochodzą z zasobu Muzeum Krakowa i przedstawiają Starą Synagogę po 1865 (fot. Natan Krieger), uroczystość przekazania w dniu 13 kwietnia 1959 r. Starej Synagogi przez Kongregację Wyznania Mojżeszowego na cele muzealne. Na zdjęciu Przewodniczący Kongregacji Maciej Jakubowicz, oraz wejście do obecnego Muzeum Krakowa oddział Stara Synagoga (fot. Henryk Hermanowicz, l. 60. XX w.)17 kwietnia 1389 r., był pierwszym dniem dwudniowego pogromu praskich Żydów, jaki dokonała chrześcijańska społeczność Pragi. W wyniku tych wydarzeń śmierć poniosło setki Żydów. Po tych wydarzeniach wielu Żydów wyjechało z Czech i na miejsce swojego osiedlenia wybrało Kraków. To właśnie z ich przybyciem wiąże się powstanie Synagogi Starej, która z całą pewnością funkcjonowała już w roku 1407. Synagoga Stara jest symbolem historii i tradycji krakowskich Żydów, gdyż do momentu wybuchu II wojny światowej stanowiła centralny ośrodek żydowskiego życia religijnego w Krakowie. Synagoga Stara to typowa dwunawowa gotycka synagoga oparta na wzorcach europejskich (Wormacja, Ratyzbona i Praga), wyróżniająca się jednak na tle swych europejskich pierwowzorów większymi rozmiarami. W 1557 r. synagoga uległa niemal całkowitemu spaleniu, zresztą nie był to jedyny pożar w jej historii. Dość szybko postanowiono ją odbudować, jednak w zmienionym stylu, nadając jej zgodnie z duchem epoki renesansowy charakter. Pomimo dość daleko idących zmian, zachowano dwunawowy układ synagogi, odtworzono krzyżowo-żebrowe sklepienia oraz podniesiono mury, zwieńczając je arkadową attyką. Prace budowlane trwały do 1570 r. Na kolejny kapitalny remont budynek synagogi musiał czekać wiele lat. Dopiero w 1900 r. ze względu na bardzo zły stan techniczny oraz wizualny powołano do życia Komitet Odbudowy Starej Synagogi. Wieloetapowe prace budowlane prowadzone były w latach 1904 – 1914 oraz 1924 – 1925 i znacznie poprawiły stan oraz infrastrukturę synagogi, dodając do jej unikatowej architektonicznej konsystencji neorenesansowy pierwiastek. W okresie II wojny światowej Niemcy z pełną premedytacją zdewastowali synagogę, urządzając w niej magazyny. Sprzęty liturgiczne, archiwalia oraz bezcenną bibliotekę rozkradziono lub zniszczono. Zrujnowano również synagogę w warstwie technicznej oraz architektonicznej. W latach 1956 – 1959 odbudowano Starą Synagogę, przywracając jej unikatowy wygląd. Renowację w całości sfinansowano z budżetu państwa. W 1959 r. Krakowska Kongregacja Wyznania Mojżeszowego uroczyście przekazała synagogę na cele muzealne. Zdjęcia pochodzą z zasobu Muzeum Krakowa i przedstawiają Starą Synagogę po 1865 (fot. Natan Krieger), uroczystość przekazania w dniu 13 kwietnia 1959 r. Starej Synagogi przez Kongregację Wyznania Mojżeszowego na cele muzealne. Na zdjęciu Przewodniczący Kongregacji Maciej Jakubowicz, oraz wejście do obecnego Muzeum Krakowa oddział Stara Synagoga (fot. Henryk Hermanowicz, l. 60. XX w.)17 kwietnia 1389 r., był pierwszym dniem dwudniowego pogromu praskich Żydów, jaki dokonała chrześcijańska społeczność Pragi. W wyniku tych wydarzeń śmierć poniosło setki Żydów. Po tych wydarzeniach wielu Żydów wyjechało z Czech i na miejsce swojego osiedlenia wybrało Kraków. To właśnie z ich przybyciem wiąże się powstanie Synagogi Starej, która z całą pewnością funkcjonowała już w roku 1407. Synagoga Stara jest symbolem historii i tradycji krakowskich Żydów, gdyż do momentu wybuchu II wojny światowej stanowiła centralny ośrodek żydowskiego życia religijnego w Krakowie. Synagoga Stara to typowa dwunawowa gotycka synagoga oparta na wzorcach europejskich (Wormacja, Ratyzbona i Praga), wyróżniająca się jednak na tle swych europejskich pierwowzorów większymi rozmiarami. W 1557 r. synagoga uległa niemal całkowitemu spaleniu, zresztą nie był to jedyny pożar w jej historii. Dość szybko postanowiono ją odbudować, jednak w zmienionym stylu, nadając jej zgodnie z duchem epoki renesansowy charakter. Pomimo dość daleko idących zmian, zachowano dwunawowy układ synagogi, odtworzono krzyżowo-żebrowe sklepienia oraz podniesiono mury, zwieńczając je arkadową attyką. Prace budowlane trwały do 1570 r. Na kolejny kapitalny remont budynek synagogi musiał czekać wiele lat. Dopiero w 1900 r. ze względu na bardzo zły stan techniczny oraz wizualny powołano do życia Komitet Odbudowy Starej Synagogi. Wieloetapowe prace budowlane prowadzone były w latach 1904 – 1914 oraz 1924 – 1925 i znacznie poprawiły stan oraz infrastrukturę synagogi, dodając do jej unikatowej architektonicznej konsystencji neorenesansowy pierwiastek. W okresie II wojny światowej Niemcy z pełną premedytacją zdewastowali synagogę, urządzając w niej magazyny. Sprzęty liturgiczne, archiwalia oraz bezcenną bibliotekę rozkradziono lub zniszczono. Zrujnowano również synagogę w warstwie technicznej oraz architektonicznej. W latach 1956 – 1959 odbudowano Starą Synagogę, przywracając jej unikatowy wygląd. Renowację w całości sfinansowano z budżetu państwa. W 1959 r. Krakowska Kongregacja Wyznania Mojżeszowego uroczyście przekazała synagogę na cele muzealne. Zdjęcia pochodzą z zasobu Muzeum Krakowa i przedstawiają Starą Synagogę po 1865 (fot. Natan Krieger), uroczystość przekazania w dniu 13 kwietnia 1959 r. Starej Synagogi przez Kongregację Wyznania Mojżeszowego na cele muzealne. Na zdjęciu Przewodniczący Kongregacji Maciej Jakubowicz, oraz wejście do obecnego Muzeum Krakowa oddział Stara Synagoga (fot. Henryk Hermanowicz, l. 60. XX w.)17 kwietnia 1389 r., był pierwszym dniem dwudniowego pogromu praskich Żydów, jaki dokonała chrześcijańska społeczność Pragi. W wyniku tych wydarzeń śmierć poniosło setki Żydów. Po tych wydarzeniach wielu Żydów wyjechało z Czech i na miejsce swojego osiedlenia wybrało Kraków. To właśnie z ich przybyciem wiąże się powstanie Synagogi Starej, która z całą pewnością funkcjonowała już w roku 1407. Synagoga Stara jest symbolem historii i tradycji krakowskich Żydów, gdyż do momentu wybuchu II wojny światowej stanowiła centralny ośrodek żydowskiego życia religijnego w Krakowie. Synagoga Stara to typowa dwunawowa gotycka synagoga oparta na wzorcach europejskich (Wormacja, Ratyzbona i Praga), wyróżniająca się jednak na tle swych europejskich pierwowzorów większymi rozmiarami. W 1557 r. synagoga uległa niemal całkowitemu spaleniu, zresztą nie był to jedyny pożar w jej historii. Dość szybko postanowiono ją odbudować, jednak w zmienionym stylu, nadając jej zgodnie z duchem epoki renesansowy charakter. Pomimo dość daleko idących zmian, zachowano dwunawowy układ synagogi, odtworzono krzyżowo-żebrowe sklepienia oraz podniesiono mury, zwieńczając je arkadową attyką. Prace budowlane trwały do 1570 r. Na kolejny kapitalny remont budynek synagogi musiał czekać wiele lat. Dopiero w 1900 r. ze względu na bardzo zły stan techniczny oraz wizualny powołano do życia Komitet Odbudowy Starej Synagogi. Wieloetapowe prace budowlane prowadzone były w latach 1904 – 1914 oraz 1924 – 1925 i znacznie poprawiły stan oraz infrastrukturę synagogi, dodając do jej unikatowej architektonicznej konsystencji neorenesansowy pierwiastek. W okresie II wojny światowej Niemcy z pełną premedytacją zdewastowali synagogę, urządzając w niej magazyny. Sprzęty liturgiczne, archiwalia oraz bezcenną bibliotekę rozkradziono lub zniszczono. Zrujnowano również synagogę w warstwie technicznej oraz architektonicznej. W latach 1956 – 1959 odbudowano Starą Synagogę, przywracając jej unikatowy wygląd. Renowację w całości sfinansowano z budżetu państwa. W 1959 r. Krakowska Kongregacja Wyznania Mojżeszowego uroczyście przekazała synagogę na cele muzealne. Zdjęcia pochodzą z zasobu Muzeum Krakowa i przedstawiają Starą Synagogę po 1865 (fot. Natan Krieger), uroczystość przekazania w dniu 13 kwietnia 1959 r. Starej Synagogi przez Kongregację Wyznania Mojżeszowego na cele muzealne. Na zdjęciu Przewodniczący Kongregacji Maciej Jakubowicz, oraz wejście do obecnego Muzeum Krakowa oddział Stara Synagoga (fot. Henryk Hermanowicz, l. 60. XX w.)

Stęszew » Re: Wnusiowi Goebbelsa dla zmyłki Che Guevarą sie zwącym i jego brunatnym braciszkom dedykuję
Zapomniałem jeszcze o jednym ucieknie tam gdzie dyrektor służb CBA od Kamińskiego i Wąsika, jeden jest w Polsce a drugi w zjednoczonych emiratach arabskich (nie obowiązuje ekstradycja ) były dyrektor PKP Cargo -mimo że szumowinę ułaskawił Dupa boi się wrócić. Polecam piękny dokument na tvn o tych pisowych złodziejach.

Jabłonowo Pomorskie » Re: Dziwne czasy z PSLu do PRLu
Sorry, plujący

Jędrzychówek » Półnorator ma na razie dwa miesiące będzie tutaj jak będzie miał 6 miesięcy
Buniarator ma na razie 2 miesiące nie przywiozę go tutaj żebyście go rozjechali przywiozę jak będzie miał 6 miesięcy i ogrodzę może wtedy się go nie da przejechać

Jabłonowo Pomorskie » Re: Dziwne czasy z PSLu do PRLu
Taki plującu jadem to był jeden😝

Jędrzychówek » Mastif tybetański najdroższa rasa na świecie
Mastif Tybetański — opis rasy Mastif tybetański to najdroższy pies na świecie, który od wieków jest symbolem prestiżu i niezachwianej siły. Jego pochodzenie sięga odległych tybetańskich plateau, gdzie te majestatyczne psy pełniły funkcję strażników nomadów i mnichów. Charakteryzują się one nie tylko imponującą wielkością, ale również niezwykłą odwagą oraz głębokim przywiązaniem do swojej rodziny. Psy rasy mastif tybetański, są prawdziwymi obrońcami, gotowymi stanąć w obronie swoich bliskich w każdej sytuacji

Stęszew » Re: Wnusiowi Goebbelsa dla zmyłki Che Guevarą sie zwącym i jego brunatnym braciszkom dedykuję
No awruk mać !! pięciu ### też nie wolno

Pionki » Re: Miśkiewicz bez większości w radzie
Nie ideał. Zwykły człowiek z wadami i zaletami. Normalny. Zaszczuliscie faceta. Miasto wyładniało, był spokój. Po barbossie- wizjonerze, to była ulga.Uwazam, że aktualny wybór jest dużo gorszy.

Stęszew » Re: Wnusiowi Goebbelsa dla zmyłki Che Guevarą sie zwącym i jego brunatnym braciszkom dedykuję
Posłuchaj sobie męża stanu, krynicy intelektu i kultury osobistej, adoptowanego syna Prezesa Jarosława K. ludzkiego śmiecia Obajtka . Własną rodzinę ten zbuk ludzki patrzył podstępnie zniszczyć samego Morawieckiego -tego fiuta to nie żałuję Ciemny lud uwierzył że na ziemie zstąpił sam on mesjasz i przyjął ciało Obajtka -wszystko mogę. Nie wszystko, jak go służby tajne nie ubiją to współwięźniowie no chyba że dostanie cele 1.Po zmianie kodeksu karnego przez samego onego zwanego potocznie ZERO za działanie na szkodę spółki grozi mu 25 lat . Do końca roku będzie siedział jak nic, wszystko mogę !? Zobaczymy czy Niezłomnemu starczy odwagi aby go ułaskawić, ale raczej tak po ułaskawieniu ewidentnych przestępców przez przestępce to tak jakby k**wy w burdelu udzielały sobie nawzajem rozgrzeszenia i sakramentów. Pożyjemy zobaczymy ja obstawiam Kula w łeb, jakiś tajemniczy wypadek, albo na Lepera !! Al Leluja i do przodu ### ### - to nie pięć gwiazdek drogi cenzorze tylko kraty dla wójta Pcimia.

Radłów » Re: Działania Burmistrza
Panie Eden. bede pisał i pił.

Jędrzychówek » Puniorator wejście i wyjście
Półniórator ma otwór gębowy i wylotowy odbyt kto wejdzie na teren to tak jakby wszedł do półtora jak wyjdzie tyłem to niech nie narzeka co ja mogę

Radłów » Re: Działania Burmistrza
Piłeś nie pisz!

Jędrzychówek » Puniorator przyjaciel duchowy punia
Ja tam oczywiście będę przyjeżdżał bo będę musiał karmić punioratora i wiadomo że jedzenie będę mógł przywoził jak czasami zapomnę i będę dłużej nie przyjeżdżał to tam bardziej rzadziej wchodzić albo w ogóle różnie te psy mają behemia realne zachowania oczywiście wszyscy treserzy i sizair Milanu powie że no takie duże psy przy dużym głodzie tam dwa trzy dni no to mogą zjeść w zasadzie Jelenia jakiś jeden wejdzie na ten teren to może tylko wejść w jedną stronę

Jędrzychówek » Puniurator będzie układany grzecznie elektrycznie
Półnorator będzie układany grzecznie i elektrycznie cała przyczepa jest tylko jego Budą więc nie ma tam żadnej zabudowy do tego pacana z Polkowic żeby się uspokoił nie ma tam żadnego domu i cofam te zgłoszenie bo się spuścił pacans Polkowic że tam zgłosiłem budę dla półnioratora buda dla półtora i proszę nie kraść mi biomasy z terenu Sąsiedzi

Jędrzychówek » Nowy brat Unia duchowy puniorator
Nowy brat punia puniorator proszę nie wchodzić na posesję będzie miał obrożę elektryczną a dookoła pozycji będzie drut elektryczny

istrefa.com

Lista Lokalnych Forów Dyskusyjnych

Szukaj forum miejscowości:

lub wybierz województwo:

dolnośląskie

kujawsko-pomorskie

lubelskie

lubuskie

mazowieckie

małopolskie

opolskie

podkarpackie

podlaskie

pomorskie

śląskie

świętokrzyskie

warmińsko-mazurskie

wielkopolskie

zachodniopomorskie

łódzkie

Najnowsze wpisy na forach lokalnych: